Strategji të dobishme
Një strategji efektive në minimizimin e këtyre ngatërresave është përulësia e vetëdijshme, të cilën njerëzit zakonisht e vlerësojnë dhe ju jep hapësirën për të thënë “nuk e di”, për të shmangur një deklaratë të qartë dhe lejon kohë për të vazhduar ri-analizimin dhe ri-analizimin e ideve.
Një strategji tjetër e dobishme është përqendrimi në pasojat e një vendimi. Nëse fokusohemi në kufizimin e pasojave negative të një vendimi të mundshëm, priremi të shfrytëzojmë sa më shumë procesin e vendimmarrjes dhe të bëjmë zgjedhje më të mira.
Ne mund të përdorim kurbën e Gaussian (këmbanës) për të përfaqësuar dhe studiuar ngjarje që nuk largohen shumë nga situatat mesatare ose të përgjithshme dhe që priren drejt një ekuilibri.
Ose mund përdorim qasjen Mandelbrotiane, me sisteme dinamike që largohen shumë nga ekuilibri, siç janë ngjarjet shumë të pamundura, në sisteme ku llogaritja e mesatares nuk ka fare kuptim.
Në matematikë, një objekt i vetë-ngjashëm është saktësisht ose afërsisht i ngjashëm me një pjesë të vetes (d.m.th., e tëra ka të njëjtën formë si një ose më shumë pjesë). Shumë objekte në botën reale, si vijat bregdetare, janë statistikisht të ngjashme: pjesët e tyre tregojnë të njëjtat veti statistikore në shumë shkallë. Vetëngjashmëria është një veti tipike e fraktaleve.
Fraktali është baza e studimeve të Mandelbror. Një fraktal është një model i pafund. Fraktalet janë modele pafundësisht komplekse që janë të vetë ngjashme në shkallë të ndryshme. Ato krijohen duke përsëritur një proces të thjeshtë pa pushim në një lak të vazhdueshëm reagimi. Vetë-afiniteti ndodh në fraktal, domethënë strukturat me madhësi dhe hierarki të ndryshme janë të ngjashme, megjithëse në një mënyrë të pasaktë. Për shembull, një guralec duket si një mal, damarët e një gjetheje duken si degë dhe degët duken si pemë.
Fraktalet, si sistemet komplekse, janë rekurzive, që do të thotë se një proces ri-aplikohet në rezultatin e vetvetes një numër të pafundëm herësh. Kjo krijon dallime të mëdha midis rezultatit të pritur dhe asaj që ndodh në të vërtetë, sepse formohet një divergjencë që përforcohet me secilin hap.
Si përfundim, antidoti kryesor ndaj një ngjarjeje të Mjellmës së Zezë është të përpiqesh të mendosh jashtë kutisë. Përveçse na pengon të sillemi në mënyrë naive, ky qëndrim na lejon të krijojmë një protokoll se si të veprojmë. Fokusi nuk duhet të jetë se si të mendosh, por si të shndërrosh njohuritë në veprim dhe të kuptojmë atë që ia vlen të dihet.
