Ne të gjithë ndihemi të frustruar kur sistemet që janë ndërtuar për të garantuar dimensione të tilla si barazia, respekti dhe bashkëjetesa dështojnë.Në fakt, shikimi i lajmeve çdo ditë rrezikon besimin tonë në botë. Realitete të tilla si diskriminimi, abuzimi, gënjeshtra, pabarazitë sociale, mungesa e mundësive dhe konfliktet në shkallë të vogël dhe të madhe, na zemërojnë. Mendjet tona mbështeten duke menduar se bota në të cilën jetojmë udhëhiqet nga drejtësia, respekti, mirësjellja, mirësia dhe etika. Edhe pse e dimë se ndonjëherë këto shtylla dridhen, ne priremi të tolerojmë disa mospërputhje. Kjo sepse ne supozojmë se shumicën e kohës ata punojnë dhe mbështesin gjithçka që na rrethon.
Megjithatë, ka njerëz që vuajnë nga mbindjeshmëria ndaj padrejtësive. Kjo do të thotë se, kur ata lexojnë ose dëshmojnë ndonjë parregullsi në balancën e drejtësisë, ata ndihen të mbingarkuar. Në të vërtetë, ka shumë burra dhe gra që përpunojnë ndonjë. situatë në të cilën ata e shohin veten ose të tjerët në disavantazh social me vuajtje të mëdha.
Shfaqja e mbindjeshmërisë ndaj padrejtësisë
Një studim i kryer pohon se, mesatarisht, gratë tregojnë një shkallë më të madhe të mbindjeshmërisë ndaj padrejtësisë. Duket se përgjigjet e tyre neurologjike janë më intensive. Megjithatë, kjo nuk do të thotë se burrat nuk përjetojnë gjithashtu realitetet psikologjike të mëposhtme:
- Përjetojnë indinjatën dhe zhgënjimin kur kuptojnë se ajo që është etike dhe e drejtë nuk po përmbushet.
- Ndjenja e pashpresë.
- Të paturit e paaftësisë për t’u fokusuar në ndonjë gjë tjetër për orë të tëra apo edhe ditë kur shohin ose përjetojnë diçka që nuk është e respektueshme ose e ligjshme.
- Duke kuptuar se bota është një vend gjithnjë e më armiqësor.
- Frika se, në të ardhmen, ata do të jenë viktimë e atyre padrejtësive që shohin se po vuajnë nga të tjerët.
- Pushimi i besimit tek institucionet.
Shkaku i mbindjeshmërisë ndaj padrejtësisë
Disa njerëz mund të tradhtohen nga një mik dhe të kapërcejnë shqetësimin e tyre brenda disa javësh. Të tjerët nuk e harrojnë kurrë. Disa do të kenë dëshirë të lëvizin parajsën dhe tokën për ata që vuajnë çdo lloj diskriminimi çdo ditë. Të tjerët thjesht pranojnë se bota është në thelb e padrejtë dhe se, përballë këtyre të metave, ka pak për të bërë veçse t’i pranojë ato.
Megjithatë, mbindjeshmëria ndaj padrejtësive mund të jetë aq shqetësuese për individin saqë e pengon atë të bëjë një jetë normale. Ata ngecin në ndjenjat e tyre të sikletit dhe pakënaqësisë. Për më tepër, ata e shikojnë botën dhe ata që e banojnë me njëfarë frike dhe mosbesimi. Ata pyesin veten nëse mund t’i besohet ndonjë institucioni. Nëse kanë problem, drejtësia do t’i mbrojë ashtu siç e meritojnë? A janë qeniet njerëzore në thelb egoiste?
Në psikologji, ne përpiqemi t’u përcjellim njerëzve se jeta, ndonjëherë, nuk është e drejtë. Në fund të fundit, qeniet njerëzore janë të gabueshme, dhe nganjëherë, shumë nga gjërat që ne i marrim si të mirëqena, shemben. Kuptohet, kjo gjeneron vuajtje. Por, ne duhet ta pranojmë këtë fakt për të ecur përpara. Thënë kështu, disa njerëz e kanë vërtet të vështirë të ndërmarrin këtë hap.
