Klasifikimi i llojeve të ndryshme të inovacionit dhe llojeve të tyre të ndryshëm të ndikimit në treg
Hulumtimet tregojnë se ekzistojnë tre lloje të inovacioneve:
- Risitë e qëndrueshmërisë janë përmirësime të zgjidhjeve ekzistuese në treg dhe u drejtohen konsumatorëve që kërkojnë performancë më të mirë nga një produkt ose shërbim, nuk tërheqin konsumatorë të rinj dhe ndikimi i tyre në zhvillim është i kufizuar.
- Inovacionet e efiçencësi lejojnë kompanitë të prodhojnë më shumë duke përdorur më pak burime; zakonisht janë risi që ndikojnë në proceset e krijimit të produktit/shërbimit dhe rrallë herë krijojnë vende të reja pune.
- Risitë që krijojnë tregje në plot kuptimin e fjalës, por ato nuk krijojnë tregje çfarëdo, tregjet e krijuara u shërbejnë individëve për të cilët nuk kishte asnjë produkt ose për të cilët produkti ekzistues ishte i paarritshëm, në një farë kuptimi e demokratizojnë një produkt/shërbim i cili më parë ishte ekskluziv.
Ndërsa inovacionet e qëndrueshmërisë dhe efikasitetit i mbajnë tregjet konkurruese, ato nuk luajnë një rol të madh në krijimin e tregjeve të reja ose vendeve të punës si inovacionet që krijojnë treg.
Këto të fundit kanë aftësinë të krijojnë vende pune lokale (të vështira për t’u transferuar në vendet e tjera) dhe globale (lehtësisht të transferueshme në vendet e tjera për të përfituar nga kostot e ulëta të punës).
Për më tepër, fitimet nga inovacionet që krijojnë tregje prodhojnë një efekt domino dhe mund të financojnë inovacionet e ardhshme lokale. Të kuptuarit se cila risi shkakton rezultate të caktuara është hapi i parë në arritjen e qëllimeve tuaja, së dyti duhet të kuptoni pse jo-konsumatorët vendosin të mos përdorin një produkt të caktuar dhe të krijojnë zgjidhjen e duhur për ta.
Pesë elementët që një sipërmarrës duhet të kërkojë në krijimin e një tregu të ri janë:
- Një model ekonomik që synon jo-konsumatorët. Këto mund të identifikohen përmes katër pengesave që nuk i lejojnë individët të përparojnë: mungesa e aftësive që i lejon ata të përdorin produktin ekzistues në treg; mungesa e pasurisë për të blerë produktin; pamundësia për t’u qasur me produktin; koha e kërkuar nga shërbimi/produkti është ndaluese për këtë grumbull konsumatorësh “të mundshëm”.
- Një teknologji që siguron nivele progresive të larta të performancës me kosto të ulët.
- Një rrjet me vlerë të re, një rrjet i ri i prodhimit të produktit/shërbimit që ripërcakton kostot. Shumë shpesh, në një vend të varfër, kjo nënkupton krijimin e infrastrukturës nga e para dhe formimin e një modeli të integruar ekonomik kur nuk është e mundur të varet nga furnitorët, siç janë logjistika, paketimi, prodhimi i energjisë dhe transporti. Kur një kompani integron të gjitha këto aspekte, kostot mund të shndërrohen në fitime duke shitur shërbimet e krijuara për prodhimin dhe shpërndarjen e produktit të saj te kompanitë e tjera në vend.
- Një strategji fleksibël.
- Mbështetje nga nivelet ekzekutive.
Shembull praktik: Tolaram është një nga kompanitë më të njohura në Nigeri, krijuesi i makaronave spaghetti në çast Indomie me famë botërore.
Në vitin 1988, Tolaram filloi të shiste spaghetti për 20 cent, secilën në një vend në kufinjtë e varfërisë.
Tolaram ka bërë të arritshëm një produkt për të cilin mendohej se nuk kishte treg dhe falë tij ai ka krijuar infrastrukturat e tërë Nigerisë.
Infrastrukturat për prodhimin e energjisë elektrike, për trajtimin e ujit, një rrjet për ujërat e zeza dhe strukturat arsimore; duke krijuar kështu miliona vende të reja pune dhe duke shitur shërbimet e infrastrukturës së krijuar, kompanive të tjera në zhvillim. Tolaram është bërë një mbështetës aktiv i mirëqënies dhe zhvillimit të vendit.
