Secili prej nesh është i aftë të kryejë transformimin e thellë që na çliron nga skllavëria e mendjes dhe na lejon të hyjmë në gjendjen e ndritur të vetëdijes.
Ka hapa që duhen ndërmarrë, për të arritur gjendjen e ndritur të vetëdijes dhe ta ruajmë çdo ditë, por është e mundur ta bëjmë këtë sepse është një e vërtetë shpirtërore që tashmë është brenda nesh, e cila thjesht duhet të mbahet mend për t’u kthyer në jetë. Gjëja e parë që duhet kuptuar është se aftësia për të përjetuar një gjendje intensive të pranisë së vetëdijshme ju lejon të përjetoni bashkimin me Qenien. Kur në një nivel të vetëdijshëm ose të pavetëdijshëm, ne e perceptojmë veten si “fragmente të izoluara”, ne vuajmë ankth dhe frikë dhe jemi dëshmitarë të zhvillimit të konflikteve brenda dhe jashtë nesh.
Qenia është e gjithëpranishme, përtej formave të jetës që i nënshtrohen lindjes dhe vdekjes. Kur mendja është e qetë, kur dikush është i pranishëm dhe i fokusuar në të tashmen, Qenia mund të përceptohet, nëse nuk identifikohet. Kjo është thelbësore dhe duhet theksuar: nuk është e mundur të kuptohet në mënyrë racionale Qenia, por ne mund të jemi në gjendje ta perceptojmë atë.
Mendja mund të kthehet në një armik të tmerrshëm kur e bën të menduarit të detyrueshëm. Të mos jesh në gjendje të ndalosh së menduari është një gjendje që nuk e kuptojmë: pothuajse të gjithë vuajnë nga kjo, kështu që ne priremi ta konsiderojmë atë normale.
Mendja jonë është një mjet i shkëlqyer kur e përdorim siç duhet. Problemi është se shpesh është mendja që na përdor: mjeti merr përsipër përdoruesin e tij dhe e kontrollon atë. Secili prej nesh dëgjon një zë në kokë, një zë që komenton, gjykon, krahason, ankohet. Është procesi i të menduarit që udhëheq vendimet tona.
