Evolucioni i jetës në Tokë është një proces i pashmangshëm dhe i pandalshëm, i cili madje mbizotëron mbi shkatërrimin
Gjatë miliarda viteve që nga origjina e Tokës, kanë ndodhur shumë ngjarje katastrofike, si efekti shkatërrues i tërmeteve apo pasojat e epokave të akullit. Megjithatë, pavarësisht gjithçkaje, jeta ka mbizotëruar gjithmonë.
Sipas autorit dhe shkencëtarit Henry Gee, aftësia për të rilindur nga hiri ynë është një tipar i jashtëzakonshëm, për të cilin të gjithë duhet të fillojnë të mendojnë. Ky reflektim interesant na bën të përqendrohemi në aftësinë tonë për të mbijetuar po aq sa aftësia jonë për të rilindur.
Ka pasur raste kur jeta në Tokë pothuajse është zhdukur, vetëm për t’u rikthyer më e fortë se më parë, sepse mundi të evoluonte në një formë më të sofistikuar.
Një shembull i mirë është zhdukja e madhe masive që ndodhi rreth 250 milionë vjet më parë si rezultat i shpërthimeve të shumta vullkanike: rreth 75% e qenieve të gjalla në Tokë dhe rreth
95% e kafshëve detare u zhdukën. Shpërthimet vullkanike lëshuan sasi të mëdha të dioksidit të karbonit në atmosferë, duke e bërë ajrin të padurueshëm dhe bëri që kushtet e nevojshme që shumica e këtyre qenieve të gjalla të mbijetojnë në Tokë të pushojnë së ekzistuari.
Megjithatë, miliona vjet më vonë, jeta gjeti edhe një herë një mënyrë për të replikuar vetveten: u shfaqën dinosaurët, si dhe shumë lloje të reja të bimëve dhe peshqve, si dhe gjitarët e parë. Primatët dhe hominidët gjithashtu evoluan dhe do të bëheshin paraardhësit e njerëzve siç jemi sot.
