Arti i Brishtë i Not Giving a Fuck (The Subtle Art of Not Giving a F*ck)-Mark Manson

Arti i Brishtë i Not Giving a Fuck

Përmbledhje Libri

Hyrje

Çfarë ka në këtë libër për mua? Mësohuni të fokusoheni në gjërat e rëndësishme në jetë-dhe harroni të tjerat!

Ne jetojmë në zonën e mundësisë. Qoftë nëse duam të zgjedhim një karrierë, një partner apo burimet e lajmeve, ne kemi një mori opsionesh në dispozicion. Pra a nuk është bekim i pastër të jeni gjallë? Pse shumë prej nesh janë të stresuar dhe të papërmbushur? Në fund të fundit, ne duhet të kemi gjithë çfarë duam!

Epo kjo ndodh sepse ne mundohemi të provojmë ti bëjmë të gjitha. Ne kemi aq shumë opsione të hapura para nesh saqë përfundojmë duke u fokusuar në zgjidhje dhe mundësi të ndryshme, gjithë kohën. Shkurtimisht, ne e shpërndajmë veten tonë shumë dhe përfundojmë duke u djegur. Pra çfarë mund të bëjmë në vend të kësaj.

Siq tregojnë këto pulsime, ne duhet ta kuptojmë se çfarë është e rëndësishme për ne, dhe të përqendrohemi në veprimin e saj. Diçka tjetër? Ne nuk duhet ta qajmë kokën për atë gjë! Këto pulsime do t’iu ndihmojnë të zbuloni cilat janë disa gjëra që janë mjaftueshëm të rëndësishme për ju, për të qarë kokën për to.

Në këto pulsime, ju poashtu do të kuptoni:

• Pse nuk duhet ta krahasoni veten tuaj me Metalikën;
• Që vetë Kritika është çelësi për të pasur të drejtë; dhe
• Pse vdekja duhet të jetë fundi për të gjithë ne.

Ideja kyçe 1

Çfarëdo që të bëni në jetë do të jetë e vështirë, prandaj duhet ta gjeni vështirësinë e duhur për ju.

Çfarë doni vërtetë nga jeta? Me fjalë të tjera, cili është qëllimi juaj përfundimtar-arritjet që dëshironi të shkruhen mbi lapidarin tuaj?

Nuk është një pyetje aq e lehtë për t’iu përgjigjur, apo jo? Sigurisht, shumë nga ne do të thonë se ne duam lumturi, një familje të bukur dhe një punë të cilën e duam, por këto janë ambicie shumë të paqarta. Dhe ambiciet e paqarta janë problematike sepse ato nuk do të ju shtyejnë për tu munduar për sukses.

Fatkeqësisht, nëse dëshironi të shkoni diku në jetë, do të ju duhet të mundoheni. Arritja e qëllimeve tuaja do të kërkojë punë të madhe dhe shumë qëndrueshmëri; e keni të garantuar se do të keni pengesa dhe vështirësi gjatë rrugës.

Nëse nuk keni një qëllim të cilin jeni i përcaktuar ta arrini, ju do të ligështoheni përballë kësaj fatkeqësie. Le të themi se qëllimi juaj është të bëheni CEO. Në fund t fëundit, të jeni CEO tingëllon mjaft mirë: vetëm mendoni për të gjithë atë fuqi dhe përgjegjësi. Dhe prapë, të qenit CEO është shumë larg nga ecja nëpër park.

CEO-t zakonisht bëjnë 60 orë punë në javë, ju duhet të marrin vendime të vështira, dhe duhet të jenë të gatshëm të shkarkojnë njerëz, kohë pas kohe. Nëse jeni i vendosur për tu bërë CEO, do të mundoheni duke bërë punë të madhe, dhe shansat që të bëheni një sukses do të jenë të vogla.

Meqenëse mundimi është i pashmangshëm, atëherë duhet të gjeni diçka për të cilën ja vlen të mundoheni. Duhet ta identifikoni çfarë ju pëlqen të bëni. Të punoni në diçka që ju bën të lumtur nënkupton që jo vetëm që nuk do të ndaleni nga beteja e vazhdueshme; por do të filloni ta doni atë.

Merreni për shembull autorin. Ai e kuptoi se atij i pëlqente të shkruante për takimet, kështuqë ai vendosi të fokusohej në shkrimin e një bllogu të këshillave për takime. Në fillim, ishte një sfidë, por për shkak se ai e pëlqente atë që bënte, ai lulëzoi në fatkeqësi. Eventualisht, sfida ja vlejti; blloku mbledhi qindra dhe mijëra abonues dhe pagoi mjaftueshëm për autorin për ta bërë atë punë me orar të plotë.

Nuk ja vlen të kërkoni një jetë të lehtë, dhe një jetë pa vështirësi. Mënyra më e mirë për të ecur përpara është të gjeni një qëllim për të cilin dëshironi të mundoheni. Sidoqoftë, është paralelisht e rëndësishme të ju thoni jo vështirësive dhe detyrave që nuk ju sjellin kënaqësi. Bëhuni të pamëshirshëm dhe ndaloni së ndjekuri gjërat në jetë që nuk ju bëjnë të lumtur. Fokusohuni në disa gjëra të mëdha-dhe mos qani kokën për gjithçka tjetër.

Ideja kyçe 1

Vuajtja mund të shpie në gjëra të mëdha, por nëse nuk i keni vlerat e duhura, asnjëherë nuk do të jeni të lumtur.

Shembujt më të mirë të suksesit përmes vështirësisë mund të gjinden në botën e artit. Në fund të fundit, ne kemi prirje ta imagjinojmë artistin e përsosur si të goditur nga varfëria dhe të nënvlerësuar-dikush që refuzon të heq dorë derisa të njihet si gjeni.

Dhe ky është aktualisht stereotipi më i saktë që mund ta imagjinoni.

Konsiderojeni kitaristin Dave Mustaine. Në vitin 1983, Mustaine ishte larguar nga grupi mu kur ishte në maje të famës. Duke vluar nga zemërimi i refuzimit, Mustaine u përcaktua ti tregojë shokëve të tij të grupit sesa gabim kishin qenë. Për dy vite ai punoi pa pushim për ti përmirësuar aftësitë e tij dhe i gjeti muzikantët për të berë një grup edhe më të mirë. Grupi që ai vendosi ta formojë ishte Megadeth, një grup jashtëzakonisht i njohur që shiti mbi 25 milionë incizime.

Sidoqoftë, përveq suksesit të Megadethir, Mustaine prapë nuk ishte i lumtur. Ai vazhdoi ta gjykonte suksesin e tij kundër arritjeve të grupit të tij të mëhershëm. Fatkeqësisht për të, ky grup ishte Metalika, një nga veprat më të mëdha muzikore në botë.Për shkak se ai e krahasoi veten me Metalikën, Mustainee e konsideronte veten dështim, përkundër suksesit të tij të dukshëm.

Pakënaqësia e vazhdueshme e Mustaine nxjerr në pah një rrezik të përbashkët: matjen e suksesit të dikujt me suksesin e të tjerëve. Për Mustaine, e vetmja mënyrë për t’u ndjerë i suksesshëm ishte të ishte më i suksesshëm se ish-shokët e tij të grupit, që do të thoshte se ai ishte i dënuar me zhgënjim.

Është e vetëkuptueshme se keni nevojë të gjeni vlera më të shëndetshme sipas të cilave ti gjykoni arritjet tuaja.

Pete Best është një shembull brilant se si vlerat e duhura mund të shpiejnë në lumturi. Sikurse Dave Mustaine, Best u largua nga një grup në prag të të qenit yll. Medet, për Bestin, ky grup ndodhi të jetë Beatles, grupi më i madh i të gjitha kohërave. Duke i parë shokët e grupit të tij si arrijnë në maje, Besi ra në depresion të thellë. Por pastaj ai u kthye tek vlerat e tij. Ai e kuptoi se ajo që ai donte në jetë ishte një familje e bukur dhe një jetë familjare e lumtur. Sigurisht, ai sërish donte të bënte muzikë, por ai nuk dëshironte që suksesi muzikor, apo mungesa e tij, t’ia përcaktonte jetën. Ky rifokusim e çoi atë drejt një jetë më të lumtur, më të përmbushur, dhe Besti madje u kthye prapë kah kënaqësia e muzikës-këtë herë me grupe më pak të suksesesshme.

Pra vlerat tona janë më të rëndësishme sesa suksesi kur është në pyetje lumturia. Në pulsimin e ardhshëm, do të shohim si ti gjejmë vlerat e duhura sipas të cilave mund të jetojmë.

Ideja kyçe 3

Shumë njerëz priren të përqendrohen në pavlera, prandaj është me rëndësi ti gjeni disa vlera të mira në të cilat mund të besoni.

Në pulsimin e mëhershëm, e pamë se matja e vlerës tuaj duke e krahasuar veten tuaj me të tjerët vetëmsa do të ju shpie në zhgënjim. Dhe kjo është vetëm njëra prej pavlerave që mund të ju pengojë në rrugën e lumturisë.

Konsiderojeni për shembull kënaqësinë. Shumë njerëz zgjedhin ta bëjnë kënaqësinë prioritet në jetën e tyre. Dhe prapë, ndjekja e lumturisë mbi çdo gjë tjetër nuk është e shëndetshme; në fakt, është vlera qendrore e të varurve nga droga, të pamoralshmëve dhe grykësisë. Hulumtimet kanë treguar se ata që e konsiderojnë kënaqësinë si të mirën më të mirë kanë gjasa të jenë në ankth dhe të depresionuar.

Një tjetër vlerë e padobishme është ta përdorni suksesin tuaj material si matës të jetës tuaj. Qoftë ajo një dëshirë e madhe për një veturë më të madhe sesa ajo e fqiut tuaj, apo ta keni Roleksin tuj të ri, kjo vlerë është quditërisht e shpeshtë, dhe me siguri keni llogaritur në të në një pikë të caktuar të jetës. Por ajo nuk shpie në mirëqenie të përmirësuar. Studimet kanë treguar se sapo të plotësohen nevojat tona bazike, paraja shtesë nuk e rritë lumturinë. Dhe ndjekja e pasurisë mund të ketë madje efekt shkatërrues nëse zgjedhim ta ndjekim atë mbi vlerat sikurse familja, ndershmëria apo integriteti.

Pra si mund ti shmangni vlerat e padobishme?

Epo, ndjekja e vlerave të padobishme më së shpeshti rrjedh nga mungesa e vlerave të vlefshme. Pra nëse nuk dëshironi të jeni qoftë verberisht hedonist, apo lakmues ndaj Mercedesit më të ri të fqiut tuaj, atëherë ju duhet ti indetifikoni vlerat mbi të cilat ja vlen ta ndërtoni jetën.

Këto vlera duhet të:

• Bazohen në realitet
• Të jenë të dobishme për shoqërinë
• Të kenë një efekt të menjëhershëm dhe të kontrollueshëm.

Merreni për shembull ndershmërinë. Ndershmëria është një vlerë e madhe për të jetuar, sepse ju mund ta kontrolloni atë (vetëm ju mund të vendosni të jeni të sinqertë ose jo); është i bazuar në realitet; dhe, për shkak se ofron reagime të vërteta për të tjerët, është e dobishme.

Disa vlera të tjera që plotësojnë këto tre kritere janë kreativiteti, bujaria dhe përulësia.

Ideja kyçe 4

Ndonjëherë ndihemi si viktima, por ndryshimi pozitiv ndodh vetëm kur merrni përgjegjësi të plotë për jetën tuaj.

Çdo vit, mijëra vrapues amaterë marrin pjesë në maratona. Shumë prej tyre bëjnë kështu për të rritur para për kauza të mëdha.Edhe pse një shumicë prej tyre kanë vështirësi të shkojnë në fund, shumica e vrapuesve maratonikë janë krenarë me arritjet e tyre. Tani imagjinojeni atë, në vend se të paraqiteni vullnetar për të vrapuar në një maratonë, ju detyroheni të merrni pjesë në të. Pa marrë parasysh sa mirë mund të vraponi, mundësitë janë që do të urreni gjithë përvojën.

Të ndiheni të detyruar për të bërë diçka e largon gjithë kënaqësinë prej asaj gjëje.

Fatkeqësisht, shumë prej nesh kalojnë nëpër jetë thuase përvojat tona të jenë detyruar mbi ne. Qoftë ajo një intervistë e dështuar pune, një refuzim nga një i dashur apo një bus i ikur, ne e shohim veten si viktima të palumtura të situatave të jetës.

Le të shikojmë në një shembull ekstrem të këtij fenomeni.William James kishte lindur në një familje të pasur të privilegjuar në Amerikën e shekullit të nëntëmbëdhjetë. Duke vuajtur nga shëndeti i lig, ai shpesh kishte vjellje të vogla dhe spazma në shpinë. Ëndrra e tij e hershme ishte të bëhej piktor, por ai hoqi për ta lënë gjurmën e tij, dhe babi i tij vazhdimisht e qortonte atë për mungesë talenti. Kështuqë ai vendosi ta ndiqte një karrierë në mjekesi-dhe pastaj u largua nga shkolla mjekësore.

Në gjendje të keqe dhe i palumtur, pa mbështetje familjare dhe pa një punë, James e konsideronte vetëvrasjen. Por atëherë ai lexoi për punën e filozofit Charles Pierce. Argumenti qendror i Pierce ishte se çdokush duhet të marrë 100% përgjegjësi mbi jetën e tij, një mesazh që goditi kordën me Jamsin.

James e kuptoi se mjerimi i tij buronte nga besimi i tij se ai ishte viktimë i ndikimeve të jashtme. Qoftë sëmundja e tij, apo Kritika e babait të tij, ai e fajësoi situatën e tij në gjërat në të cilat ai nuk kishte kontroll, dhe kjo e bëri atë të ndihet i pafuqishëm. Ai e kuptoi se ai ishte përgjegjës për jetën dhe veprimet e tij, dhe i fuqizuar nga mendimi i tij, ai filloi përsëri. Pas viteve të punës së madhe, James u bë pioner në psikologjinë Amerikane.

Prandaj nëse ndonjëherë ndiheni si viktimë, kujtojeni William James dhe mundohuni të merrni përgjegjësi mbi jetën tuaj.

Imagjinoni që partneri juaj ju ka lënë. Do të ishte shumë e lehtë të fajësoni ish-të dashurin tuaj se ishte mizor dhe i pakujdesshëm, por do të ishte më e mençur të shikoni se si keni qenë përgjegjës për dështimin e marrëdhënies. Ndoshta keni lënë pas dore pjesën tuaj të drejtë të punëve të shtëpisë, ose ndoshta nuk i keni mbështetur ambiciet e partnerit tuaj. Duke kuptuar dhe punuar mbi gabimet tuaja, ju mund t’i shmangni ato në të ardhmen. Vetëm atëherë mund të jetoni një jetë më të mirë, më të lumtur.

Ideja kyçe 5

Ne shpesh ikim kur rrezikohet identiteti, por Budizmi mund të na ndihmojë.

Imgjinojeni këtë: Jeni menagjer i lartë në një kompani të madhe. E doni punën tuaj dhe kompensimi; keni një veturë të mirë, rroba të dallueshme dhe respekt nga kolegët tuaj. Mbi të  gjitha, ju pëlqen të jeni menagjer i lartë. Të jeni menagjer është ai që jeni.

Tani, imagjinoni se e keni mundësinë për tu ngritur në majë. Sidoqoftë, mundësia nuk është pa rreziqe substanciale. Nëse dështoni ta tërhiqni atë në mënyrë perfekte, do të humbisni gjithçka-punën, veturën, respektin dhe, më e rëndësishmja, identitetin tuaj.

A do ta kapnit mundësinë? Shumica e njerëzve nuk do të rrezikonin. Ky është rrjedhojë e asaj që autori e quan Ligji i Shmangjes i Mansonit-prirja për të ikur nga gjithçka që e rrezikon identitetin tuaj.

Megjithëse shmangja e rreziqeve madhore-sikurse ai i përshkruar më lartë- mund të duket i mençur, dëshpërimi ynë për ta mbrojtur identitetin tonë është shpesh më shumë pengesë sesa ndihmë.

Për shembull, shumë artista dhe shkrimtarë amaterë refuzojnë ti publikojnë apo ti shesin veprat e tyre. Ata tmerrohen se, nëse ia tregojnë dikuj artin apo shkrimin e tyre, askush nuk do ta pëlqejë atë. Të provuarit dhe dështimi do ta shkatërronte identitetin e tyre, një identitet që është ndërtuar krah me mundësinë e të bërit një artist i madh. Kështuqë ata nuk provojnë asnjëherë asgjë.

Fatmirësisht, ka një mënyrë për ta modifikuar negativen e ligjit të Shmangjes së Mansonit: të praktikoni Budizmin.

Budizmi na mëson se identiteti është iluzion. Çfarëdo etikete që ja jepni vetes- i pasur, i varfër, i lumtur, i pikëlluar, i suksesshëm, dështim-janë thjeshtë ndërtime mendore. Ato thjeshtë nuk janë reale dhe kështu që nuk duhet ti lëmë ti diktojnë jetët tona.

Ju duheni, pra, të mësoni të hiqni dorë nga identiteti juaj.

Ta lironi veten tuaj nga identiteti mund të jetë një përvojë e mrekullueshme. Për shembull, ju mund ta keni konsideruar gjithnjë veten si një person karrierist, dhe kjo ka nënkuptuar gjithnjë se ju gjithnjë e keni vendosur punën tuaj të paren, dhe familjen e hobitë tuaj në rend të dytë. Lirojeni veten nga ky imazh i ngushtuar i vetes, dhe do të jeni në gjendje të bëni çfarëdo që ju bën të lumtur, qoftë të kaloni kohë me fëmijët tuaj apo të bëni modele aeroplanësh.

Ideja kyçe 6

Ju duhet ti pranoni gabime dhe pasiguritë tuaja nëse dëshironi të shihni ndryshim pozitiv.

A nuk i urreni ata njerëz të mërzitshëm që mendojnë se kanë gjithnjë të drejtë?Ata njerëz të vetëkënaqur që i dinë të gjitha, edhe kur ju thoni se janë gabim, ata thjeshtë nuk do të dëgjojnë?

Falë Zotit që nuk jeni sikurse ata! Epo, fatkeqësisht, ju jeni ashtu.

Kohë pas kohe, të gjithe ne vuajmë nga mashtrimi se kemi të drejtë kur nuk kemi.

Merreni këtë shembull: një nga shokët e autorit ishte fejuar së voni. Dhëndrri i ardhshëm ishte parë pothuajse përgjithësisht si i ndershëm, person i shoqërueshëm. Përpos nga vllëau i shokut të së fejuarës. Ai thjeshte nuk ndalej së kritikuari zgjedhjen e partnerit të motrës dhe ishte i bindur që i fejuari i saj do të përfundonte duke e lënduar atë.

Shumica e njerëzve e dinin se vëllai i saj ishte gabim, duke e përfshirë motrën e tij. Por sado që provonin, ata nuk mund ta përjashtonin mundësinë si ai mund te kishte qenë i mashtruar.

Nëse dëshironi të shmangni veprimet sikurse ky vëlla, duhet të jeni në gjendje ta pyesni veten nëse jeni gabim, kohë pas kohe. Vetëm duke bërë keshtu, mund ti tejkaloni ato vrima të verbëra kur gabimisht mendoni se keni të drejtë.

Kjo nuk është e lehtë sa tingëllon; mjaft shpesh, besimet tona fallse i mbulojnë pasiguritë tona. Kjo n137nkupton se, duke i kontestuar vazhdimisht vendimet dhe veprimet tona, do ti zbulojmë të vërtetat e parehatshme rreth veteve tona.

Kthehu te shembulli i vëllait hiperkritik: ka të ngjarë që mospëlqimi i tij ndaj dhëndrit të ardhshëm të ketë fshehur pasiguritë e tij. Ndoshta e kishte zili që motra e tij kishte gjetur dashuri dhe ai nuk e kishte gjetur. Ndoshta ai ishte xheloz sepse motra e tij po ia kushtonte vëmendjen të fejuarit të saj, jo atij. Ai madje mund të ishte zemëruar sepse motra e tij i kushtoi pak vëmendje asaj që ai donte. Cilado qoftë arsyeja, ishte më e lehtë për të të bënte verbërisht supozime të gabuara sesa të merrej me pasiguritë e veta.

Për fat të mirë, ju nuk duhet të bini në të njëjtën kurth. Duke qenë gati të vini në dyshim bindjet tuaja dhe të përballeni me pasiguritë tuaja, ju mund të silleni në një mënyrë më të shëndetshme dhe më të lumtur.

Ideja kyçe 7

Dashuria romantike mund të jetë shkatërrimtare përderisa nuk mësojmë ta kontrollojmë atë.

Romeo dhe Xhulieta është ndoshta tregimi i më i njohur i dashurisë në botë. Dhe nuk është një tregim i lumtur; është një tregim kaotik, që përfshin vrasje, dëbim dhe gjakmarrje që përfundon me të dy të dashurit duke bërë vetëvrasje.

Tregimi tragjik i atyre të dashurve yjet e të cilëve janë kryqëzuar, thekson fuqinë shkatërrimtare të dashurisë romantike. Studimet kanë treguar se lidhjet romantike, pasionante kanë një efekt stimulues në tru sikurse ai i kokainës.Pra, ju e përjetoni një ndjenjë intensive të lartë dhe pastaj rrëzoheni përtokë. Pastaj e kërkoni prapë atë ndjenjë të lartë, ndonëse jo me të njëjtin person-dhe kjo është receta për dhimbje dhe ankth.

Pas në kohën e Shekspirit, rreziqet e dashurisë romantike kanë qenë të mirënjohura.Bardi mund ta ketë shkruar Romeon dhe  Xhulieten si një kritikë të dëshirës romantike si pasion shkatërrues.Mu në fillim të shekullit të nëntëmbëdhjetë, shumica e lidhjeve dhe martesave bazoheshin në aftësitë perkatëse të të dy partnerëve sesa në dashurinë e tyre pasionante për njëri-tjetrin. Natyrisht, tani gjërat janë ndryshe.Sot, dashuria romantike shpesh konsiderohet si ideale, dhe kjo mund të shpie në thyerje zemre.

Pra çfarë duhet të bëni? A duhet të hiqni dorë nga ideja e romancës krejtësisht? Jo edhe aq.

Dashuria romantike mund të jetë e shëndetshme apo e pashëndetshme varësisht nëse i përmbush disa kritere. Dashuria e pashëndetshme ndodh kur secili partner e përdor lidhjen për të ikur nga problemet e veta.Për shembull, ata mund të jenë të palumtur me jetët e tyre, kështu ti përdorin ndjenjat për njëri tjetrin si shpërqendrim. Për fat të keq, askush nuk mund të maskojë problemet personale përgjithmonë, dhe kështu kjo shmangie-si-pasion në mënyrë të pashmangshme bëhet e thartë.

Dashuria e shëndetshme, nga ana tjetër, ekziston kur të dy partnerët janë plotësisht të investuar në marrëdhënie. Në vend që ta përdorin atë si shpërqendrim, ata janë të përkushtuar ndaj njëri-tjetrit. Në vend që të përqendrohen në ndjenjat e veta, secili partner i ofron mbështetje tjetrit të tij të rëndësishëm. Sidoqoftë, kjo mbështetje duhet të dëshirohet. Nëse një partner i tejkalon kufijtë dhe kërkon të kontrollojë tjetrin, për shembull, duke kërkuar të zgjidhë të gjitha problemet e tij për ta, do të pasojnë probleme. Nëse njëri partner kërkon të dominojë tjetrin, kjo është dëshmi e qartë e dashurisë së pashëndetshme.

Ideja kyçe 8

Njerëzit tmerrohen nga vdekja, dhe kështuqë provojnë të jetojnë përtej saj.

Mund të mos ju pëlqejë kjo, por ju do të vdisni një ditë. Ky fakt i padëshirueshëm, dhe mënyra se si merremi me të, ka shumë të bëjë me atë se si i jetojmë jetët tona.

Për ta kuptuar plotësisht se sa shumë kontroll ka vdekja mbi jetët tona, mund ta shohim punën e Ernest Becker. Becker ishte mjek i antropologjisë dhe i pavarur. Ndonëse qasja e tij jokonvencionale dhe vdekja e tij e hershme e kufizoi karrierën e tij, ai po që shkroi një libër me ndikim rreth vdekjes, të quajtur, Mohimi i Vdekjes.

Në këtë liber, Becker prezantoi dy ide kryesore.

E para është se njerëzit tmerrohen nga vdekja. Ndryshe nga kafshët, njerëzit janë të aftë të mendojnë rreth situatave hipotetike.Ne mund ta imagjinojmë se si do të mund të kishin qenë jetët tona sikur të kishim zgjedhur të studjonim një lëndë tjetër në kolegj, apo të themi, sikur të kishim vendosur të jemi farmaciste në vend se të bëhemi mësues.

Megjithatë, kjo aftësi për të hipotezuar ka një anë negative. Ne mund të imagjinojmë se si do të ishte jeta pasi të pushojmë së qeni. Kjo na çon te ideja e dytë kryesore e Becker-it – që, duke qenë se ne e dimë se jemi të dënuar të vdesim, ne përpiqemi të krijojmë një vetvete konceptuale që do të jetojë edhe pas vdekjes sonë. Me fjalë të tjera, ne e kalojmë jetën tonë të vdekshme duke kërkuar projekte të pavdekësisë, gjëra që do të qëndrojnë si trashëgimia jonë.

Është kjo dëshirë që i inkurajon disa njerëz ta ndjekin famën, përderisa disa të tjerë mund të kërkojnë të lënë gjurmë në fe, në politike apo në biznes.

Por kjo ëndërr e pavdekësisë shkakton probleme për shoqërinë. Dëshira e njerëzve për ta formësuar botën, apo së paku një pjesë të saj, ashtu siq ata duan, ka shkaktuar luftë, shkatërrim dhe varfëri. Për më tepër, nuk është e shëndetshme për individët. Nxitja dëshpëruese për të lënë gjurmë na shkakton stress dhe ankth.

Fatmirësisht, egziston një zgjidhje e drejtëpërdrejtë. Duhet të ndalojmë se kërkuari pavdekësinë. Duhet të ndalojmë së ‘’qari kokën’’ për famën dhe fuqinë, dhe në vend të kësaj të fokusohemi në këtu dhe tani.Kërkoni për kuptim në të tashmen dhe kërkoni të shpërnndani lumturi dhe kënaqësi aty ku jeni.

Dhe të mos qani kokën nuk duhet të kufizohet vetëm tek mendimet e vdekjes.Siq keni mësuar në këto pulsime, duke u munduar të jeni gjithçka thjesht shpie në dhimbje. Nëse doni të ndiqni një jetë të lumtur, atëherë fokusohuni në gjërat që i doni, qoftë ajo një mundim i këndshëm i një lidhjeje të shëndetshme.Gjithçka tjetër është shpërqendrim i pakuptimtë.

Përmbledhja përfundimtare

Mesazhi kryesor në këtë libër:

Ne përpiqemi të bëjmë shumë në jetë dhe kjo çon në stres dhe pakënaqësi. Secili prej nesh duhet të mësojë të ndalojë “të dëshpëruar” për gjërat që po na shkaktojnë dhimbje. Zgjidhni atë për të cilën vërtet dëshironi të kujdeseni dhe zhvilloni një qasje më konstruktive ndaj punës, dashurisë dhe vetë jetës.

Këshilla vepruese:

Harrojeni FOMO dhe mësoni të thoni jo.

Nëse doni të përqendroheni vetëm në gjërat që kanë vërtet rëndësi për ju, është shumë e rëndësishme të thoni “jo!” për çdo gjë tjetër. FOMO – frika e humbjes – na mban të stresuar, por e vërteta është se ne do të humbasim gjërat pa marrë parasysh çfarë. Nuk mund të kesh karrierën perfekte, shumë kohë familjare dhe orë të panumërta për të kaluar duke surfuar valët në një plazh me diell. Është më e rëndësishme të humbasësh gjërat e duhura.

Pra, zgjidhni atë që është e rëndësishme për ju dhe injoroni pjesën tjetër. Jini plotësisht të pamëshirshëm me këtë. Për shembull, ndiqni rrugën e vendosur nga multimilioneri CEO Mohamed El-Erian, i cili dha dorëheqjen nga puna e tij fitimprurëse në mënyrë që të mund të kalonte më shumë kohë me vajzën e tij të vogël.

Keni komente?

Sigurisht që do të donim të dëgjonim se çfarë mendoni për përmbajtjen tonë! Thjesht dërgoni një email në [email protected] me titullin e këtij libri si temë dhe ndani mendimet tuaja!

Çfarë të lexoni më tej: ”Egoja është armiku” nga Ryan Holiday

Sapo mësuat se të qenit vërtet i lumtur varet nga disa gjëra të rëndësishme në jetën tuaj dhe të mësoni të mos bëni një grindje për gjithçka tjetër. Por kjo është vetëm gjysma e historisë. Tani është koha për t’u kthyer nga brenda. Në ”Egoja është armiku” autori dhe sipërmarrësi amerikan Ryan Holiday tregon se ka edhe diçka tjetër për të cilën duhet të mësoni të mos i hidhëroheni; egon tuaj.

Duke përdorur shembuj historikë të egove të fryra – si inxhinieri tiranik i automobilave John DeLorean dhe sensacioni i basketbollit Shaquille O’Neal – Holiday tregon se si, nëse lihet e pakontrolluar, egoja juaj do t’ju futë në telashe. Pra, nëse doni të mësoni se si të frenoni egon tuaj dhe të jetoni një jetë më të lumtur dhe më të suksesshme, ju rekomandojmë hapat e syve tek ”Egoja është armiku”.