Kjo përmbajtje është vetëm për abonentët
Jep dhe Merr
Përmbledhje Libri
Hyrje
Marrësit janë të fokusuar tek vetja dhe vetëm tek ajo që mund të marrin prej të tjerëve.
Të gjithë ne njohim njerëz që ju bën vetëm për veten e tyre, duke i shmangur plotësisht nevojat e të tjerëve. Këta njerëz janë marrësit. Kudo që ata shkojnë, duket sikur brenga parësore e tyre është të mbledhin sa më shumë para, status dhe admirim që të jetë e mundur.
Në përgjithësi, marrësit e promovojnë me padurim veten e tyre, duke i favorizuar fjalët sikurse ‘’unë’’, e ‘’imja’’, në vend të ‘’ne’’, dhe ‘’e jona’’.Ata poashtu kanë tendence të jenë dominues, të përdorin fjalor, të përdorin gjuhë të rëndë për ti bindur të tjerët, duke i joshur njerëzit pa turp në mënyrë që të depërtojnë tutje.
Po pse janë ata kaq vetjakë?
Ata thjeshtë e shohin botën si një vend gare. Për një marrës, jeta është një lojë e pamëshirshme ku merr gjithçka që dëshiron, duke ndihmuar të tjerët vetëm nëse përfitimi personal nga kjo gjë tejkalon koston.
Një shembull kryesor i një marrësi është Kenneth Lay, ish-CEO i gjigantit të energjisë Enron. Së bashku me marrjen e kredive kolosale nga kompania, Lay shiti 70 milionë dollarë në aksione në një përpjekje të duhur për t’u kujdesur për veten përpara se kompania të falimentonte, duke lënë 20,000 njerëz të papunë.
Por marrësi mesatar nuk është domosdoshmërisht i keq apo i korruptuar. Një shembull më pak kaustik është basketbollisti legjendar Michael Jordan. Si lojtar, Jordan foli në favor të rritjes së pjesës së të ardhurave të ekipit që u jepet lojtarëve, vetëm për të argumentuar të kundërtën kur u bë pronar. Filozofia e tij ishte: “Për të qenë i suksesshëm, duhet të jesh egoist”.
Edhe pse motivet e tyre themelore mund të ndryshojnë, të gjithë ata që pranojnë kanë të njëjtin botëkuptim: ata besojnë se ka një sasi të kufizuar “byreku” për të gjithë dhe u takon atyre që të marrin pjesën më të madhe për veten e tyre.
Marrësit janë të përqendruar tek vetja dhe të fokusuar vetëm në përfitimet që mund të marrin nga të tjerët.
Ideja kyçe 1
Dhënësit motivohen nga dëshira për ti ndihmuar të tjerët dhe për të krijuar sukses për grupin.
Shumë nga ne mund ta kujtojmë kohën kur jemi prekur nga bujaria e një personi tjetër. Ndoshta ai na dha ne këshilla, na ofroi një mundësi pune, apo na ndihmoi me një detyrë të vështirë, të gjitha këto pa pritur asgjë në këmbim. Këta njerëz janë dhënësit.
Tipari kryesor i dhënësit është se në shumicën e transaksioneve ata japin shumë më tepër se sa marrin. Ata janë bujarë me njohuritë dhe kohën e tyre, dhe shpesh heqin dorë nga kreditë personale për të mirën e një qëllimi të përbashkët. Fokusi i tyre kryesor është të ofrojnë vlerë për të tjerët; kthimi i ndihmës së tyre është ose i parëndësishëm ose një bonus. Mënyra se si dhuruesit e shohin atë, ndihma e njerëzve të tjerë është shpërblimi i vet pasi i bën edhe vetë dhënësit të ndihen mirë.
George Meyer, shkrimtari fitues i çmimit Emmy për The Simpsons, është një shembull klasik i një dhuruesi. Meyer inkurajoi në mënyrë rutinore shkrimtarë të tjerë që të përdorin idetë e tij pa kërkuar kredi personale. Pra, edhe pse ai ndihmoi në formimin e mbi 300 episodeve të The Simpsons, ai vlerësohet vetëm për 12. Megjithatë, ajo që kishte më shumë rëndësi për të sesa mbajtja e llogarisë personale ishte të shihte suksesin e shfaqjes.
Meyer shpiku edhe fjalën ‘meh’, një shprehje mërzie, e cila u përdor për herë të parë nga Bart në shfaqje dhe sot mund të gjendet në fjalor. Megjithatë, edhe këtu Meyer nuk ishte aq i shqetësuar për të kërkuar kredi, saqë në fakt harroi se ishte ai që e kishte shpikur fjalën. Suksesi i shfaqjes ishte vërtet objektivi i tij kryesor.
Dhuruesit i kuptojnë përfitimet e arritjeve në bashkëpunim dhe përpiqen të krijojnë bollëk për sa më shumë njerëz të jetë e mundur.
Dhuruesit udhëhiqen nga dëshira për të ndihmuar të tjerët dhe për të krijuar sukses për grupin.
Ideja kyçe 2
Diku midis dhënësve dhe marrësve, ata që janë mesatarë, përpiqen për shkëmbime dhe të drejta të barabarta me të tjerët.
“Unë do të bëj diçka për ty, nëse ti bën diçka për mua.” Kjo është karta thirrëse e atyre që janë mesatarë: njerëzit që përpiqen të japin aq sa marrin. Ndeshësit janë lehtësisht të dallueshëm për mentalitetin e tyre kokë më kokë. Ata mund të shihen duke arritur një marrëveshje me fëmijët e tyre për kositjen e lëndinës ose duke kërkuar ndihmën e një shoku që u detyrohet atyre një nder për t’i çuar në aeroport. Megjithatë, në kundërshtim me marrësit ose dhënësit, qëllimi i palëve në negociatat e tyre është të qenit i drejtë dhe i barabartë me të gjitha palët, jo vetëm me njërën.
Për mesatarët, bota duhet të jetë një fushë loje e barabartë ku njerëzit shkëmbejnë njohuritë, aftësitë dhe burimet në mënyrë të barabartë. Ndeshësit janë të pakëndshëm kur shkëmbimet janë të çekuilibruara, kështu që nëse ndihmojnë dikë, ata presin reciprocim ose përndryshe ndihen të pakënaqur. Megjithatë, kjo funksionon në të dyja mënyrat: nëse një mesatar merr një favor, ai do të ndihet i detyruar ta kthejë atë menjëherë. Kjo dëshirë për reciprocitet do të thotë gjithashtu se nëse një mesatar ofron të ndihmojë dikë, zakonisht ekziston një axhendë për të “arkëtuar” favorin më vonë, gjë që ai beson se është plotësisht e justifikuar.
Për shkak se mesi duket gjë e drejtë për shumicën e njerëzve, shumica prej nesh janë në fakt mesatarë. Mesataria është një mënyrë logjike për t’u marrë me të tjerët, veçanërisht në vendin e punës ku ata që përputhen do të ndihmojnë veten dhe kolegët e tyre duke tregtuar aftësi dhe ekspertizë. Mesataria është gjithashtu stili më i zakonshëm i ndërveprimit në faqet e internetit të tilla si Craigslist, ku përdoruesit shkëmbejnë mallra, para dhe shërbime në mënyrë të barabartë.
Pavarësisht nëse ata që përputhen janë duke tregtuar mallra ose duke shkëmbyer ndere, ata e shohin atë si një ekuilibër elegant midis dhënies së pakushtëzuar dhe marrjes së pamatur.
Diku midis dhënësve dhe marrësve, ata që janë mesatarë, përpiqen për shkëmbime të barabarta dhe të drejta me të tjerët.
Ideja kyçe 3
Sa jep dhe sa merr varet nga personat me të cilët ndërvepron.
Kur ka qenë hera e fundit që jeni ndikuar nga një grup për tu sjellur në një mënyrë të caktuar? Ndonëse secili nga ne ka një stil individual udhëheqës qoftë për dhënie, për marrje apo për përputhje mesatare të këtyre dyjave, ne poashtu e përshtatim sjelljen tonë me atë të njerëzve apo situatave të caktuara.
Është pjesë e natyrës tone të përshtatemi me atë që besojmë se pritet nga ne në një situate grupore. Për shembull, marrësit shpesh janë më bujarë në publik, sepse ata nuk kanë dëshirë të duken të varfër para të tjerëve. Në anën tjetër, dhënësit mund ta shtypin bujarinë e tyre në punë kur nuk duan që mirësia e tyre të përceptohet si dobësi.
Një komunitet që ndikon në anëtarët e tij është Freecycle.org kur anëtaret e tij japin gjëra të panevojshme sikurse kamerat dhe furnizimet e foshnjave pa para. Kur marrësit regjistohen në faqe dhe ndërveprojnë me komunitetin, norma e pritshme e dhënies i bën ata të japin më shumë sesa që do të jipnin normalisht.
Shtuar kësaj edhe presionin grupor, nje faktor tjetër që e ndikon bujarinë tonë është sa shumë e shohim veten tek personi tjetër: sa më i njejtë me ne që ai apo ajo të jetë, më shumë gjasa ka që ne të japim. Në një studim, fansat e Manchester United hasën në një vrapues ‘’të lënduar’’. Nëse vrapuesi po vishte bluzën e Manchester United, 92% e fansave ndalonin për ta ndihmuar atë. Kjo përqindje ra në 33% kur vrapuesi kishte veshur një bluzë të thjeshtë. Rezultatet e këtij studimi dëshmuan se ne ka më shumë gjasa të ju japim atyre që duken sikurse ne.
Si përfundim, ka mundësi që edhe ju edhe ata përreth jush ta formësoni sjelljen në bazë të njerëzve me të cilët shoqëroheni-edhe pa e vërejtur këtë fare.
Sa japim apo marrim varet nga njerëzit me të cilët ndërveprojmë.
Ideja kyçe 4
Marrësit e vazhdueshëm e humbin respektin dhe e dëmtojnë reputacionin e tyre.
Njohuritë e zakonshme këmbëngulin në ate se për të pasur sukses, ju duhet ta merrni atë që e doni. Sidoqoftë, shembujt tregojnë se kur njerëzit marin me tepricë, ata e humbin respektin. Kur ndodh kjo, reputacioni i tyre humb, duke i rrezikuar mundësitë e tyre të ardhshme për sukses sepse të tjerët më nuk kanë dëshirë të ndërveprojnë me ta.
Merre për shembull shkenctarin Jonas Salk, i cili, me ndihmën e ekipit të tij të kërkimit, me shkenctarët e tjerë dhe mijëra profesionistë dhe vullnetarë, zhvilluan vaksinën e poliolitit. Gjatë një konference famëkeqe të shtypit, duke e lajmëruar arritjen, Salk dështoi ti falenderojë ata që kishin punuar me të, duke e mërzitur ekipin e tij deri në lotë. Në ndërkohë, egoizmi i tij dështoi: Salk asnjëherë nuk u pranua në Akademinë Kombëtare të Shkencave-edhepse shumë hulumtues të tjerë të poliomielitit ishin pranuar-dhe asnjëherë nuk u shpërblye me Cmimin Nobel. Disa thonë se ishte fakti se ai dështoi ti njohë kontributet e te tjerëve që e bëri atë të mos konsiderohet për këto nderime.
Arkitekti i nderuar Frank Lloyd Wright gjithashtu kishte një reputacion për marrjen e tepërt: Ai nuk i paguante praktikantët e tij dhe i detyroi ata të citonin emrin e tij në të gjithë punën e tyre. Akoma më tronditëse, kur djali i tij punonte për të dhe kërkoi pagesën, Wright e faturoi për të gjitha shpenzimet e jetesës që kishte grumbulluar si djali i tij. Një nga klientët e Wright madje deklaroi se ai preferonte të punësonte praktikantët e tij sesa vetë Wright për shkak të shpërfilljes së tij për ata që punonin me të – duke i kushtuar kështu biznesin Wright.
Shembujt e Salk dhe Wright tregojnë se marrësit janë të ndjeshëm ndaj taksës së marrësit. Taksa e marrësit përfshin përhapjen e fjalës për sjelljen e keqe të një marrësi, e cila nga ana tjetër dëmton reputacionin e tyre – një metodë e zakonshme që njerëzit përdorin për të ndëshkuar marrësit.
Pra, ndërkohë që disa marrës mund të gëzojnë periudha suksesi dhe madje të japin kontribute të vlefshme për shoqërinë, ata përfundimisht priren të penalizohen nga taksat e marrësit, duke penguar shumë shanset e tyre për sukses të vazhdueshëm.
Marrësit këmbëngulës humbasin respektin dhe dëmtojnë reputacionin e tyre.
Ideja kyçe 5
Dhënësit shpesh arrijnë pozitat e larta në shoqëri sepse ata përqendrohen në të mirën e përgjithshme.
Shumë njerëz mendojnë se kur është në pyetje suksesi personal, të marrësh është më efektive sesa të japësh. Kjo është veqanarisht e vërtetë në profesionet tradicionale të pamëshirshme sikur biznesi dhe politika. Ndonëse interesant, duket se dhënësit shpesh arrijnë sukses në ambiente të tilla, sepse interesi i tyre për ti ndihmuar të tjerët ju bën dobi atyre poashtu.
Abraham Linkolni është shembulli perfekt i dikujt që mendonte më shumë për të dhënë për të mirën e përgjithshme sesa për të marrë për vete. Përpara se të ishte president, Lincoln u largua nga një garë për senatin për të lejuar që konkurrenti Lyman Trumbull të fitonte. Lincoln hoqi dorë nga pozicioni i tij sepse ai dhe Trumball ndanë qëllimin e shfuqizimit të skllavërisë dhe Lincoln besonte se Trumball kishte një shans më të mirë për të fituar. Heqja e skllavërisë ishte më bindëse për Linkolnin sesa përparimi personal. Më vonë, Trumball e shpërbleu favorin duke u bërë përfundimisht një avokat për Lincoln kur ai kandidoi përsëri për senatin.
Një shembull aktual se si fokusi në të mirën e përgjithshme ju ndihmon dhënësve mund të shihet në vetëmohimin e Jason Geller në Deloitte Consulting. Geller shpiku një sistem të menagjimit të informative për të grumbulluar dhe ruajtur të dhënat e klientëve të kompanisë dhe konkurrentëve, dhe në vend se të grumbullonte të dhënat të cilat ai vetë mund të përfitonte dobi prej tyre, ai i bëri ato të qasshme për të gjithë kolegët e tij, duke shpresuar që e tërë kompania do përmirësohej.
Kjo bujari bëri një përshtypje të madhe te mbikëqyrësit e tij, të cilët shpejt e promovuan atë në partner – një nga më të rinjtë në Deloitte.
Dhuruesit interesohen për të mirën e përgjithshme. Për shkak të kësaj, ata mund të ngrihen në krye, duke arritur pozicione të fuqishme dhe me ndikim.
Dhuruesit shpesh arrijnë pozitat kryesore në shoqëri, sepse ata fokusohen në të mirën e përgjithshme.
Ideja kyçe 6
Dhënësit e suksesshëm kultivojnë dhe i përdorin rrjetet e tyre të gjera për t’ju bërë dobi të tjerëve dhe vetes poashtu.
A je ndjerë keq për të kërkuar nder prej dikujt që nuk e ke parë me vite? Njerëzit që japin kanë prirje të mos ndihen kështu. Megjithëse ata mund ti humbin disa raporte gjatë kohës, një ndjenjë e besimit dhe një vullnet për të ndihmuar ata e mbajnë gjithsesi. Kjo e bën më të lehtë për dhënësit që të kërkojnë ndere për veten apo për dikë që e njohin, edhe pas periudhave të gjata të mos qenit në kontakt me dikë.
Adam Rifkin, një dhurues i përhershëm dhe rrjeti më i mirë i Revistës Fortune për vitin 2011, bashkëthemeloi rrjetin 106 Miles, një mbledhje dy herë në muaj ku sipërmarrësit mblidhen së bashku për t’u lidhur dhe bashkuar njohuritë e tyre. Nëpërmjet kësaj ngjarje, Rifkin i ndihmon njerëzit të gjejnë punë, u jep atyre reagime mbi idetë e tyre të biznesit dhe i lidh ata me të tjerët në rrjetin e tij të gjerë.
Por interesi i madh i Rifkin për të ndihmuar të tjerët përmes ndërtimit të rrjeteve përfitoi edhe vetë. Për shkak se ai vlerësohet shumë për bujarinë e tij, ai ishte lehtësisht në gjendje të merrte këshilla për një kompani të re që donte të fillonte nga bashkëthemeluesi i Excite, Graham Spencer – dikush që nuk e kishte parë për 5 vjet. Ky është një përfitim tipik për dhuruesit: kur ata kanë nevojë për ndihmë edhe nga një rrjet në dukje i fjetur, rilidhja është e lehtë sepse pala tjetër e di se dhënësi nuk është pas reciprocacionit ose përfitimeve egoiste.
Dhuruesit besojnë se grumbullimi i burimeve dhe njohurive është i dobishëm për të gjithë. Rrjetet e tyre janë të gjalla për shkak të reputacionit të tyre të ndezur dhe gatishmërisë së tyre për të paguar ndihmën që marrin.
Dhuruesit e suksesshëm kultivojnë dhe përdorin rrjetet e tyre të gjera për të përfituar të tjerët si dhe veten e tyre.
Ideja kyçe 7
Dhënësit shohin potencial në çdokë që e njohin, duke i bërë ata të aftë për gjetjen dhe ushqimin e talentit të tyre.
Kur u ofrohet një mundësi për të mentoruar dikë, shumë njerëz fillimisht kërkojnë farat e talentit për të parë nëse ia vlen të investojnë kohën e tyre. Dhënësit, megjithatë, ndryshojnë në këtë aspekt: në vend që të presin për prova të aftësisë, dhënësit supozojnë potencialin tek të gjithë dhe e ushqejnë atë që në fillim. Për shkak të kësaj mbështetjeje në fazat e hershme, të mbrojturit e tyre shpesh janë shumë të suksesshëm dhe ky sukses zakonisht reflektohet tek ata që japin.
Menaxheri i njohur i basketbollit të NBA, Stu Inman ofron një ilustrim interesant të një dhuruesi të suksesshëm në mënyrën se si ai zgjidhte lojtarët për ekipet e tij. Edhe pse Inman la disa legjenda të basketbollit, duke përfshirë Michael Jordan, ai gjeti sukses të madh në hartimin e Clyde Drexler-it të anashkaluar më parë, i cili më vonë bëri Sallën e Famës së Basketbollit, dhjetë ekipe All-Star dhe Olimpiadën. Inman ishte thellësisht i respektuar për aftësinë e tij për të gjetur lojtarë të nënvlerësuar dhe për përkushtimin e tij ndaj atyre që i ndihmoi të zhvilloheshin.
Një person tjetër që ka arritur sukses duke besuar tek ata që nuk dukeshin premtues në fillim është C. J. Skender, një profesor kontabiliteti i vlerësuar me çmime. Suksesi i Skënderit qëndron në edukimin dhe mentorimin e studentëve të tij. Duke qenë se ka dhënë tani rreth 600 klasa, dikur Skënderi i shkroi letra secilit prej studentëve të tij që ishin nën provimin e Kontabilistit Publik të Certifikuar, duke përgëzuar ata që kaluan dhe ata që jo.
Rezultati i kësaj përpjekjeje?
Mbi 40 nga nxënësit e Skënderit kanë fituar medalje për performancën e tyre në CPA. Një ish-student, Reggie Love, madje u ngrit për t’u bërë asistent personal i Barack Obamës.
Duke njohur madhështinë e secilit, dhuruesit ofrojnë terren pjellor për suksesin e të tjerëve, gjë që krijon sukses edhe për dhuruesin.
Dhuruesit shohin potencial në këdo që takojnë, duke i bërë ata të fortë në gjetjen dhe rritjen e talenteve të tyre.
Ideja kyçe 8
Komunikimi i pafuqishëm i vë dhënësit në një avantazh të fuqishëm.
Nëse dikush do të na pyeste se çfarë lloj komunikimi krijon suksesin më të madh, ne me siguri do ti thonim se një komunikim i tillë kërkon të folur të sigurtë dhe me vetëbesim. Por studimet e fundit tregojnë se përkundër ngritjes së zërit dhe shfaqjes së bindjes në të folur, ne mund të arrijmë sukses duke komunikuar në një mënyre të pafuqishme.
Komunikimi i pafuqishëm përfshin përqendrimin tek personi tjetër; për shembull, duke kërkuar këshillë dhe duke bërë pyetje. Në vend se të jemi dominues, gjë e cila ngjall rezistencë, kjo qasje më e butë ka një ndikim joshës të jashtëzakonshëm. Kjo teknikë ju vie lehtë dhënësve, ngaqë ata natyrshm interesohen për të tjerët.
Bindësia e komunikimit të pafuqishëm u demonstrua në mënyrë imponuese nga një studim i kompanive të optometrisë: optikët që ishin më qartë dhënësit ishin gjithashtu edhe më të shiturit. Arsyeja ishte stili i tyre i komunikimit. Për shembull, optika Kildare Escoto ndryshon nga shumica e shitësve në atë që në vend që të bëjë një shitje, ai pyet klientët për nevojat e tyre dhe mënyrën e jetesës. Bërja e pyetjeve ngjall besim tek klientët dhe i mundëson atij t’u shërbejë më mirë atyre. Si rezultat, Escoto është dhënësi dhe shitësi numër një i LensCrafters.
Një shembull tjetër i komunikimit të pafuqishëm është ilustruar nga “Annie”, një shkencëtare që ka punuar në një kompani të Fortune 500 ndërsa studionte për MBA-në e saj. Kur fabrika ku ajo punonte u mbyll, asaj iu ofrua një transferim në një vend tjetër, por kjo do të nënkuptonte ndërprerjen e studimeve. Në vend që të kërkonte një zgjidhje nga kompania, Annie kërkoi këshilla nga menaxheri i saj i burimeve njerëzore, duke pyetur: “Çfarë do të bënit?” Annie ishte një punonjëse e çmuar dhe kjo qasje e pafuqishme rezultoi që ajo të fitonte akses të pakufizuar në avionin privat të kompanisë, në mënyrë që të mund të transferohej në vendndodhjen e re ndërkohë që studionte në vendndodhjen e vjetër.
Komunikimi i pafuqishëm mund të jetë jashtëzakonisht i dobishëm. Në vend që të detyrojë kërkesat ndaj të tjerëve, kjo qasje klasike dhënës i bind të tjerët të jenë më të hapur ndaj nesh.
Komunikimi i pafuqishëm i vë dhënësit në një avantazh të fuqishëm.
Ideja kyçe 9
Dhënësit mund të jenë të suksesshëm vetëm nëse mund ta shmangin djegjen apo të qenit të dëmtuar nga marrësit.
Shumë dhënës lulëzojnë falë bujarisë së tyre. Fatkeqësisht, ky nuk është çdoherë rasti, dhe disa përfundojnë të rraskapitur duke u munduar ti kënaqin të gjithë. Për ta shmangur një djegje të tillë, dhënësit duhet të mësojne si të qëndrojnë të energjizuar dhe të merren me marrësist që e shfrytëzojnë bujarinë e tyre.
Quditërisht, hulumtimet e fundit tregojnë se ilaqi për djegjen qëndron jo në zvogëlimin e orëve në ndihmë ndaj të tjerëve por në të qenit të aftë ta shohin ndikimin që kanë tek ata.
Conrey Callahan, një mësuese e mbingarkuar, po digjej derisa vendosi të formojë një program mentorimi. Në pamje të parë, kjo dukej jo-intuitive pasi programi në fakt i shtoi orë në orarin e saj. Megjithatë, kjo i mundësoi asaj të punonte ngushtë me të mentoruarit ndërsa përgatiteshin për në kolegj, dhe për këtë arsye të dëshmonte drejtpërdrejt përfitimet e ndihmës që ajo dha. Rrjedhimisht, ajo u ndje e ri-energizuar në mentorimin dhe mësimdhënien e saj.
Përveç djegies, dhuruesit mund të ndihen të “përcjellur” nga ata që abuzojnë me bujarinë e tyre, prandaj edhe ka ardhur termi “xhaketë dere”. Për të shmangur këtë, dhuruesit duhet të gjejnë një strategji që i lejon ata të kënaqin instinktin e tyre për të dhënë, por gjithashtu i mbron ata nga abuzimi. Biologjia matematikore e identifikon një strategji të tillë ndërveprimi si bujarë tit për tat. Kjo do të thotë, “kurrë mos harroni një kthesë të mirë, por herë pas here falni një të keqe”. Në praktikë, kjo do të thotë që dhënësit përshtaten me sjelljen e atyre që marrin shumicën e kohës, megjithatë kënaqin prirjen e tyre bujare duke u ofruar atyre që marrin gjestin e mirësjelljes. Kjo u siguron dhënësve një ndjenjë kontrolli ndërsa inkurajon sjellje pozitive tek të tjerët në përgjigje të dashamirësisë së tyre.
Këta dy faktorë – duke dëshmuar ndikimin e përpjekjeve të tyre dhe duke mbretëruar në instinktin e tyre tepër të zellshëm për të dhënë përballë marrësve këmbëngulës – i ndihmojnë dhënësit të arrijnë sukses afatgjatë.
Dhënësit janë të suksesshëm vetëm nëse mund të shmangin djegien ose abuzimin nga ata që marrin.
Përmbledhja Përfundimtare
Mesazhi kyç në këtë libër është:
Të japësh më shumë sesa të marrësh mund të rezultojë në sukses të madh individual dhe grupor.
Tradicionalisht, ne na kanë mësuar të mësojmë se në mënyrë që të arrijmë sukses, ne duhet të garojmë me të tjerët për të marrë atë për të cilën kemi nevojë. Sidoqoftë, studimet e fundit dhe dëshmia historike tregojnë se nuk janë marrësit ata që domosdoshmërisht fitojnë në fund. Ata që japin mund të arrijnë lartësi të mëdha, dhe ndryshe nga ata që marrin, ata krijojnë sukses për të tjerët në progres e sipër.
Ky libër i përgjigjet pyetjeve të mëposhtme:
Cilat janë tre stilet kryesore për mënyrën se si njerëzit ndërveprojnë me të tjerët?
- Marrësit janë egoistë, dhe fokusohen vetëm në dobitë që mund ti marrin prej të tjerëve.
- Dhënësit motivohen nga dëshira për ti ndihmuar të tjerët dhe krijojnë sukses për grupin
- Diku në mes të dhënësve dhe marrësve, mesatarët mundohen për shkëmbime të barabarta dhe të drejta me të tjerët.
- Sa marrim dhe sa japim formësohet nga ata me të cilët ndërveprojmë.
Pse marrja nuk funksionon në planin afatgjatë?
- Marrësit e vazhdueshëm e humbin respektin dhe reputacionin e tyre.
Si të bëhesh dhënës i suksesshëm?
- Dhënësit arrijnë pozitat më të larta në shoqëri sepse ata fokusohen në të mirën e përgjithshme.
- Dhënësit e suksesshëm kultivojnë dhe i përdorin rrjetet e tyre të gjera për t’ju bërë dobi të tjerëve dhe vetes.
- Dhënësit shohin potencial në çdokë që takojnë, duke i bërë ata të aftë për ta gjetur dhe ushqyer talentin e tyre.
- Komunikimi i pafuqishëm i vendos dhënësit në përparësi të mëdha.
Si ta shmangësh të qenit dhënës i dështuar?
- Dhënësit janë të suksessshëm vetëm nëse mund ta shmangin djegjen apo të qenit i abuzuar nga marrësit.
