Kohëzgjatja ideale e një prezantimi është 18 minuta: çdo ngarkesë njohëse përtej këtij pragu krijon ankth.
Akumulimi kognitiv, domethënë teprica e informacionit, është një armik tinëzar: nëse përqendroheni me kujdes, procesi i dëgjimit konsumon shumë energji, madje edhe në nivel fizik. Një prezantim i gjatë, i ndërlikuar dhe jokonsistent e detyron trurin e dëgjuesit të punojë më shumë dhe për rrjedhojë të konsumojë më shumë energji. Neuronet kanë nevojë për dyfishin e niveleve të energjisë së qelizave në pjesën tjetër të trupit, dhe aktiviteti mendor e varfëron shpejt glukozën.
Rritja e ngarkesës njohëse krijon ankth dëgjimi dhe mund të prodhojë një ndjenjë zhgënjimi dhe madje zemërimi.
Pastaj është rregulli i 3, gurthemeli i komunikimit, i cili thotë se njerëzit janë në gjendje të mbajnë mend mirë maksimumi tre pjesë të informacionit. Për të përgatitur një prezantim që respekton këto kufij, mjeti ideal është “harta rrugore” pra vizualizimi i idesë në letër. Hapi i parë është të përmblidhni mesazhin në një frazë tërheqëse sikur të ishte një cicërimë. Hapi i dytë është zgjerimi i përmbajtjes së fjalisë në tre paragrafë të shkurtër. Hapi i tretë është t’u jepet substancë dhe strukturë tre paragrafëve me histori, të dhëna dhe shembuj.
