Kini kujdes që të mos keqkuptoni se çfarë do të thotë “anulimi i kohës”. Zgjedhja e duhur, kur përcakton një qëllim dhe punon për ta arritur atë, është të jesh i vetëdijshëm për qëllimin, por edhe i vëmendshëm dhe i respektueshëm për atë që po bëhet në të tashmen. Gabimi bëhet kur përqendroheni tepër te qëllimi, duke humbur vëmendjen e rëndësisë së asaj që po ndodh në të Tashmen.
Njohja e mendjes tuaj është e mundur duke i kushtuar vëmendje trupit. Reflektimi më autentik i mendjes, në fakt, janë emocionet, të cilat ne i ndiejmë në një nivel fizik.
Emocionet janë shndërrimi në një reagim fizik të asaj që mendon mendja jonë, me fjalë të tjera ato janë pasqyrimi i mendjes në trup. Nëse kemi një mendim armiqësor, nëse përjetojmë mendimin e të sulmuarit, kjo rezulton në një akumulim energjie që ne e quajmë zemërim. Trupi përgatitet për të luftuar. Me mendimin për t’u kërcënuar, fizikisht ose psikologjikisht, trupi tkurret dhe ky është manifestimi i asaj që ne e quajmë frikë.
Një nga emocionet më të forta që përjetojmë është padyshim dhimbja. Pjesa më e madhe e dhimbjes njerëzore është e padobishme, ajo krijohet vetë sepse mendja, pa u vënë re, sundon jetën tonë.
Pjesa më e madhe e dhimbjes na vjen nga e kaluara, është jehona e gjërave që tashmë kanë ndodhur që ende jetojnë brenda nesh. Për të lehtësuar vuajtjet, ne duhet të kuptojmë në një nivel të thellë kuptimi se e tashmja është gjithçka që kemi.
Dhimbja e akumuluar me kalimin e kohës krijon një fushë energjie negative që mund ta quajmë “dhimbje-trup”, një hije e errët e hedhur nga egoja. Për ta asgjësuar atë, drita e ndërgjegjësimit duhet të shkëlqejë mbi dhimbjen, duke i kushtuar vëmendje të zgjatur dhe të vetëdijshme të tashmes, ku ajo dhimbje nuk ekziston.
