Gjetja e Kuptimit në një Botë Joperfekte (Finding Meaning in an Imperfect World)-Iddo Landau

Gjetja e Kuptimit në një Botë Joperfekte

Përmbledhje Libri

Hyrje

Çfarë ka në këtë libër për mua? Zbuloni mënyrat e shumta se si mund të marrë jeta kuptim.

A ka jeta kuptim? A është e mundur të gjesh kuptim në një botë plot dhimbje? A e bën vdekja çdo gjë të duket e pakuptimtë? Shumica prej nesh e kanë gjetur veten duke pasur pikëpyetje rreth pyetjeve të mëdha si këto, në një pikë të jetës sonë.

Po përgjigjet e tyre? Kjo është tjetër qështje. Pyetjet sikur këto, për shumicën prej nesh, përfundimisht duken të pamundura të zgjidhen. Ato janë pyetje të larta dhe ezoterike, që sfidojnë zgjidhje praktike. Duket sikur do të keni nevojë të keni një lloj përvoje mistike për ti thyer ato.

Në këto pulsime, do të mësoni diçka ndryshe. Përmes argumenteve të lehta, të drejtëpërdrejta, do ta kuptoni se kuptimi i jetës është fenomen i përditshëm shumë më normal sesa duket. Do ta shihni se jeta e çdokujt mund të jetë me kuptim, dhe çdokush mund të arrijë mjete filozofike për të cilat mund të mendojë-dhe t’ju përgjigjet-pyetjeve të mëdha jetësore në mënyrë të qartë dhe logjike.

Ju poashtu do ta kuptoni:

• Pse perfeksionistët nuk kanë jetë kuptimplota;
• Çfarë mund të ju mësojë një dysheme kuzhinë për kuptimin e jetës; dhe
• Si mundet një bisedë me fëmijë për sheqerkat të ju ndihmojë ta shihni vlerën e jetës tuaj.

Ideja kyçe 1

Kur pyesim për kuptimin e jetës, ne po pyesim rreth asaj që vlen.

‘’Jeta është plotësisht e pakuptimtë.’’ Nëse një shok jua thotë këtë, si do të përgjigjeshit?

Epo po të ishit filozof, gjëja e parë që do të provonit të bënit është të qartësoni se çfarë saktësisht ajo nënkupton me fjalën ‘’kuptim.’’ Kjo është mënyra më e mirë për tu siguruar që të dytë po flisni për të njëjtën gjë.

Pra çfarë nënkuptojmë me ‘’kuptimin e jetës?’’ Do thotë një fjalë të vetme: vlerë.

Mesazhi kyç këtu është: Kur pyesim për kuptimin e jetës, ne pyesim për vlerën.

Shikoje në këtë mënyrë. Kur njerëzit thonë që jeta e tyre nuk ka kuptim-apo jo mjaft kuptim-ajo çfarë ata zakonisht thonë është se jeta e tyre nuk ka mjaft vlerë. Se nuk egzistojnë mjaftueshëm gjëra të vlefshme në jetën e tyre.

Merreni shembull Leo Tolstoin. Do të mendonit se nëse dikush do ta shihte jetën e tyre plot kuptim, do të ishte novelist i famshëm botëror që shkroi Lufta dhe Paqja. Gjatë jetës së Tolstoit, njerëzit tashmë e quanin anë një nga shkrimtarët më të mëdhenjë Rus në histori. Për më tepër, ai kishte një pronë të bukur në fshat ku jetonte me gruan e tij të dashur dhe fëmijët e tij. Askush nuk do të dëshironte më shumë.

Por, në një pikë të caktuar në jetën e tij, Tolstoi ishte në një krizë të vërtetë, duke shkruar sesa e pakuptimtë ishte jeta. Pse? Të gjitha arritjet e kishin humbur vlerën për të. Për aq kohë sa ai mendonte se shkrimi i librave të mëdhenjë që frymëzonte njerëz të shumtë ishte një gjë që ja vlente për ta bërë, ai do të ishte i lumtur. Por kur ajo gjë e humbi vlerën tek ai, ai e humbi edhe kuptimin. Pikëpamja e Tolstoit u zvogëlua në një pyetje të thjeshtë: ‘’po tani çfarë?’’

Saherë që e gjeni veten duke menduar për qëllimin e egzistencës tuaj, apo e pyesni veten se për çfarë jetoni, ju po pyesni rreth vlerës. Nuk ka mundësi që të jeni të kënaqur thjeshtë me qëllim, në fund të fundit-ju keni kevojë për një që vërtetë e konsideroni qëllim të vlefshëm.

Le të themi se fqinji juaj e kalon jetën e tij duke mbledhur peshqira çaji. Shumica prej nesh nuk do të thonin që kjo mjafton për ti dhënë jetës kuptim; ne thjesht nuk e shohim mbledhjen e peshqirave të çajit si një qëllim madhor. Nëse fqinji juaj pajtohet-nëse ai e sheh mbledhjen si obsesion fatkeq që ai më parë do ta hiqte qafe-atëherë ajo gjë nuk do ti shtojë vlerë jetës së tij.

Nëse ai e sheh atë gjë si diçka që ja vlen, sidoqoftë, nuk ka arsye që peshqirat e çajit të mos i japin jetës së tij kuptim. Mbledhja është qëllimi i tij në jetë, qëllimi i tij i qartë. Kur jeni duke e kërkuar kuptimin e jetës, qëllimet e vjetra nuk do të funksionojnë- keni nevojë për një qëllim që ju besoni se vlen.

Ideja kyçe 2

Nuk keni nevojë të jeni perfeksionit rreth kuptimit të jetës.

Hapeni çfarëdo libri të çfarëdo filozofi, nga Grekët e lashtë e deri tek mendimtarët modernë, dhe me siguri që do të lexoni se një jetë me kuptim duhet të përfshijë arritjen e një gjëje të vështirë.

Kjo sepse shumë filozofë janë perfeksionistë kur është në pyetje kuptimi i jetës. Të tillë nuk janë vetëm filozofët. Perfeksionizmi është një nga arsyet kryesore që njerëzit mendojnë se jetët e tyre nuk kanë kuptim. Ata e shohin jetën si gjithçka ose asgjë. Nëse ata nuk janë duke bërë diçka të mahnitshme-sikur zbulimi i një teorie të relativitetit apo përkushtimi i vetes ndaj të sëmurëve dhe të varfërve-atëherë jeta nuk ka kuptim.

Shumë nga ne nuk jemi as Ajnshtajni apo Nënë Tereza, prandaj rezultati është i dukshëm: shumica e jetëve janë pa kuptim. Vërtetë? Jo vërtetë. Gërmoni pak më thellë, dhe perfeksionizmi bie poshtë.

Mesazhi kyç këtu është: Nuk keni nevojë të jeni perfeksionist rreth kuptimit të jetës.

Jeta do të ishte fantastike sikur çdo gjë të ishte perfekte, apo jo? Epo, ndoshta. Por një gjë nuk ka nevojë të jetë perfekte për të qenë fantastike-ose së paku shumë e mirë. Dhe ka probleme lidhur me perfeksionizmin.

Një prej tyre nuk aplikohet vazhdimisht shumicën e kohës. Njerëzit që janë perfeksionistë rreth kuptimit të jetës shpesh nuk janë të tillë në fusha të tjera të jetës. Kjo shpie në shumë standarde të dyfishta. Për shembull, perfeksionistët nuk besojnë që ngrënia në restaurant është e pavlerë përveq nëse është kuzhina më e mirë Franceze. Ata as nuk mendojnë që janë dështim nëse nuk dalin 100% në çdo test. Ata ndoshta do t’i hidhnin poshtë ato ide si absurde, në fakt. Pra, a nuk është gjithashtu absurde të zbatohet ai lloj standardi për kuptimin e jetës?

Nuk mbaron me kaq. Nëse mendoni për këtë, kërkesat që perfeksionistët i vendosin vetes dhe të tjerëve janë në të vërtetë të papranueshme. Ata janë jorealistë dhe kjo do të thotë se mund të çojnë vetëm në zhgënjim. Ne nuk presim që një qen të drejtojë një makinë, ose të hedhë një karrige sepse nuk mund të përdoret për të zier ujë. Do të ishte po aq e çuditshme ta quani një nga miqtë tuaj një dështim të madh, sepse ai nuk mund të arrijë aq shumë në një ditë sa Supermeni. Por kjo është pikërisht logjika që zbatohet perfeksionizmi kur pretendon se jetët tona duhet të jenë të jashtëzakonshme në një farë mënyre për të pasur kuptim.

Ideja kyçe 3

Vdekja nuk e bën jetën të pakuptimtë.

Imagjinoni që ju jepet një shkëmb i madh i rëndë dhe ju thuhet ta shtyni atë në një kodër. Ju arrini në majë, i rraskapitur dhe pa frymë, vetëm për të parë shkëmbin që rrokulliset poshtë. Pra, ju shkoni poshtë, për të filluar përpjekjet tuaja nga e para.

Imagjinoni ta kaloni jetën tuaj në këtë mënyrë. Shumë e pakuptimtë, apo jo?

Njihuni me Sizifin – një personazh nga mitologjia greke i cili u dënua nga perënditë të përsëriste këtë akt për gjithë përjetësinë. Historia e tij mund të jetë thjesht një mit, por gjithsesi ka kuptim për të gjithë ne. Në fakt, sipas shkrimtarit të famshëm francez Albert Camus, ne jemi të gjithë Sizifi; pavarësisht se çfarë arrijmë, pavarësisht sa lart e shtyjmë atë gur – në fund, ai bie përsëri poshtë dhe ne vdesim.

Merreni këtë histori me vlerë nominale, dhe asgjë që bëjmë në fund të fundit nuk ka vlerë – ose kështu shkon argumenti. Por vlera e jetës nuk ka të bëjë fare me mbarimin apo jo.

Mesazhi kryesor këtu është: Vdekja nuk e bën jetën të pakuptimtë.

Ideja se vdekja e bën jetën të pakuptimtë është një ide me të cilën shpesh ndeshet filozofia. Ai zbret në një pretendim: gjërat që nuk zgjasin përgjithmonë nuk mund të jenë të vlefshme. Por nuk ka asnjë arsye të mirë për ta besuar këtë. Në fakt, mënyra se si ne e jetojmë jetën tonë sugjeron që shumica prej nesh nuk e besojnë atë. Nëse do ta bënim, nuk do të bënim kurrë asgjë!

Për shembull, a ju pëlqen të keni një dysheme të pastër kuzhine? E pastroni për ta mbajtur në atë mënyrë? Nëse jeni si shumica e njerëzve, ndoshta e bëni – të paktën një herë në një kohë. Dhe me siguri e vlerësoni sa herë që dikush në shtëpinë tuaj e merr leckën.

Por vini re se ju e shijoni atë ndjenjë pastërtie pavarësisht nga fakti se do të zhduket pas disa ditësh, kur do t’ju duhet ta pastroni përsëri dyshemenë. Sigurisht, do të ishte mirë nëse dyshemeja do të qëndronte e pastër përgjithmonë. Sigurisht që nuk do të ndodhë, por kjo nuk do të thotë se mund ta lëmë të pistë. Edhe një dysheme e pastër përkohësisht ka vlerë.

Kjo nuk është e vërtetë vetëm kur bëhet fjalë për pastrimin. Ne i vlerësojmë të gjitha llojet e gjërave të këndshme, edhe nëse e dimë se ato nuk janë të përjetshme.

Mendoni për një pemë të bukur në një kopsht – është e garantuar të vdesë një ditë. Por ndërkohë, ju mund të strehoheni nga dielli në hijen e tij, të admironi gjelbërimin e tij të harlisur dhe ndoshta edhe të hani mollët që ofron. A do të thoni se pema është e pakuptimtë? Shumica prej nesh do të thoshin se ka shumë vlerë. Dhe ajo që është e vërtetë për pemën është veçanërisht e vërtetë për jetën tuaj.

Ideja kyçe 4

Jeta mund të jetë me kuptim edhe nëse nuk besoni në vullnetin e lirë.

A besoni se gjithçka që ndodh ka një shkak? Ideja duket se ka kuptim; nuk ndodhin thjesht pa asnjë arsye, në fund të fundit.

Le të themi se e keni lëshuar telefonin – çfarë ndodh? Ai bie në tokë në vend që të fluturojë në qiell. Kjo nuk është e rastësishme. Është e qartë se graviteti është i pranueshëm për ankesën tuaj në telefon.

Tani, ju mund të argumentoni se vullneti i lirë – liria juaj për të zgjedhur – është përgjegjëse. Por edhe nëse keni pasur një dëshirë të çuditshme për të hequr dorë nga smartfoni juaj i shtrenjtë, kjo dëshirë ka gjithashtu një shkak – edhe nëse nuk e dini se çfarë është.

Nëse është kështu, atëherë vullneti i lirë është një iluzion. Por nëse zgjedhjet tona nuk bëhen lirisht, a nuk i bën kjo plotësisht të pakuptimta? Larg asaj.

Mesazhi kryesor këtu është: Jeta mund të jetë kuptimplotë edhe nëse nuk beson në vullnetin e lirë.

Kjo teori se nëse çdo gjë ka një shkak, atëherë të gjitha veprimet dhe zgjedhjet tona përcaktohen nga faktorë jashtë kontrollit tonë quhet determinizëm. Midis filozofëve, është përçarës – jo të gjithë janë të bindur se nuk ka gjë të tillë si vullneti i lirë. Por le të themi se është e vërtetë. Edhe atëherë, nuk rrjedh se jeta është e pakuptimtë.

Ka shumë gjëra që ne i vlerësojmë në jetë që nuk presupozojnë vullnetin e lirë. Merreni sportin. Ajo që e bën dikë një atlet të madh është në një farë mase gjenetike – dhe nëse keni talent, zhvillimi i tij nuk varet kurrë nga vullneti i plotë. Shpesh varet nga gjëra jashtë kontrollit tuaj, si për shembull nëse prindërit ju inkurajuan apo jo të stërviteni. Por nuk është zgjedhja për të ndjekur madhështinë që njerëzit e admirojnë; është arritja e saj. Pra, edhe nëse një atlet yll nuk e bëri kurrë me vetëdije zgjedhjen për t’u bërë i madh, ne ende i admirojmë dhe vlerësojmë arritjet e atij personi. E njëjta gjë vlen edhe për muzikën, letërsinë, artin dhe pjesë të tjera të panumërta të jetës. Askush nuk do ta mohonte që Mozarti apo Shekspiri janë gjeni, edhe nëse e dimë se ata nuk i kanë zgjedhur talentet e tyre.

Këtu është një eksperiment i thjeshtë mendimi për të ndihmuar në sqarimin e kësaj. Imagjinoni që Shekspiri kishte një binjak që jetoi në të njëjtën kohë dhe bëri saktësisht të njëjtat zgjedhje të jetës si ai – përveç se ai nuk kishte talentin e tij natyror dhe, megjithëse u përpoq, nuk arriti të shkruante asnjë rresht të vetëm që ia vlente të lexohej. A do t’i admironim të dy njësoj? Me siguri jo. Ne do të kujdeseshim pak për vëllain e Shekspirit, pavarësisht përpjekjeve të tij. Kjo tregon se vullneti i lirë nuk është gjëja më e rëndësishme kur bëhet fjalë për krijimin e poezisë – ose çdo gjë që vlerësohet dhe i jep kuptim jetës.

Ideja kyçe 5

Jeta e jetuar për hir të saj ka shumë kuptim.

Nese keni kaluar shumë kohë me fëmijët, me siguri e keni luajtur lojën pse.

Thuaj se po vesh këpucët dhe ata të pyesin pse. “Për të dalë jashtë,” ju përgjigjeni. “Pse?” vjen pergjigja. Për të ecur deri në stacionin e autobusit. Pse? Për të kapur një autobus. Pse? Për të shkuar në dyqan. Pse? Dhe vazhdon.

Loja është pa kuptim, por ilustron gjithashtu një pikë. Ne e dimë “pse” për shumicën e gjërave që bëjmë – qëllimi i një aktiviteti i jep kuptim. Kjo ka kuptim për sa kohë që ai aktivitet është një mjet për një qëllim.

Duke ndjekur këtë logjikë, ju mund të mendoni se edhe vetë jeta duhet të ketë një qëllim që të jetë kuptimplotë. Por vetë jeta mund të jetë objektiv i mjaftueshëm.

Mesazhi kryesor këtu është: Jeta e jetuar për hir të saj është shumë kuptimplote.

Sigurisht, ju gjithmonë mund të gjeni një fund për të cilin jeta juaj është një mjet – dhe shumë njerëz e bëjnë. Mund të jetë diçka si përparimi i shkencës, lufta për drejtësi ose shërbimi ndaj Perëndisë.

Por çfarë nëse jeta juaj nuk ka një qëllim? A mund të ketë ende kuptim jeta edhe nëse nuk i kushtohet asgjëje përtej vetvetes?

Po. Absolutisht. Për ta parë këtë, le të bëjmë një dallim. Filozofët bëjnë dallimin midis vlerës së jashtme dhe asaj të brendshme. Diçka ka vlerë të jashtme nëse është një mjet për një qëllim të vlefshëm – një instrument për ta arritur atë, si të thuash. Por çfarë ndodh me vetë qëllimin? Jo çdo gjë ka vlerë vetëm si mjet për diçka tjetër; disa gjëra janë të vlefshme në vetvete. Këtu hyn vlera e brendshme.

Kthehu te loja pse. Pse po shkoni në dyqan? Për të marrë karamele. Pse? Për ta shijuar. Pse? Për shumicën prej nesh, këtu pushon nevoja për justifikim. Ne priremi të mendojmë se kënaqësia është diçka që ka vlerë në vetvete. Nuk ka nevojë të jetë një mjet për një qëllim tjetër.

Një zinxhir pyetjesh dhe përgjigjesh duhet të ndalet në një moment, dhe kjo pikë zakonisht vjen kur përmendim diçka që besojmë se ka vlerë të brendshme. Kjo mund të jetë kënaqësi, drejtësi, Zoti – çdo gjë. Ka disa gjëra që ne besojmë se kanë vlerë në vetvete, dhe vetë jeta mund të jetë vetëm një nga ato gjëra. Mund të jetë një qëllim në vetvete dhe i vlefshëm për hir të tij, pa pasur nevojë për ndonjë qëllim tjetër për ta bërë atë kuptimplotë.

Ideja kyçe 6

Humbja e kuptimit nuk e bën jetën të pakuptimtë.

A e keni përjetuar ndonjëherë të punoni shumë për ta arritur një qëllim-të themi ruajtja e parave për të blerë një veturë të re-vetëm për ta ndjerë veten të zbrazët dhe të humbasësh interesin kur ta arrish atë? Nëse është puna kështu, ajo me të cilën jeni përballur ka qenë paradoksi i fundit. Ja se si funksionon paradoksi: pa një qëllim, ne ndjejmë se na mungon kuptimi. Por pasi ta arrijmë qëllimin, gjithë kuptimi që kemi marrë prej tij humbet.

Duket sikur kur është në pyetje kuptimi, nuk mundemi thjesht të fitojmë. Dhe kjo mund ta bëjë jetën vetëvtiu të duket plotësisht e pakuptimtë. Realiteti, sidoqoftë, është mjaft ndryshe.

Mesazhi kyç këtu është: Humbja e kuptimit nuk e bën jetën të pakuptimtë.

Do të ishte gabim të arrijmë në përfundim se jeta është e pakuptimtë vetëm sepse disa prej nesh po e përjetojnë paradoksin e fundit. Kjo sepse jo të gjitha qëllimet shpiejnë në humbje të kuptimit sapo ti kemi arritur ato-shumë të tjera mbesin të kënaqshme. Merreni për shembull rritjen e një fëmije, apo tejkalimin e një pengese të madhe në jetë sikurse një sëmundje serioze. Kuptimi që nxjerrni nga këto gjëra qëndron me ju për gjithë jetën.

Për më tepër, ka edhe qëllime që nuk mbarojnë kurrë. Mendoni për diçka si të qenit një bashkëshort i shkëlqyeshëm ose një mësues vërtet i mirë – kjo nuk është diçka që mund ta arrini një herë e përgjithmonë. Është një projekt i përjetshëm, dhe po ashtu është kënaqësia e përpjekjes për të.

Dhe ka më shumë – të përjetosh paradoksin nuk është e pashmangshme. Nëse bëjmë apo jo, lidhet me gjëra të tilla si edukimi dhe edukimi. Megjithëse mund të mos jemi në gjendje të bëjmë asgjë për këto gjëra në retrospektivë, ne mund të ndryshojmë mënyrën se si ato vazhdojnë të ndikojnë tek ne.

Kjo është e vërtetë edhe për sjelljet që kemi zhvilluar – për shembull, marrim varësinë nga puna. Nëse jeni dikush që nuk mund të relaksoheni dhe të festoni pa marrë parasysh sa keni arritur, atëherë nuk i korrni kurrë frytet e përpjekjeve tuaja emocionalisht. Kjo ju bën më të prirur të përjetoni paradoksin e fundit. Por kjo nuk do të thotë se është fati juaj i përjetshëm. Pasi ta kuptoni tendencën, dera është e hapur për një qasje tjetër.

Ideja kyeç 7

Jeta mund të ketë kuptim përkundër dhimbjes dhe vuajtjes.

Le ta pranojmë, bota mund të jetë vend i tmerrshëm. Sëmundja, lëndimi, humbja, pikëllimi, thyerja e zemrës, mërzia, dhe lista vazhdon. Nëse keni kaluar nëpër kohë të vështira, mund të të falim nëse keni ardhë në përfundim se gjithë dhimbja dhe vuajtja e bëjnë jetën të pakuptimtë. Kjo është temë e zakonshme mes filozofëve.

Sidoqoftë, përveq gjërave të këqija, ka hapësirë për një pamje me shpresëdhënëse të kuptimit.

Mesazhi kyç këtu është: Jeta mund të jetë me kuptim përkundër dhimbjes dhe vuajtjes.

Filozofi më i njohur i vuajtjes ishte Gjermani i shekullit të nëntëmbëdhjetë, Arthur Shopenhauer. Sipas tij, vuajtja e dominon jetën dhe madje edhe kënaqësitë më të vogla, pashmangshmërisht përfshijnë dhimbje. Për shembull, në mënyrë që të kënaqeni me një pije uji në një ditë të nxehtë, së pari duhet të jeni të uritur-është pakënaqësia e mungesës së ujit që e rrit dëshirën për të.

Për më tepër, sapo etja juaj të shuhet, shpejt harroni për kënaqësinë qe ju dha uji. Në të kundërtën, nëse do të qëndronit të etur, dhimbja që do ta ndjenit do të ishte më e vështirë të harrohet dhe do të zgjaste më shumë sesa kënaqësia që merrni nga shuarja e etjes.

Me çdo përvojë që ka të injektuar vuajtjen, Shopenhaueri thotë, gjithë çfarë na mbetet të themi është se jeta është e pakuptimtë.

Por ka disa probleme në logjikën e tij. Shikojeni këtë qështje logjikisht: dhimbja dhe kuptimi janë gjëra të ndara. Në fakt, historia është plot njerëz që kanë jetuar jetë të vlefshme dhe me kuptim nën kushte ekstreme. Për shembull, në librin e tij Në kërkim të Kuptimit, psikiatri dhe i mbijetuari i holokaustit Viktor Franklin e përshkruan se si disa të burgosur në kampet e përqendrimit ja dolën ta gjejnë kuptimin duke i ndihmuar të tjerët të planifikojnë dhe të shpresojne për një të ardhme më të mirë.

Nëse vuajtja personale nuk mjafton për ta bëre jetën të pakuptimtë, çfare ti themi gjithë vuajtjes që njerëzit ja shkaktojnë njëri-tjetrit qëllimshëm? Vetë egzistenca e kampeve të koncentrimit mund të mjaftoje të inkurajohet një pamje e zbehte e natyrës njerëzore. Mund madje të ju bind se njerëzit janë qenësisht të ligë.

Gjëra të tmerrshme po që ndodhin, dhe shumica e tyre vërtetë që shkaktohen nga njerëzit. Por është njësoj e vërtetë që ndodhin edhe gjëra të mrekullueshme; njerëzit e ndihmojnë njëri-tjetrin, e përmirësojnë botën dhe krijojnë vepra të bukurisë madhështore. Ashtu siq do të ishte gabim ti injorojmë pjesët e këqija apo realitetin e karakterit njerëzor, është poashtu gabim ti injorojmë pjesët e mira.

Ideja kyçe 8

Nëse jetës tuaj i mungon kuptimi, mund ti merrni disa hapa për ta gjetur atë.

Sapo të kuptoni se argumentet e zakonshme rreth asaj se si jeta është e pakuptimtë nuk qëndrojnë në të vërtetë para shqyrtimit, me siguri do të kuptoni se nuk ka asnjë arsye të mirë për të mos pasur një jetë kuptimplote. Por, ndërsa kjo është një zbulesë e mrekullueshme, ju mund të mbeteni ende duke luftuar për të gjetur kuptimin në jetën tuaj.

Shpesh, ne ndiejmë se jetës i mungon kuptimi thjesht sepse nuk kemi marrë kohë për të kuptuar atë që vlerësojmë me të vërtetë dhe që na duket kuptimplotë. Por nëpërmjet të menduarit të kujdesshëm dhe vetë-reflektimit, ne mund të ndërmarrim hapa për ta ndryshuar atë.

Mesazhi kryesor këtu është: Nëse jetës suaj i mungon kuptimi, mund të ndërmerrni hapa për ta gjetur atë.

Një gjë që mund t’ju ndihmojë të gjeni kuptimin në jetën tuaj është reflektimi i strukturuar dhe sistematik. Filloni duke bërë një listë të gjërave që tashmë kanë kuptim në jetën tuaj. Më pas, ndiqni këtë duke reflektuar mbi atë që dëshironi të shtoni në jetën tuaj dhe çfarë mund të hiqni qafe për ta bërë atë më kuptimplotë. Nëse kjo rezulton e ndërlikuar, provoni t’i hidhni një sy jetës së miqve tuaj dhe njerëzve që respektoni. Cilat karakteristika te të tjerët ju bëjnë të mendoni se jeta e tyre është kuptimplotë?

Mundet madje të ju ndihmojë ta keni një perspektivë të re. Imagjinojeni veten, disa dekada më vonë prej tani, duke e kuptuar se keni vetëm disa muaj-apo ditë-për të jetuar. Për çfarë jeni  lumtur të keni bërë, dhe për çfare nuk jeni? Kur ja përkujtoni vetes se jeta është e kufizuar, atëherë do të fokusoheni në mendimet dhe gjërat që kanë vërtetë rëndësi.

Për më tepër, nëse shikoni më afër, mund ta kuptoni se jeta juaj tashmë veq është e mbushur me kuptim. Shumë shpesh ne e njohim rëndësinë e gjërave për ne, atëherë kur ka një rrezik që mund ti humbim ato.

Por nuk ka nevojë të prisni për fatkeqësinë që të ju ndihmojë ti vlerësoni gjërat e mëdha në jetë.
Ju gjithmonë mund të sensibilizoni veten ndaj vlerës që është rreth jush.

Filloni thjeshtë të bëheni më të vëmendshëm ndaj prirjes për të qenë të verbër ndaj vlerave. Sapo ta keni bërë ketë, gërmoni pak më thellë dhe mundohuni ta kuptoni pse kjo gjë mund të jetë e vështirë. A keni për shembull, prirje perfeksioniste? Njohja e shprehive tuaja e bën më të lehtë për ju që ti kërkoni mënyrat se si ti rregulloni ato.

Më në fund, mund të bëni ndryshime të vogla dhe të krijoni zakone të reja që do t’ju ndihmojnë të vlerësoni vlerën në jetën tuaj. Bëhet fjalë për përpjekjen për të parë të gjitha gjërat e vogla në jetën tuaj me sy të freskët.

Përmbledhja Përfundimtare

Mesazhi kyç në këto pulsime është:

Jeta shpesh mund të duket e pakuptimtë, por nuk kemi nevojë të jemi perfeksionistë rreth kuptimit të jetës. Përkundër gjithë vuajtjes dhe tragjedisë që egziston nëpër botë, egzistojnë shumë mënyra se si mund të gjejme vlerë në jetën tonë. Nuk ka arsye të mos çojmë një jetë me kuptim, dhe duke marrë hapa konkretë, ju mund ta bëni jetën tuaj më kuptimplote.

Keni ndonjë koment?

Do të donim të dëgjonim se çfarë keni për të thënë rreth përmbajtjes tonë! Thjesht dërgojeni një email tek [email protected] me Gjetja e kuptimit në një Botë Joperfekte, si kryetitull të saj dhe ndani mendimet tuaja me ne!

Çfarë të lexoni më tej: Fuqia e Kuptimit, nga Emily Esfahani Smith

Tani që e dini se argumentet e zakonshme kundër një jetë me kuptim nuk funksionojnë, atëherë mund të jeni gati për të bërë diçka për shumësinë e përgjithshme të pakuptimshmërisë që shpesh e ngulfat botën moderne.

Në Fuqia e Kuptimit, Emily Esfahani Smith thotë se kriza e kuptimit vie nga stilet tona jetësore jashtëzakonisht individualiste dhe sqaron se çfarë mund të bëjmë në përgjigje ndaj kësaj.
Nga tregimi se ku personi mesatar mund të investojë energjinë e tij deri tek shpjegimi se si mund ta rregullojë fokusin e saj, Smith ofron një mori mënyrash për të jetuar një jetë edhe më kuptimplote. Pra, nëse keni nevojë për disa udhëzime praktike kur bëhet fjalë për kuptimin, drejtohuni tek pikat tona te Fuqia e Kuptimit.