Folësi jep, respekton, frymëzon dhe entuziazmon: gabimi i parë për të shmangur është përpjekja për të “shitur” idenë e tij.
Eshtë e mërzitshme dhe zhgënjyese kur dikush, në vend që të tregojë, përpiqet të shesë shërbimin ose produktin e tij.
Parimi kryesor i retorikës është të dish të japësh, jo të marrësh: njerëzit nuk marrin pjesë në një konferencë për t’u shitur atyre diçka; sapo të kuptojnë se ky është qëllimi i atij që flet, ata fillojnë të luajnë me celularët.
Nëse është e besueshme – edhe nëse është e pasaktë – të mos jesh përgatitur mjaftueshëm, apo aspak është një fyerje e vërtetë, si për publikun ashtu edhe për eventin në të cilin je pritur.
Siç thotë Bruno Giussani “kur njerëzit ulen të dëgjojnë një konferencë, ata po i ofrojnë folësit diçka që nuk mund të rikuperohet sërish: disa minuta nga koha dhe vëmendja e tyre që askush nuk ka dëshirë t’i harxhojë kot’’.
Një gabim tjetër për të shmangur është të flasësh për kompaninë tënde: suksesi i saj është sigurisht interesant për ata që punojnë atje, por nuk është për të tjerët.
Përkundrazi, ne duhet të përqendrohemi në punën e bërë dhe idetë në të cilat ajo bazohet. Vetëm në këtë mënyrë historia e një organizate mund të frymëzojë një audiencë.
Ekziston vetëm një gjë për të mësuar në lidhje me frymëzimin: ai duhet të fitohet.
Nuk ka hile retorike: publiku emocionohet kur folësi me të vërtetë ka një ëndërr për të cilën ia vlen të emocionohesh. Frymëzimi është si dashuria: nuk gjendet derisa të kërkohet … dhe njerëzit që e kërkojnë dashurinë me shumë këmbëngulje quhen ndjekës.
Për të qenë të sigurt se fjalimi juaj është efektiv, është e nevojshme që të gjithë elementët e rrëfimit të mbahen fort në një fije të përbashkët. Kjo nuk do të thotë të merresh vetëm me një temë, por të sigurohesh që pjesët e ndryshme janë të lidhura.
Eshtë e dobishme, veçanërisht për publikun e gjerë, të sqarohet thelbi i fjalimit që nga fillimi, mbase me më pak se pesëmbëdhjetë fjalë: nëse auditori e di se ku po shkon folësi, do të jetë më e lehtë për ta që të ndjekin fjalimin e tij.
Eshtë mirë të shmangni metodat e zakonshme që lidhin shumë elementë: shumë sintezë u heq forcën koncepteve. Për të qenë i sigurt për të thënë diçka interesante, ju duhet të zvogëloni gamën e temave: më mirë disa, por të mira – domethënë, kuptimplota dhe të sqaruara me shembuj.
Të thuash më pak mund të thotë të komunikosh më shumë.
