Studimet e para mbi viruset. Rasti i virusit Machupo në Kolumbi
Për të kuptuar se sa i thjeshtë mund të jetë një infeksion, mendoni për historinë e virusit Machupo.
Jemi në vitin 1963 në Kolumbi. Pas rasteve të shumta të etheve hemorragjike, disa studiues shkojnë në zonën e San Joaquìn për të studiuar rastin dhe për të kuptuar se çfarë është.
Në fakt, gjysma e popullsisë ishte infektuar me një virus të çuditshëm dhe gjysma e tyre kishte vdekur. Një shkatërrim i vërtetë i popullsisë, një familje kishte humbur 9 nga 11 anëtarë.
Mjekët filluan të intervistojnë të gjithë për të kuptuar shkallën e dëmtimit, për të kuptuar më pas nëse ishte një bakter, virus apo parazit. Ata fillimisht menduan për një virus të bartur nga një insekt, krijuan një laborator për të studiuar të gjithë bartësit e mundshëm dhe vendosën DDT në hyrje për të izoluar laboratorët nga minjtë ose kafshët e tjera.
Ata arritën të marrin leje për të kryer një autopsi mbi një nga viktimat e fundit nga të cilët ata nxorrën virusin, i cili u riprodhua në laborator dhe shkaktoi sëmundjen. Ata panë që ai virus mund të shkatërronte qelizat njerëzore. Me bashkëpunimin e të gjithë popullsisë, ata kapën kafshë të ndryshme të egra, përfshirë një mi i cili urinoi në duart e atij që e kapi. Ai njeri vdiq pas dy javësh.
Fokusi i studimit më pas u zhvendos tek minjtë. Nga 5 minj të kapur, 3 ngordhën dhe 2 u bënë bartës të virusit. Ata e quajtën virusin e ri Machupo, sipas lumit që kalonte nëpër atë zonë. Duke analizuar kafshët, ata zbuluan se virusi ishte i pranishëm në gjak, shpretkë dhe tru në të 5-ta kafshët.
Megjithatë ata ishin akoma të bindur se ishte një insekt i vendosur në qimet e brejtësave. Nuk mund ta imagjinonin se virusi vinte direkt nga minjtë. Një ditë, pothuajse rastësisht, gjetën gjurmë të virusit në urinimin e bresjtësit.
Kështu që bënë një eksperiment interesant. Ata e ndanë qytetin San Joaquìn në dy pjesë. Në njërën gjysmë ata vendosën 500 kurthe miu, në tjetrën asgjë. Brenda një nate, 22 minj u kapën në një shtëpi të vetme. Pas dy javësh, virusi vazhdonte të qarkullonte në zonën pa çarqe dhe ndërkohë kishte ndaluar në zonën me çarq. Kështu, pas dy javësh të tjera vendosën kurthe kudo, duke e ndaluar në këtë mënyrë epideminë.
