Të kesh një borxh publik në kupë të qiellit tregon një garë të shfrenuar për të përfituar që nuk merr parasysh kostot e shkaktuara për një shoqëri të tërë, ndërsa sistemi i punësimit shtrëngon punonjësit dhe lë shumë njerëz pa punë.
Pasuria nuk është e njëjtë me mirëqënien. Pasuria është vetëm mjeti me të cilin mund të arrihet një nivel i caktuar i mirëqenies. Në vetvete, paraja nuk ka vlerë. Megjithatë, të gjithë e duan dhe sa më të shumë janë ata që e duan, aq më shumë duhet të prodhohet, në mënyrë që të mos dalin zbuluar disa pretendime. Rritja ekonomike përdoret për të parandaluar rënien e sistemit financiar.
Në një ekonomi të qëndrueshme, institucionet financiare duhet të lihen në prapavijë në mënyrë që të eliminojnë këtë imperativ të dëmshëm të rritjes. Bota e financave dhe sistemi i prodhimit të parasë duhet të vendosen në shërbim të ekonomisë reale, jo anasjelltas.
Një mënyrë e re e investimit mund të jetë financimi i iniciativave sociale dhe mjedisore/ Mendoni këtu për shembull, pastrimin e oqeaneve.
Një ekonomi efikase duhet të jetë në gjendje t’i caktojë secilit individ të vlefshëm një punë të denjë për aftësitë e tij/saj. Shumë shpesh, kjo nuk ndodh. Nga ana tjetër, kush do ta priste? Ka shumë më pak punonjës që negociojnë për detyrat e tyre sesa për pagat e tyre. Njerëzit duhet të detyrohen të fillojnë të punojnë në mënyrën dhe masën që u përshtatet atyre, në vend që të punojnë në mënyrën dhe në masën që të marrin pagat më të larta të mundshme. Disa vazhdojnë me punë që i urrejnë, vetëm për të qenë në gjendje t’i vënë ato në rezyme.
Qëllimi i një ekonomie me gjendje të qëndrueshme është të sigurojë një punë për këdo që e dëshiron dhe ta bëjë secilën detyrë konstruktive dhe kuptimplote.
Hapi i parë për të përmirësuar jetën e shumë punëtorëve do të ishte zvogëlimi i orëve të punës. Në Perëndim, vitet e fundit, sasia e mallrave dhe shërbimeve të prodhuara për punonjës është rritur me 2% në vit. Nëse do të mbahej ky ritëm, për të pasur të njëjtat rezultate pas 12 vitesh do të ishte e mjaftueshme të punohej katër ditë në javë dhe pas 25 vitesh vetëm tre.
Politikat për të garantuar punën kanë të njëjtën rëndësi. Bëhet fjalë për transformimin e shteteve në punëdhënës të të gjithë atyre njerëzve që nuk janë të punësuar nga askush tjetër. Në këtë mënyrë, sigurohet një pagë për ata që kanë nevojë, një fuqie punëtore jo shumë të shtrenjtë i lejohet të kujdeset për punë të dobishme shoqërore, duke u dhënë një jetë më të mirë shumë të papunëve të pakënaqur.
Paraja nuk sjell pothuajse kurrë lumturinë dhe sigurisht që ajo nuk do të vijë kur paraja përdoret për të blerë gjëra
Kultura e konsumit, e cila i shtyn njerëzit të besojnë se të blesh është më mirë se sa të bësh, të jesh ose të prodhosh, dominon shoqëritë e kombeve me të ardhura më të larta dhe parandalon që një numër i madh njerëzish të ndjehen të kënaqur me jetën e tyre.
Në garën për modelin e fundit të telefonit celular, ne harrojmë shumë shpesh që të nisemi në gjurmët e mirëqenies së vërtetë. Për shumë njerëz, grumbullimi i gjërave jep më shumë kënaqësi edhe pse një kënaqësi e shkurtër dhe kalimtare, sesa të merren me veten.
Për fat të mirë, ka edhe shumë nga ata që përpiqen të dalin nga ky moçal duke përhapur stile jetese alternative. Nuk duhet shumë, mjafton të kërkosh si dhuratë për ditëlindje një përvojë të paharrueshme në vend të këpucëve më në modë.
Një jetë e lumtur dhe e shëndetshme nuk arrihet duke kënaqur konsumizmin. Gurët e saj themelorë janë angazhimi në marrëdhënie, aktiviteti fizik, ndërgjegjësimi për të qenë në gjendje të jetosh çdo sekondë të jetës, të vihesh në provë dhe të jesh gjithmonë gati për të mësuar diçka dhe për t’u dorëzuar ndaj bujarisë.
