Amerikanët janë lexues të këqij, por i dashurojnë dërgesat me postë; mundësia lind nga problemi dhe kështu lindi “dyqani i gjithçkaje”
Në fillim të vitit 1998, ekzekutivi i marketingut i Amazon, Mark Breier paraqiti një sondazh sipas të cilit një shumicë e konsiderueshme e konsumatorëve nuk e përdornin platformën dhe as nuk do ta bënin kurrë për një arsye shumë të thjeshtë, blenin shumë pak libra.
Bezos reagoi duke kërkuar të krijojë një ekip të aftë që të gjenin sende të cilat mund të ruheshin në sasi të mëdha.
Mallra që kishin dy karakteristika, të vështira për t’u gjetur në dyqanet fizike dhe që dërgoheshin lehtësisht me postë.
Strategjia ishte që të shfrytëzohej maksimalisht aftësia e Internetit për të siguruar një përzgjedhje shumë më të gjerë të produkteve sesa ajo që ofrojnë dyqanet tradicionale.
U vendos që të zgjerohej përmes muzikës dhe DVD-ve. Motoja e faqes u ndryshua nga “libraria më e madhe në Tokë” në “Libra, muzikë dhe më shumë”, për t’u bërë së shpejti “Asortimenti më i Madh në Tokë, Dyqani i Çdo gjëje” .
Nevoja e parë me të cilën duhet të përballeshin ishte rritja e likuiditetit.
Për të mbledhur më shumë kapital, kompania mblodhi 326 milion dollarë duke ofruar bono dhe në shkurtin vijues, 1.25 miliard dollarë në ofertën më të madhe të borxhit të konvertueshëm të periudhës.
Shitjet shkuan shkëlqyeshëm. Investitorët, të magjepsur nga gjithçka që kishte të bënte me internetin, u rreshtuan për të blerë bono.
Që atëherë dhe për dy vitet e ardhshme, flluska dot-com (ndërmarrjet që veprojnë vetëm online) do të rritej.
