Popullsia e tokës rritet në mënyrë eksponenciale dhe jashtë kontrollit. Njerëzit janë rreziku më i madh për planetin e tyre, marrja e kontrollit të situatës është e nevojshme për mbijetesën e saj
Sipas një llogaritjeje të thjeshtë matematikore, në rreth 70 vjet popullsia aktuale prej rreth 7 miliardë njerëzve do të dyfishohej.
Shtatë miliardë është një numër i rrezikshëm, por është e vështirë të krijohet ideja. Mendohet se për të numëruar me zë të lartë në shtatë miliardë do të duheshin dyqind vjet, ose se me shtatë miliardë hapa, mund të sillesh rreth globit 133 herë.
Ekziston një ekuacion mjaft i thjeshtë i cili thotë se ndikimi i përgjithshëm në mjedis është rezultat i produktit të madhësisë së popullsisë, të ardhurave për person dhe teknologjisë së përdorur nga secili individ. Nëse nga njëra anë ngopja me të pasurit “mjaftueshëm” mund të zgjidhë problemin e gjuetisë të së ardhurave dhe përparimi teknologjik mund të zvogëlojë faktorin e fundit, i pari, sasia e popullsisë vetëm rritet. Pothuajse të gjithë e vetmja gjë që bëjnë është të rrijnë e të shohin.
Nuk flitet për rivendosjen e ligjit kinez për një fëmijë, zgjidhja do të ishte shumë më e shëndetshme dhe më e lehtë nga sa mund të mendohet. Popullsia e botës po rritet tani me rreth 80 milionë njerëz në vit. Shumica e këtyre foshnjave, megjithatë, janë fëmijë të padëshiruar, rezultat i një mungese të konsiderueshme të edukimit seksual. Prandaj, do të ishte e mjaftueshme që qeveritë, veçanërisht në disa vende, të fillonin dhe të investonin në edukim dhe kontracepsion, për të arritur një përmirësim të madh.
Pabarazia është një nga plagët më të thella të shoqërisë njerëzore. Duke i dhënë fund do të ulej dhuna, varësia nga droga dhe zgjatja e jetës
Një shoqëri më e drejtë mund të jetë çelësi për të arritur një jetëgjatësi më të mirë dhe më të lartë, një reduktim të madh të varësisë nga droga dhe dhunës, një normë më të ulët të lindjeve tek adoleshentët. Çdokush do të pajtohej për rëndësinë e arritjes së këtij qëllimi. Megjithatë, ka ende shumë pak njerëz që veprojnë për ta përvetësuar, pjesërisht sepse, për fat të keq, përparimi është ende sinonim i parave, por gjithashtu dhe mbi të gjitha për shkak të natyrës radikale të masave që duhen zbatuar.
Strategjitë e propozuara, në fakt, nuk janë të njohura për shumicën e njerëzve. Ato pohojnë rëndësinë e një rishpërndarjeje të drejtpërdrejtë të të ardhurave përmes një sistemi të ri të taksimit, programeve më të mira të mbulimit social dhe pagave më të larta minimale. Gjithashtu, ata sugjerojnë uljen e fitimeve maksimale dhe fryrjen e atyre minimale, minimizimin e dallimeve gjinore, shndërrimin e kompanive në kooperativë, duke ua lënë administratën vetë punonjësve.
Modelet aktuale të biznesit të drejtuara nga aksionerët, thjesht të orientuara nga fitimi, duhet të lihen mënjanë për të ndërtuar organizata që synojnë krijimin e vlerës së shtuar, në vend të produkteve të reja dhe të njëjta. Fatkeqësisht, megjithatë, në çdo rast, do të jetë e nevojshme të vësh një dorë në fitimet e më të pasurve, të cilët, deri më sot, janë gjithashtu më të fuqishmit dhe për këtë arsye ata e mbajnë fushën politike nën fre.
