Dita më e rëndësishme është dita e parë e papërsosur
Ka libra, metoda dhe seminare të panumërta që na mësojnë se sa e rëndësishme është faza e planifikimit dhe fillimit, duke na dhënë këshilla dhe rregulla që duhet të ndjekim për të planifikuar, hartuar, përcaktuar të gjitha hapat që duhet të ndjekim. Megjithatë, sapo të kalojmë fazën fillestare, rrallë mendojmë se si të merremi me problemet e pashmangshme që do të hasim.
Në çdo projekt, dita më e rëndësishme, por edhe më e vështira, nuk është dita e parë, ose e dyta, ose e fundit, por dita e parë e papërsosmërisë.
Për sa kohë që gjithçka shkon siç është planifikuar, jemi të lirë të përqendrohemi në punën që po bëjmë, pa u penguar nga perfeksionizmi ynë. Sidoqoftë sapo të hasim një problem ose një pengesë, fillojmë të dëgjojmë një zë të vogël brenda nesh, që na thotë se po dështojmë, se nuk kemi bërë pikërisht atë që kemi synuar të bëjmë, se nëse nuk mund të bëjmë gjithçka, më mirë ta lëmë fare: ky zë është perfeksionizmi ynë.
Kjo është dita kur shumica e projekteve braktisen. Nëse vendosim të vrapojmë çdo mëngjes, mjafton vetëm një mëngjes ku, për shkak të një sëmundjeje, angazhimi ose për ndonjë arsye tjetër, nuk i përmbahemi programit, që të heqim dorë.
Pikërisht për këtë arsye është dita më e rëndësishme, sepse është dita që rrezikon të kompromentojë të gjithë projektin dhe ajo në të cilën duhet të përpiqemi më shumë për të mos e harruar vijën e finishit.
Si të heshtësh perfeksionizmin
Nuk është e lehtë të heqësh dorë nga ajo pjesë e jona që na shtyn të jemi perfeksionistë. Sidoqoftë, mund të adoptojmë disa strategji që na ndihmojnë të shmangim gabimet me të cilat jemi mësuar. Nëse mund të zhvillojmë një tolerancë ndaj papërsosmërive, do të jemi në gjendje të kryejmë projektet që fillojmë.
