Pas grumbullimit të lëndëve të para specifike është ajo e përgjithshme. Kjo ka të bëjë me aftësinë e krijuesit për të qenë një sfungjer ose për të thithur të gjithë stimujt nga jashtë.
Nuk ka asnjë person krijues që nuk është gjithashtu kurioz dhe i vëmendshëm. Një person krijues lexon gjithçka, i duket interesante edhe gjërat në dukje të parëndësishme, si libri i telefonit, dhe interesohet për gjithçka, nga egjiptianët e lashtë deri te arti modern. Kreativi është një lloj i gjithanshëm, falë entuziazmit dhe dëshirës për të mësuar që e shtyn të dijë pak nga gjithçka.
Hapi i dytë ka të bëjë me ripërpunimin e mendjes së këtyre materialeve. Që informacioni të përpunohet, duhet kohë që të rregullohet.
I gjithë ky informacion duhet të tretet, duhet kohë për ta pjekur si në një meditim ku intelekti lë vend për të dëgjuar. Në fund të fundit, thelbi i krijimtarisë qëndron në krijimin e diçkaje që nuk kërkohet, por që del vetvetiu nëse stimulohet. Kështu, si me magji, ndodh sinteza ekstreme.
Jemi në hapin e tretë ose në fazën e inkubacionit ose të sintezës mendore, atë që fillon të fokusohet dhe të përzgjedhë vetëm informacionin që është i dobishëm për të arritur në hapin e katërt, atë të fazës Eureka ose lindjen e një ideje. Një ide vjen papritur kur nuk e prisni.
Kështu, procesi krijues, nëse stimulohet siç duhet, ju çon kudo, por ai vendos kur dhe si.
Hapi i pestë dhe i fundit është gjithashtu i vështirë. Pasi të jetë gjetur ideja, ajo duhet të përjetohet në realitet. Në fakt, nuk funksionon domosdoshmërisht dhe është e arritshme.
Nëse katër fazat e para mund të jenë individuale, e pesta kërkon ndihmën e të tjerëve, krahasimin me botën e jashtme për të vërtetuar idenë apo jo. Një nga gabimet që bëhen shpesh në këtë fazë të fundit është shtyrja e përballjes me rrezikun e humbjes së së njëjtës ide. Një ide duhet të ndahet gjithmonë. Kur një ide është e mirë, në fakt, ajo ka cilësinë e vetë-zgjerimit, domethënë ka aftësinë të stimulojë të tjerët në një zinxhir dashamirës. Ndarja e një ideje është e vetmja mënyrë për ta bërë atë të shkëlqejë.
Për të shndërruar një ide të sapolindur në realitet duhet të jeni shumë të durueshëm, shpesh realizimi i saj përkon me kompromise të vështira. Në këtë fazë, ju mund të kuptoni se nuk ia vlen vërtet, ndoshta nuk është aq e mirë sa mendonim, por është pikërisht koha për të përsosur idenë derisa të bëhet e vërtetë.
