Kjo përmbajtje është vetëm për abonentët
Filloni aty ku jeni
Përmbledhje Libri
Hyrje
Çfarë ka në këtë libër për mua? Zbuloni mrekullitë e meditimit.
A ju ka treguar ndokush ndonjëherë se meditimi e ka ndryshuar jetën e tij?Mund të ndiheni skeptikë për këtë gjë, por nuk do të duhej-meditimi ka treguar rritjen e lumturisë ditore dhe qetësimin e mendjes në situata stresuese.
Shkolla shamatha-vipashyana e meditimit budist është veçanërisht e dobishme për medituesit për herë të parë. Është ndër shkollat më të thjeshta dhe më të aksesueshme dhe mund të sjellë më shumë qetësi në jetën tuaj, duke ju ndihmuar të frenoni anën e errët të mendjes suaj.
Në këto pulsime do të mësoni:
- Si ta praktikoni meditimin shamatha-vipashyana;
- Çfarë është frymëmarrja tonglen dhe si mund t’ju ndihmojë juve dhe atyre që ju intereson; dhe
- Pse koncepti budist i zbrazëtisë (Nirvana) përputhet me fizikën kuantike.
Ideja kyçe 1
Meditimi mund të ju ndihmojë të keni paqe në mendje duke ju mbajtur të fokusuar në të tashmen.
Çfarë ka meditimi që e bën atë aq të dobishëm?
Meditimi i tëri ka të bëjë me të jetuarit në momentin e tanishëm-tani.
Edhepse gjithë çfarë kemi është momenti i tanishëm, ne jemi shumë të mirë në shmangjen e tij. Ne ngecim në pendime për brengat e së kaluarës apo të së ardhmes. Por sa më shumë që e fokusoni mendjen tuaj në tani dhe e mbani atë larg atyre brengave dhe pendimeve hipotetike, aq më i kënaqur do të jeni.
Kjo është ajo që teknika e thjeshtë por e fuqishme e meditimit shamatha-vipashyana mund t’ju ndihmojë të arrini. Emri vjen nga Buda, i cili tha se meditimi duhet të sjellë qetësi, ose shamatha, dhe mprehtësi, ose vipashyana.
Ka dy hapa për të praktikuar meditimin shamatha-vipashyana, dhe i pari është të përqendroheni në frymëmarrjen tuaj.
Filloni duke u ulur drejt me sytë hapur dhe këmbët të kryqëzuara. Merrni disa frymëmarrje të thella, por të buta. Ndërsa vendoseni, jini të vetëdijshëm për frymëmarrjen dhe mjedisin tuaj. Vini re pamjet dhe tingujt përreth jush. A është e ndritshme apo e errët? A është e qetë apo e zhurmshme jashtë? Vini re këto gjëra, por mos harroni të përqendroheni në frymën tuaj.
Kjo praktikë e thjeshtë do të ju ndihmojë të jetoni në të tashmen. Dhe meqë ky është realiteti juaj i vetëm, ai duhet të jetë qendra e vëmendjes tuaj.
Duke e bërë këtë, mbajeni mendjen tuaj nga bredhja nëpër brenga apo pendime.
Mendja e çdokujt bredh nëpër mendime të lumtura apo të pikëlluara. Ju mund të zhyteni në të menduarit për listën tuaj të detyrave ose një ngjarje të bezdisshme nga dje, por gjithçka që duhet të bëni është ta pranoni këtë si të menduarit normal dhe të ktheni vëmendjen tuaj butësisht në frymën tuaj.
Mos e ndëshkoni veten ose mos u përpiqni shumë për të parandaluar këto mendime. Mund t’ju ndihmojë t’i thoni me qetësi vetes “të menduarit” si një mënyrë për të ndaluar një tren mendimesh endacake dhe për të kthyer vëmendjen tuaj në ngritjen dhe rënien e butë të frymëmarrjes suaj.
Ideja kyçe 2
Mbani një mendje të gëzuar duke mos e marrë jetën aq seriozisht dhe duke kërkuar mënyra për t’i tronditur gjërat.
Gjatë jetës ne heqim me ndjenjën tonë të obligimit jo vetëm ndaj të tjerëve por poashtu edhe me ndjenjën tonë të vetë-vlerësimit dhe të asaj se çfarë duhet të bëjmë, dhe çfarë të mos bëjmë.
Kur zgjoheni në mëngjes, a ndjeni shpresë apo frikë?A jeni i emocionuar për mundësitë, apo i lodhur duke jetuar sipas pritshmërive? Ju mund të jeni të etur për t’u nisur dhe për t’i bërë gjërat, ose tashmë jeni të zhgënjyer me veten që keni ngrënë shumë pintë një natë më parë.
Është e drejtë të thuhet se shumica prej nesh bëjnë një punë të madhe nga jeta jonë dhe shpesh mendojnë se do të jetë fundi i botës nëse nuk e bëjmë këtë apo atë. Vetëm imagjinoni sa më pak stresuese mund të ishte jeta pa këto presione të shtuara.
Për fat të mirë, meditimi mund t’ju ndihmojë të arrini atje.
Sapo të bëheni i njohur dhe rehat me meditimin, mund ta shtoni atë si pjesë të rregullt të jetës suaj të përditshme. Në këtë mënyrë, do ta ndihmoni veten tuaj ta shihni çdo ditë në mënyrë pozitive dhe ta jetoni çdo moment si një mundësi për të jetuar në të tashmen.
Gjithashtu ju mundëson që në mënyrë proaktive të zgjidhni të jeni të gëzuar. Jeta është vetëm një koleksion momentesh të vogla dhe ju mund të zgjidhni si t’i takoni këto momente: me një barrë të rëndë mbi supe ose me gëzim në zemër.
Një nga mënyrat më të mira për të krijuar lumturi është ti ndryshoni rutinat tuaja dhe gjithnjë të jeni në kërkim të një diçkaje të re.
Herën tjetër që do të jeni në dush, pse të mos nxirrni melodinë tuaj të preferuar në Broadway? Ose, kur po përgatit darkën, pse të mos e bësh mëngjes dhe të shërbesh një tufë petullash? Ose si thua thjesht të marrësh një rrugë të re për në punë dhe të ngasësh një biçikletë në vend të metrosë?
Gjithçka ka të bëjë me të parë gjërat me sy të freskët dhe duke përdorur kohën tuaj për të gjetur përvoja të reja. Në vend që të përshëndesni çdo moment me të njëjtin bagazh, gjeni mundësi për gëzim në çdo cep.
Ideja kyçe 3
Lirojeni veten nga paragjykimet duke e përqafuar zbrazëtinë.
Nëse jeni të njohur me Budizmin, me siguri e dini se qëllimi përfundimtar shpirtëror quhet nirvana, e cila gjithashtu shpesh përkthehet si “zbrazëti”.
Për veshët perëndimor, “zbrazëtia” ka një konotacion shumë negativ. Për shembull, ne themi se optimisti e sheh gotën gjysmë të mbushur, ndërsa pesimisti mendon se është gjysmë bosh. Por nga një këndvështrim psikologjik, zbrazëtia mund të jetë një lehtësim i madh.
Nëse arrijmë një gjendje zbrazëtie, do të thotë se jemi të lirë nga gjykimet dhe etiketat si të mira, të këqija, të lumtura apo të trishtuara. Këto zhduken sapo të kuptoni se qëllimi përfundimtar është zbrazëtia.
Sipas ligjeve të fizikës kuantike, realiteti është si një hologram: duket shumë solid dhe real, por kur shikon nga afër, kupton se nuk ka asgjë atje. Dhe si një hologram, i njëjti imazh do të duket ndryshe nga perspektivat e tjera.
Njohja e lirisë në zbrazëti mund t’ju ndihmojë gjithashtu të kontrolloni zemërimin.
Kjo shprehet më së miri në një histori klasike Zen. Një burrë po shijon një ditë në varkën e tij derisa vëren se një varkë tjetër po afrohet. Ndërsa afrohet, ai zemërohet gjithnjë e më shumë me shqetësimin derisa po tund grushtin dhe bërtet. Por më pas, ndërsa varka noton pranë tij, burri e kupton se është bosh dhe nuk ka bërtitur për asgjë gjatë gjithë kohës.
Ne krijojmë arsyet tona për të qenë të zemëruar dhe vazhdimisht vendosim pengesa në rrugën tonë. Shumica e asaj që ndodh nuk është në thelb e mirë apo e keqe; jemi ne që ia atribuojmë këto etiketa të panevojshme.
Përqafimi i zbrazëtisë mund të jetë gjithashtu i dobishëm në kohë vdekjeje.
Autorja kishte dy miq që ajo i referohet si Jack dhe Jill, të cilët vdiqën ngadalë, por në mënyra shumë të ndryshme.
Jill kishte një frikë të thellë nga boshllëku, kështu që ajo luftoi kundër tij me dëshpërim, duke kaluar çdo ditë duke qarë dhe e frikësuar. Egoja e saj refuzoi të pranonte zbrazëtinë.
Xheku, nga ana tjetër, e përqafoi zbrazëtinë dhe u bë gjithnjë e më i gëzuar ndërsa trupi dhe mendja e tij u shuan ngadalë. Duke qenë se e dinte se natyra themelore e realitetit është zbrazëtia, ai nuk i rezistoi asaj dhe ndërroi jetë i lumtur.
Ideja kyçe 4
Ndërtoni forcë dhe dhembshuri duke e pranuar dhimbjen dhe pikëllimin.
Shumë njerëz që vijnë në Budizëm për herë të parë mendojnë se duhet ta përqafojnë zbrazëtinë duke i mbyllur mendjet e tyre apo duke e injoruar dhimbjen.
Por teknika të tilla janë më shumë se truqe që mund të arrihen me pakëz praktikë meditimi; është gabim i madh të mendohet se ato janë e tërë qështja. Budizmi ka të bëjë me pranimin edhe të rënieve edhe të ngritjeve të jetës. Kjo ndodh duke i njohur dhe pranuar edhe emocionet pozitive edhe ato negative, por poashtu duke mësuar si të mos kapemi për to apo të mundohemi ti shmangim.
Pra, mos u fshihni nga ulje-ngritjet e jetës. Nëse jeta ju jep pleh organik, përdorni atë për të fekonduar kopshtin tuaj të bukur.
Mendoni për murgjit e fortë dhe të shkolluar budistë që kanë kaluar shumë vite në rrugën drejt iluminizmit. Nëse njëri prej këtyre murgjve do të merrte ndonjë lajm të keq, a do të fshihej dhe do t’i mbushte emocionet e tij? Apo do t’i dorëzohej përvojës?
Përgjigja është ta lejoni veten të ndjeni dhimbjen. Nëse nuk e lejoni veten ta përjetoni të keqen me të mirën, asnjëherë nuk do të rriteni për të mësuar si ti trajtoni këto emocione të pashmangshme. Pra, nëse shpresoni të jeni elastik dhe i mençur, mënyra e vetme është t’i përjetoni të gjitha.
Mendoni për të gjithë njerëzit e mëdhenj të dhembshur të historisë, si Nënë Tereza dhe Jezusi. Këta janë njerëz që nuk u larguan kurrë nga ndjenja e dhimbjes, varfërisë, sëmundjes dhe vdekjes së njerëzve me të cilët punuan.
Ata lanë këmbët e atyre me lebër dhe qëndruan pranë atyre që vuanin, dhe duke e bërë këtë ishin në gjendje të njihnin dhe vlerësonin spektrin e plotë të jetës, i cili ishte çelësi i mençurisë dhe madhështisë së tyre.
Ata që kujdesen më shumë janë ata që kanë ndier vuajtje nga afër. Dhe ata që ikin nga vuajtjet në mënyrë të pashmangshme do të përfundojnë duke u bërë më pak të dhembshur.
Në pulsimin tjetër, do të shohim se si kërkimi aktiv i më të keqes në veten tuaj mund t’ju ndihmojë të bëheni një person më i mirë.
Ideja kyçe 5
Forca vie nga pranimi i dobësive dhe demonëve tuaj.
Disa libra për vetëndihmë ju thonë që të filloni çdo mëngjes duke u parë në pasqyrë dhe duke thënë gjëra të tilla si “Sot do të jem një person më i mirë”. Mos e bëni këtë.
Në vend të kësaj, mësoni të jeni rehat me veten dhe njihuni me pikat tuaja të forta dhe të dobëta.
Të kuptuarit e thellë të dobësive tuaja do t’ju bëjë më të fortë.
Sipas Budizmit, ekzistojnë tre dobësi të quajtura tre helmet: ato janë malli, neveria dhe injoranca. Ata zbulohen kur kapemi pas gjërave që na pëlqejnë, ikim nga gjërat që i urrejmë dhe injorojmë gjithçka tjetër. Ata janë në themel të sjelljeve tona më të këqija, të tilla si xhelozia, injoranca, urrejtja, apatia, dhuna dhe varësia.
Por ju nuk duhet t’i shtypni këto ndjenja. Në vend të kësaj, lërini ato të lindin dhe përdorni ato për të kuptuar më mirë veten. Njihuni me atë që ju zemëron ose trishton dhe nga vijnë këto emocione, në mënyrë që të pranoni veten për atë që jeni. Mënyra e vetme për ta bërë këtë është duke u afruar me demonët tuaj.
Përralla e Milarepës është një histori klasike tibetiane pikërisht për këtë.
Milarepa meditoi për vite në një shpellë, derisa një ditë doli për të mbledhur ushqim dhe u kthye për të gjetur shpellën e tij plot me demonë. Në fillim, Milarepa u përpoq t’u jepte leksione mbi mësimet e budizmit dhe dhembshurisë, por kjo nuk i bëri ata të largoheshin. Pra, në vend të kësaj, ai u ul dhe vetëm i la ata të qëndrojnë, duke thënë: “Ne gjithashtu mund të jetojmë së bashku.” Përballë këtij qëndrimi pranues, të gjithë demonët u shpërndanë dhe u zhdukën, përveç njërit.
Por Milarepa e dinte se çfarë të bënte me demonin kokëfortë. Ai u largua dhe u hodh drejt e në nofullat e tij. Duke mos mbetur asgjë për të bërë, demoni u zhduk në një fryrje tymi dhe Milarepa ishte përsëri në paqe.
Morali i tregimit është të pranoni demonët tuaj. Sapo të ndaloni t’i shmangni ato, ata së shpejti do të largohen.
Ideja kyqe 6
Forca vjen gjithashtu nga çlirimi nga narrativa juaj e fiksuar dhe të mos keni frikë të dukeni budallenj.
Të gjithë në botë kanë historinë e tyre. Është historia që shpjegon gjithçka nga vendi ku jemi rritur deri tek ata që duam të jemi. Këto histori na ndihmojnë të shpjegojmë se kush jemi.
Por a mund ta imagjinoni sa çliruese do të ishte nëse të gjithë do t’i linim këto histori? Do të na linte të lirë të bëheshim çfarëdo që donim në momentin e tanishëm dhe nuk do të na duhej më të shqetësoheshim se mos dukemi budallenj ose të turpëruar për shkak të pritshmërive të krijuara nga historitë tona përkufizuese.
Konsideroni historinë e Juan, një fëmijë i ashpër nga një pjesë e ashpër e Los Anxhelosit. Nëse do të kishit provuar të flisnit me të disa vite më parë, përgjigja e mundshme do të ishte e ngarkuar me sharje.
Por më pas Juan shkoi në një pushim meditimi ku takoi mjeshtrin budist Trungpa Rinpoche dhe mësoi një mësim të rëndësishëm për forcën e vërtetë. Trungpa udhëhoqi një grup njerëzish në këngë dhe zëri i Trungpa-s ishte aq i jashtëzakonshëm sa Juan nuk mundi të mos qante. Nuk ishte se këndimi i mjeshtrit ishte i trishtuar, por Juan e pushtoi emocioni se sa guximtar ishte Trungpa për të kënduar me zërin e tij kërcitës.
Ishte gjëja më e guximshme që Juan kishte parë, dhe që nga ai moment, Juan pa se sa kufizime po i vendoste vetes duke iu përmbajtur historisë së tij të të qenit një fëmijë i ashpër nga LA. Tani ai mund të ishte i sinqertë për emocionet e tij dhe të jetonte në këtë moment. Kjo e lejoi atë të kthente jetën e tij. Ai mori një arsim dhe tani po ndihmon fëmijët në Los Angeles.
Historitë janë gjithashtu një mënyrë që ne të gënjejmë veten, edhe kur bëhet fjalë për meditim.
Kur filloni të meditoni, mund të ndjeni nevojën t’u tregoni të tjerëve se sa shumë po përfitoni prej tij, edhe nëse nuk jeni.
Chödrön kujton një student që tha se meditimi e bëri të ndihej si “boshllëk” dhe se kishte arritur mendjelehtësi. Por më pas, studenti më vonë pranoi se ndjenja e saktë ishte “mpirje”. Ai thjesht kishte dashur të ekzagjeronte përfitimin që po merrte nga meditimi.
Por Chödrön i kujtoi studentit se në fakt, nuk ka asgjë të keqe të ndihesh i mpirë. Qëllimi është të ndiheni rehat në gjendjen tuaj të tanishme dhe ndjenja e mpirjes është po aq e vlefshme sa çdo gjë tjetër.
Ideja kyqe 7
Budizmi mund t’ju bëjë mjaft të fortë për të ndihmuar të tjerët, madje edhe armiqtë tuaj.
Shpresojmë, këto pulsime do t’ju sjellin më afër pranimit të errësirës brenda vetes dhe të tjerëve, në mënyrë që të mund të jetoni me vërtetësi.
Duke e bërë meditimin pjesë të jetës suaj të përditshme, ju do të lëvizni drejt një mendje të qartë dhe një ndërgjegjësimi më të madh të atyre që ju rrethojnë. Mbani mend, të jesh i pranishëm do të thotë të pajtohesh me vuajtjen, veçanërisht atë të atyre që kanë nevojë për ndihmë.
Por është më mirë të ndaloni së menduari në kushtet strikte të ndihmës dhe ndihmës.
Nëse e shihni veten si një ndihmës të shenjtë që përpiqet të kujdeset për të tjerët, dhe njerëzit në nevojë janë disi poshtë jush, ju jeni duke ngritur barriera midis vetes dhe të tjerëve. Kjo ndarje e shtuar vetëm do të shkaktojë më shumë dhimbje.
Pra, hiqni historinë e ndihmës. Ekziston një ushtrim i frymëmarrjes i quajtur tonglen që mund të ndihmojë në zgjimin e një mentaliteti të ndryshëm, më të dhembshur.
Me frymëmarrjen e vështirë, ju merrni frymë në të padëshirueshmen – dhimbje dhe vuajtje – dhe nxirrni të dëshirueshmen – forcë dhe lumturi.
Nëse tingëllon e çuditshme, ndoshta është për shkak të idesë perëndimore për të lënë vetëm gjërat e mira dhe për të refuzuar çdo gjë të pakëndshme. Por kjo është një pjesë e rëndësishme e meditimit budist, dhe duke e praktikuar atë, ju po ndani mirësinë dhe lumturinë tuaj me botën, ndërkohë që i hiqni dorë nga dëshirat tuaja egoiste.
Nëse ndiheni si një praktikë më e avancuar, ju gjithashtu mund të merrni frymë në dhimbjen e atyre që urreni dhe t’u dërgoni atyre mendimet tuaja pozitive ndërsa merrni frymë. Me këtë praktikë, ju gjithashtu po hapni zemrën tuaj në mënyrë që t’i shihni gjërat nga këndvështrimi i tyre, duke kuptuar demonët e tyre dhe se si ata mund të kenë vuajtur në të kaluarën.
Siç do ta zbuloni me siguri kur të zhyteni më thellë në praktikën tuaj të meditimit, edhe kur bëhet fjalë për armiqtë tanë, ne jemi më të ngjashëm nga sa mund të mendoni.
Përmbledhja Finale
Mesazhi kyç në këtë libër:
Ju nuk do të jetoni një jetë kuptimplote dhe të gëzueshme duke shmangur dobësitë tuaja, duke injoruar demonët tuaj dhe duke krijuar barriera ndaj dhimbjes dhe pikëllimit. Një jetë e plotë është ajo që pranon të gjitha emocionet dhe merr të keqen me të mirën. E gjithë kjo është pjesë e të qenit gjallë. Meditimi mund t’ju ndihmojë të jetoni me dhimbjet dhe vuajtjet e jetës, dhe duke e bërë këtë, do të bëheni një person më i fuqishëm dhe më i dhembshur.
Këshilla vepruese:
Mos u kapni pas kujtimeve të lumtura, transmetojini ato.
Herën tjetër që ju vjen në mendje një kujtim i lumtur, në vend që të qëndroni në të dhe të jetoni në të kaluarën, merrni frymë thellë dhe ia kaloni atë lumturi dikujt që ka më shumë nevojë për të se ju. Ndoshta edhe armiku juaj më i keq.
Keni komente?
Me siguri do të donim të dëgjonim se çfarë mendoni për përmbajtjen tonë! Thjesht dërgoni një email në [email protected] me titullin e këtij libri si temë dhe ndani mendimet tuaja!
Sugjerohet lexim i mëtejshëm: Dymbëdhjetë hapa drejt një jete të dhembshur nga Karen Armstrong
Dymbëdhjetë hapa drejt një jete të dhembshur është një udhëzues hap pas hapi për të sjellë më shumë dhembshuri në botë. Ai ju tregon në terma konkretë se si mund të kultivoni dhembshuri në jetën tuaj të përditshme dhe ju ndihmon të bëni pjesën tuaj për ta bërë botën një vend më të mirë.
