Egoja është armiku (Ego is the Enemy)-Ryan Holiday

Egoja është armiku

Përmbledhje Libri

Hyrje

Çfarë ka për mua në këtë libër?Mësoni si ta zbusni armikun tuaj më të keq-egon tuaj.

Armiku juaj më i madh nuk është i jashtëm. Nuk është fati i keq apo prindërit e këqinjë. Nuk janë kundërshtarët intrigantë apo barbaritë e kapitalizmit të fundit. Armiku juaj kryesor qëndron brenda jush. Emri i saj është ego.

Nuk jemi duke folur tani për konceptin psikoanalitik të zhvilluar nga Frojdi-egoja me E të madhe. E kemi fjalën per ‘’egon’’ ashtu siq njihet më së shpeshti: vetja jonë e pashëndetshme, ambicia vetjake, shkurt arroganca jonë.

Ryan Holiday thekson se ne jemi gjithmonë në një prej këtyre fazave. Këto faza janë: Aspirata, Suksesi dhe Dështimi. Ne gjithnjë jemi në njërën prej tyre, dhe gjithnjë duke shkuar drejt tjetrës. Le të themi se jeni duke arritur sukses në karrierën tuaj. Çfarë ndodh më pas? Ose do të hasni në vështirësi dhe do të dështoni, ose do të vazhdoni të keni sukses dhe të aspironi për të arritur më shumë. Ose ndoshta jeni duke dështuar në një lidhje. Çfarë ndodh më pas? Ose vazhdoni të dështoni, dhe pastaj aspironi të filloni një lidhje të re, ose aspironi ta rregulloni atë në të cilen jeni tashmë. E shihni si funksionon? Gjithnjë jeni në një cikël: Aspiratë. Sukses. Dështim.

Dhe pamarrë parasysh se në cilën fazë jeni, egoja është armiku juaj. Disa mund të thonë se egoja është e nevojshme për të filluar apo për të ecur përpara. Por egoja nuk është e njejtë me ambicien. Egoja nuk është e njëjtë me vetëbesimin. Egoja do ti pengojë ëndrrat tuaja, do ti zhbëjë lidhjet tuaja, do ta shemb jetën që keni ndërtuar, dhe do të ju parandalojë ta hiqni pluhurin nga vetja dhe të filloni përsëri.

Egoja juaj do të manifestohet në mënyra të ndryshme, varësisht në cilën fazë të jetës gjindjeni. Por cilëndo forme që ajo ta merr, gjithnjë do të jetë armiku yt.

Qëllimi i këtij Pulsimi është të ju ndihmojë ti njihni manifestimet e egos ashtuqë të mund ti rezistoni asaj dhe ta ndaloni formimin e shprehive të këqija. Nga fundi i këtij pulsimi, ju duhet ti keni mjetet e nevojshme për ta zëvendësuar egon me të kundërtën e saj-përulësinë. Në fjalët e Ryan Holiday do ti keni mjetet e duhura për të qenë modest në aspiratat tuaja, falenderues në sukses, dhe të qëndrueshëm në dështimin tuaj.

Në këtë pulsim poashtu do të mësoni:

• Dallimin në mes të egos dhe ambicies
• Dallimin në mes të egos dhe vetëbesimit; dhe
• Pse duhet të fokusoheni në atë që është e rëndësishme për ju.

Ideja kyçe 1

Egoja ju ndalon nga përmirësimi.

Kapitujt e parë të këtij pulsimi do të jenë rreth asaj se si egoja ju pengon kur jeni duke filluar-kur jeni duke aspiruar. Nuk ka rëndësi se drejt çfarë gjëje po synoni. Mund të jetë çdo gjë:mësimi i një aftësie të re, apo fillimi i një rruge të re në karrierë. Në këtë fazë, egoja juaj i mbivlerëson aftësitë tuaja. Ju thotë që për shkak se jeni të talentuar, apo inteligjent, nuk keni nevojë të punoni. Nuk keni nevojë për praktikë. Nuk keni nevojë për më shumë orë. Ju mund t’ia dilni shumë mirë kështu si jeni.

Por le të kujtojmë fjalët e filozofit stoik Epiktet: “Është e pamundur të mësoni atë që dikush mendon se tashmë e di”.

Talenti me siguri mund të kontribuojë në sukses – pa dyshim për këtë. Por përulësia dhe zelli, ajo gatishmëri për të praktikuar, për të vënë në kohë, ka shumë më tepër gjasa t’ju çojë nga aspirata në arritje.

Nëse e mbivlerësoni talentin tuaj, nuk do të përmirësoheni kurrë. Nëse mendoni se i keni të gjitha përgjigjet, nuk do të mësoni kurrë. Dhe kështu, në këtë fazë, aftësia më e rëndësishme që mund të zotëroni mund të jetë kjo: aftësia për të vlerësuar me saktësi aftësinë tuaj.

Për t’ju dhënë një ide se si duket kjo në praktikë, le të rishikojmë karrierën e William Tecumseh Sherman, një gjeneral në Ushtrinë e Bashkimit gjatë Luftës Civile Amerikane. Sherman arriti një famë të madhe. Ai konsiderohej dhe ende konsiderohet si një nga gjeneralët më të mëdhenj amerikanë, nëse jo më i madhi. Por ngritja e tij nuk ishte as e shpejtë dhe as e pritshme.

Si një oficer i ri, ai lëvizte nga posti në post, duke hipur mbi SHBA me kalë. Në çdo postim të ri, ai fitonte njohuri të reja. Kur filloi Lufta Civile, ai luftoi. Më vonë, kur Ushtria e Unionit po vuante nga mungesa e lidershipit, Sherman u takua me Presidentin Lincoln, i cili i ofroi një promovim. Dhe ja ku vjen vetëvlerësimi i mprehtë i Shermanit: ai tha se do të pranonte promovimin, por se nuk donte komandë superiore.

Sherman kishte një pamje të qartë për aftësitë e tij. Aty ku shumica e njerëzve do ta kishin grabitur mundësinë për të pasur fuqi më të madhe, Shermani tha jo, i vetëdijshëm se ai do të ishte më efektiv kudo që ishte tanimë.

Kur eventualisht Shermani u ngrit në detyrë, duke udhëhequr planin e tij, ai u mbështet plotësisht në ekspertizën e tij, në punën që bënte, dhe në mësimet që kishte marrë-jo në vetëbesimin e kokëkrisurit. Dhe plani i tij eci mirë. Në fund të luftës, ai ishte një nga meshkujt më të njohur në Amerikë.

Ky është dallimi në mes të vetëbesimit dhe egos. Vetëbesimi bazohet në punë të madhe, në vetëllogaritje të saktë, në arritje aktuale. Egoja nuk ka asnjë bazë. Në fjalët e Holidayt:’’Egoja vjedhet. Vetëbesimi fitohet.’’ Në gjithë karrierën e tij, Shermani e la egon e tij në derë, dhe kjo i dha atij jo vetëm vetëbesim por edhe sukses.

Pas pak, do të kthehemi te Sherman dhe se si ai e trajtoi atë sukses (paralajmërim prishës: ai e trajtoi mirë) – por, tani për tani, merrni një moment për të vlerësuar veten. Jini të palëkundur. Jini objektiv. Jini të pafalshëm. Kjo është e vështirë. Mund të jetë pak e dhimbshme. Por çështja nuk është të lëndoni veten; është të përulni veten. Nëse keni një kuptim të pashfrytëzuar, të pa ekzagjeruar të aftësive tuaja të vërteta, do të keni shumë më shumë gjasa të keni sukses – sepse do të jeni të përgatitur për të bërë punën e vështirë.

Ideja kyçe 2

Aspirata: Tre udhëzime për ta luftuar egon.

Sidomos kur jeni duke aspiruar, kur jeni duke filluar, puna e madhe është gjithë çfarë ka rëndësi. Rruga drejt madhështisë krijohet nga veprimet e vogla. Mirë është të keni një vizion të madh-të dëshironi të shkruani një liber apo ta zotëroni një aftësi të vështirë. Por libri shkruhet fjalë për fjalë, fjali për fjali. Aftësia zotërohet nga ora në orë, nga gabimi në gabim.

Kërkohet punë.

Ta bëni punën që kërkohet është mënyra më e mirë për ta kundërshtuar egon tuaj, dhe për ta zëvendësuar atë me vetëbesim. Poashtu puna është rruga më e sigurtë në fazën e ardhshme: Suksesi.

Holiday jep tetë tregues për të luftuar egon në fazën Aspiro. Më shumë se gjysma e këtyre udhëzimeve kanë të bëjnë me veprimin, të bësh diçka në vend që të përpiqesh të jesh dikush, të jesh i gatshëm për të vënë në punë. Le të shohim tre prej tyre.

Së pari: flisni më pak. Biseda është e rrezikshme. Gjëja e bisedës është se konsumon të njëjtat burime që kërkon puna: kohë dhe energji mendore. Dhe sa më e vështirë ose e frikshme një detyrë, aq më joshëse mund të jetë të flasësh për të. Por, sigurisht, pas gjithë asaj bisede, nuk do të jeni më afër përfundimit dhe burimet tuaja (koha, energjia) do të shterohen. Të flasësh për një detyrë krijon gjithashtu iluzionin e përparimit. Nëse kaloni orë dhe orë duke shqyrtuar, shpjeguar dhe diskutuar diçka, mund të filloni të mendoni se e keni bërë në të vërtetë atë gjë. Kështu që kujdes nga të folurit e tepërt. Hesiodi, poeti i lashtë grek, e tha mirë: “Thesari më i mirë i një njeriu është një gjuhë kursimtare”.

Treguesi tjetër: punoni, punoni, punoni dhe shijoni procesin. Puna nuk përfundon me arritje. Ju nuk jeni shkrimtar sepse keni shkruar një roman. Ju jeni një shkrimtar sepse shkruani çdo ditë. Ju nuk jeni një vrapues sepse dikur keni vrapuar në një maratonë. Ju jeni një vrapues sepse vraponi shumë herë në javë, çdo javë. Egoja e konsideron arritjen si një pikë përfundimtare: një sukses i vetëm do të thotë që ju jeni një sukses. Por suksesi është një proces, proces i vënies në punë. Pra, mësoni ta shijoni atë proces. Shijoni punën, jo vlerësimet apo admirimin që mund t’ju sjellë puna.

Për ta përmbledhur: flisni më pak, punoni më shumë. Biseda ju zbraz energjinë dhe ju ha kohën dhe nuk ju çon askund. Suksesi nuk është puna që keni bërë; është puna që po bëni. Kështu që vazhdoni të punoni dhe shijoni vetë punën, jo shpërblimet që sjell puna. Puna është shpërblimi.

Treguesi i tretë është të bëheni student. Është një tranzicion i shkëlqyeshëm në fazën që vjen pas Aspiro – faza e Suksesit. Pra, le të kalojmë në kapitullin tjetër dhe të flasim për atë që do të thotë të jesh student.

Ideja kyçe 3

Bëhuni student i përhershëm.

Egoja është e mbushur me vetëpëlqim. Do të ju thotë se ju jeni më i mirë, më i mençur, që ju tashmë jeni ekspert. Kur jeni duke aspiruar, mund ta kundërshtoni egon duke ja kujtuar vetes se gjithnjë ka diçka për të mësuar.

Merrni shembullin e Kirk Hammett. Në vitin 1983, kur ai ishte njëzet vjeç, jeta e tij ndryshoi përgjithmonë: Metallica e ftoi atë të bëhej kitaristi kryesor i saj. Hammett ishte tashmë një muzikant i jashtëzakonshëm. Megjithatë, edhe pse sapo ishte bërë anëtar i një prej grupeve më të famshme të rock-ut të të gjitha kohërave, ai e dinte se nuk kishte mbaruar së mësuari, se kishte ende punë për të bërë.

Kështu Hammett u bë student i Joe Satriani, një mësues virtuoz kitarë. Satriani ishte i ashpër me studentët e tij. Shumë prej tyre, të kontrolluar nga egoja, pushuan së studiuari me të, duke mos dashur të praktikonin në mënyrën se si ai udhëzoi. Jo Hammett. Ai studioi dhe praktikoi. Ai punoi. Njëzet vjet më vonë, në 2003, ai u rendit si kitaristi i 11-të më i madh i të gjitha kohërave nga Rolling Stone.

Nëse keni fituar mirënjohje për punën tuaj, nëse tani keni ndonjë titull mbresëlënës, do të bëhet edhe më e vështirë të qëndroni të përulur, t’u rezistoni fjalëve të vetëkënaqur të egos suaj. Hammett ishte tashmë një profesionist kur iu bashkua Metallica. Por ai nuk lejoi që arritjet e tij të pengonin zhvillimin e tij. Thënë ndryshe, ai nuk e la krenarinë e tij ta pengonte të përmirësohej.

Imagjinoni se çfarë do të kishte ndodhur nëse disa nga shpikësit më të mëdhenj në botë do të linin arritjet e tyre të hershme të shkojnë në kokë. Po sikur, për shembull, Steve Jobs të ishte mbështetur në dafinat e tij pas krijimit të kompjuterit Apple II? Saktësisht: ndoshta do të jetonim në një botë pa iPhone ose iPad.

Të pushosh në dafinat tona është rezultat i krenarisë sonë. Krenaria dhe egoja nuk janë e njëjta gjë, por ato patjetër shkojnë dorë për dore. Krenaria na ndihmon të justifikojmë egon tonë, duke na bërë të ndihemi sikur një sukses i vetëm është një shenjë se sa të veçantë jemi. Jemi shumë të zënë duke e përkëdhelur veten për të parë se ka vend për përmirësim, ose se mund të arrijmë gjëra edhe më të mëdha.

Një mënyrë e mirë për ta luftuar këtë është të mbeteni student. Gjatë fazës Aspiro, ju mund të keni studiuar nën dikë. Kur të arrini në fazën e Suksesit, edhe nëse nuk ka mësues më të ditur ose më të aftë se ju, ju duhet të ruani atë mentalitet studentor. Bëhuni nxënës i zanatit tuaj. Me të vërtetë ka gjithmonë më shumë për të mësuar. Duke i kujtuar vetes këtë do të mbajë nën kontroll krenarinë dhe egon tuaj, gjë që do t’ju lejojë të vazhdoni të shkëlqeni ndërsa të tjerët bien në anash.

Ideja kyçe 4

Çfarë është me rëndësi për ju? Jo për shoqërinë, apo për prindërit tuaj, apo për këdo tjetër që mendoni se duhet ti lëni mbresa. Por për ju. Eshtë me rëndësi ta kuptoni këtë gjë sepse, nëse nuk e gjeni, egoja juaj do të ju devijojë. Ju mund të ndiqni qëllime apo pozita që, përtej statusit që kanë, nuk kanë asnjë vlerë për ju-dhe kjo është receta për fatkeqësinë.

Merreni për shembull tregimin e Presidentit të mëhershëm të SHBA-ve Ulysses S. Grant. Grant luftoi bashkë me William Tecumseh Sherman në Luftën Civile Amerikane-dhe luftoi mirë, duke arritur gradën e gjeneralit. Në fakt, në kuadër të suksesit ushtarak, ai dhe Shermani qëndruan krah për krah. Ata ishin dy nga njerëzit më të famshem në Shtetet e Bashkuara, të nderuar nga të gjithë si heronjë.

Mirëpo, dallimet fillojnë këtu. Pas luftës, Grant garoi për president dhe fitoi. Por derisa Granti mund të ketë qenë i njohur në ushtri, ai nuk kishte shumë përvojë në sferën politike. Ai donte ta fitonte zyrën politike më të lartë në vend. Ai mendonte se ishte njeriu i duhur për atë punë.

Tani, ju mund të mendoni se ska asgjë të keqe këtu. Granti ishte thjeshtë ambicioz. Por ka një dallim që vërehet këtu.

Ambicia, ndryshe nga egoja, bazohet në themel të fortë dhe në arritje reale. Shermani, për shembull- ishte njeri ambicioz. Ai dëshironte sukses poashtu, dhe ai e fitoi atë, duke ndërtuar një bazë të përvojës brenda gradës së tij, para se të vazhdonte me rangun tjetër në shkallët e karrierës ushtarake. Ai asnjëherë nuk e vendosi veten para një pune për të cilën nuk ishte i sigurtë se mund ta bënte mirë.

Por të kthehemi tek Granti.

Ai i fitoi zgjedhjet presidenciale të vitit 1868. Fitorja e tij, sidoqoftë, nuk ishte fitim aq i madh për vendin. Administrimi i tij ishte joefektiv dhe i korruptuar. Grant, një person me të vërtetë i sjellshëm dhe i drejtë, nuk u krijua për lëvizjet dhe marrëdhëniet e Uashingtonit. E mori në befasi. Pas dy mandatesh stresuese dhe sprovuese, ai u largua nga detyra, i papëlqyer nga shumë njerëz, në dukje i hutuar nga performanca e tij e dobët. Më vonë, Grant u falimentua në një skemë Ponzi – përsëri i mashtruar nga një dëshirë (për para të lehta, këtë herë) që nuk çoi në asgjë tjetër përveç shkatërrimit.

Ndryshe nga Shermani- i cili asnjëherë nuk ishte i interesuar të bëhej president, i cili preferonte të punonte shumë në fushën e tij të ekspertizës-Grant nuk e dinte çfarë ishte e rëndësishme për të. Sherman e dinte se suksesi i tij në një fushë nuk mundej domosdoshmërisht të transferohej tek dikush tjetër, dhe ai ishte pajtuar me këtë gjë. Granti bëri atë që shumica prej nesh e bëjnë: ai arriti pak sukses, dhe menjëherë deshi edhe më shumë, duke mos konsideruar nëse sa më shumë që dëshironte kishte ndonjë rëndësi për të personalisht.

Jo që ai është i vetmi në këtë gjë. Të gjithë ne e bëjmë këtë, gjthë kohën. Ngatërrohemi në garë. Harrojmë ta përcaktojmë se ku është vija e fundit. Kjo është egoja e lindur: nevoja për të pasur-më shumë fuqi, më shumë para, më teper nevoja emocionuese-pa konsideruar nëse fuqia, paratë, apo pervojat do të na qojnë më afër asaj që ka rëndësi për ne.

Pra, çfarë është e rëndësishme për ju? Ndoshta dëshironi më shumë kohë me familjen tuaj. Ose mbase vërtet dëshironi më shumë para. Të dyja janë mirë. Ajo që është e rëndësishme është të dini. Ndjekja e qëllimit tuaj, cilido qoftë ai, do të kërkojë kompromis – dhe egoja nuk lejon kompromis.

Çelësi për të marrë atë që po kërkoni është të dish se çfarë po kërkoni. Pasi ta dini këtë, mund të injoroni gjithçka që mund t’ju pengojë.

Ideja kyçe 5

Suksesi: Kontrollojeni egon tuaj duke mësuar ti delegoni detyrat dhe besoni ekipit tuaj.

A keni vështirësi t’u besoni shokëve të skuadrës ose kolegëve? Ndiheni ndonjëherë sikur nuk mund t’u jepni atyre detyra për të bërë, sepse ata thjesht nuk do të bënin një punë aq të mirë sa ju? Këto janë shenja që tregojnë se egoja juaj ndoshta duhet të frenohet pak. Mundohuni të keni besim në punën e njerëzve të tjerë. Ju dhe ekipi juaj do të përfitoni prej tij.

Ndërsa ngjiteni në shkallët e karrierës dhe merrni një rol menaxherial më shumë, ndoshta do të përballeni me egon tuaj. Ndoshta jeni mësuar të merrni mirënjohje për punën tuaj. Por tani, në rolin tuaj të ri, nuk keni shumë kredi; ju mbikëqyrni punën e të tjerëve dhe ata marrin meritën.

Luftoni tundimin për të bërë punën që duhet të delegoni. Ai zë në kokën tuaj, që ju thotë se vetëm ju dini t’i bëni gjërat siç duhet? Kjo është egoja juaj. Rezistojini. Delegoni ato detyra. Dhe vlerësoni përfitimet e delegimit. Mund të zbuloni se të tjerët janë po aq të aftë për të trajtuar gjithçka që keni pasur në pjatën tuaj, dhe papritmas do të keni kohë për t’iu kushtuar gjërave të reja. Besoni të tjerët. Respektoni punën e tyre. Dhe vendosni kohën tuaj të re për ta përdorur.

Ende nuk jeni të bindur se delegimi është një gjë e mirë? Epo, mbani në mend se kostot e refuzimit të delegimit mund të jenë mjaft të rënda – aq të rënda, në fakt, saqë mund të shkatërrojnë biznese të tëra.

Merrni historinë e prodhuesit të makinave John DeLorean. Duke besuar se ai kishte një kuptim më të mirë të biznesit të prodhimit të makinave sesa shefat e tij në General Motors, DeLorean la punën e tij në GM për të krijuar kompaninë e tij. Problemi ishte se ky besim nuk bazohej në shumë. Nuk kishte ekspertizë apo përvojë. Ai nuk kishte aftësi menaxheriale. E gjithë kjo shpejt u bë e qartë me dhimbje.

Në kompaninë e tij të re, ai hodhi strukturat e qëndrueshme të përgjegjësisë nga lart-poshtë që e bënë GM të lulëzonte. Në vend të kësaj, DeLorean – dhe egoja e tij – duhej të kishin fjalën në çdo vendim të vetëm, një stil diktatorial i menaxhimit që ishte i paqëndrueshëm, për të thënë të paktën. Historia përfundon siç mund të dyshoni.

Përpjekja e DeLorean dështoi, duke përfunduar në falimentim.

Ideja kyçe 6
Dështimi: Gjejeni arsyen e dështimit.

Nëse njëra nga idetë tuaja më të mira refuzohen apo nuk e merrni punën për të cilën keni aplikuar, është e natyrshme të ndiheni të frustruar. Në fund të fundit, egot tona na tregojnë se duhet të pranojmë shpërblime-por bota nuk shkon gjithnjë sipas planeve tona.

Ndonjëherë ne nuk e marrim atë promovim ose nuk e mbyllim atë marrëveshje të sigurt, edhe pse bëmë më të mirën. Pra, si ta përballojmë këtë?

Në vend që të ndihemi të zhgënjyer, mund të fillojmë duke pranuar punën që kemi bërë dhe të kuptojmë se nuk mund të kontrollojmë gjithmonë rezultatin e asaj pune ose opinionet e njerëzve për ne. Një rezultat i papritur duhet të mirëpritet si një mundësi për të reflektuar sinqerisht mbi performancën tonë.

Dhe nga ana tjetër, duhet të kujtojmë se pushimet me fat nuk janë të njëjta me suksesin që vjen nga puna e palodhur. Pra, përsëri, ne duhet të jemi të sinqertë me veten për performancën tonë.

Merrni shembullin e ekipit të futbollit New England Patriots. Ata zgjodhën Tom Brady në raundin e gjashtë të një drafti të hyrjes dhe ai doli të ishte një nga qendërmbrojtësit më të mëdhenj në historinë e NFL, duke udhëhequr Patriots në katër tituj të Super Bowl.

Megjithatë, në vend që të uronin veten për gjetjen e një lojtari kaq të madh në rrethana të tilla të papritura, Patriotët ishin të vendosur të përmirësonin programin e tyre të skautizmit, kështu që ata do të identifikonin përsëri talentet si Tom Brady. Ata nuk festuan se janë pushim me fat. Ata u kthyen në tabelën e vizatimit.

Herën tjetër që diçka nuk shkon ashtu siç e prisni – dhe madje edhe kur diçka ndodh që të shkojë mirë, nga fati i plotë – merrni kohë për të kuptuar pse. Përmirësoni përpjekjet tuaja më të mira dhe do t’i jepni vetes një shans më të mirë në të ardhmen.

Përmbledhja Përfundimtare

Mesazhi kyç në këtë Pulsim është i thjeshtë: shmangeni egon, shmangeni atë tani, në të ardhmen, dhe përgjithmonë. Aspirimi është rruga për tek suksesi-dhe gjithashtu, potencialisht rruga drejt pengesave. Suksesi do të ju sjellë pengesa të reja, ndonëse do të gjenerojë edhe ambicie të reja. Dhe pengesat janë rruga drejt aspiratave dhe sukseseve të reja. Laku nuk mbaron kurrë. Nëse dështoni, përdorni atë dështim si një mundësi për të mësuar, për t’u përmirësuar, për të ecur përpara më të fortë dhe më të përgatitur. Egoja është e vetmja gjë që ju ndalon.

Të gjithë gjigantët e historisë janë përballur me pengesa, me vështirësi. Të gjithë kanë bërë gabime. Por ata i kthyen ato pengesa në avantazhin e tyre, ose mësuan prej tyre – edhe nëse mësimi i vetëm ishte se askush nuk është i pagabueshëm dhe se bota nuk përkulet gjithmonë ndaj vullnetit të dikujt.

Nëse ata nuk do të kishin mësuar, nëse nuk do të kishin pasur vetëdijen dhe përulësinë për ta marrë mësimin për zemër, ata kurrë nuk do të ishin përmirësuar ose do të kishin vazhduar të arrinin gjëra të mëdha. E vetmja gjë që ju pengon të ndiqni një rrugë të ngjashme, të lulëzoni, pavarësisht se në cilën fazë e gjeni veten – Aspirata, Suksesi apo Dështimi – është egoja.

Mund të aspironi pa ego. Ju mund të keni sukses pa ego. Ju mund të dështoni me forcë – por kurrë me ego. Egoja është armiku.