Le të analizojmë të tjerat:
Parimi i rezistencës më të vogël.
Sipas të cilit në një mjedis pune në mungesë të reagimeve të qarta për ndikimin e sjelljeve të ndryshme, ne priremi drejt atyre që janë më të lehta në atë moment, si menaxhimi i email-eve! Nëse email-et do të zhvendoseshin në skajet e ditës sonë të punës, do të duhet të përkushtohemi më me kujdes dhe strategjikisht për të kuptuar se çfarë duhet të punojmë dhe për sa kohë.
Gjë që është shumë më e vështirë sesa ta lëmë veten të udhëhiqemi nga urgjencat e vendosura nga postat elektronike dhe mesazhet e çastit. Parimi i rezistencës më të vogël mbështet një kulturë pune që na kursen shqetësimin e përqendrimit dhe planifikimit për një periudhë afatshkurtër, por kjo vjen në kurriz të kënaqësisë dhe prodhimit të vlerës reale në planin afatgjatë.
Zellshmëria si zëvendësuese e produktivitetit.
Problemi kryesor për punonjësit e njohurive është se duke dashur të vërtetojnë që janë anëtarë produktivë të shoqërisë dhe se meritojnë një pagë, gjenden pa parametrat për ta bërë. Ata as nuk kanë ndonjë gjë fizike dhe të prekshme për të treguar si provë të angazhimit të tyre.
Kjo ka çuar në një hap prapa në epokën industriale me konceptin e “produktivitetit”. Punëtorët e njohurive moderne janë të imponuar që të duken gjithmonë të angazhuar dhe me aktivitete sipërfaqësore sepse nuk kanë mënyrë më të mirë për të vërtetuar vlerën e tyre.
Puna e dijes nuk është një hallkë zinxhiri dhe nxjerrja e vlerës nga informacioni është një aktivitet që shpesh bie në kontrast me zellin. Imagjinoni një gazetar që duhet të shkruajë një raport të rëndësishëm hetimor, duke gjetur burime delikate, duke hulumtuar të dhëna, duke kryer intervista për javë të tëra.
Vështirë se mund ta bënte mirë nëse do t’i kushtonte vëmendjen e tij cicërimave shumë herë në ditë! Megjithatë, edhe New York Times kujdeset që t’u dërgojë njoftime periodike reporterëve të saj për t’i kujtuar ata që të mbajnë aktive llogaritë e tyre në Twitter!
Kulti i internetit.
Injorimi i trendeve dixhitale sot gjeneron dyshim në rastin më të mirë, por na bën të dukemi të prapambetur në rastin më të keq. Puna e thellë është në disavantazh nga kultura dixhitale sepse vlerëson cilësinë, zanatin, mjeshtërinë, të cilat nuk kanë lidhje me teknologjinë. Gjithashtu, mbështetja e punës së thellë shpesh kërkon refuzimin e shumë teknologjive të reja dhe hi-tech.
