Njeriu që e rregulloi Tregun (The Man who Solved the Market)-Gregory Zuckerman

Njeriu që e rregulloi tregun

Përmbledhje Libri

Hyrje

Çfarë ka në këtë libër për mua? Zhytuni në jetën e një menagjeri të fondeve dhe matematicienti.

Jim Simonsit i pëlqen të kërkojë modele në tregjet financiare. Ai i sheh ato si forma të bukura, misterioze, si tugje peshqish apo Nebula në qiellin e natës. Ai e di se prapa këtyre modeleve-si pas çdo gjëje tjetër në univers-është matematika. Dhe duke e përdorur matematikën, ai e di se mund ti parashikojë ndryshimet në këto modele. Dhe duke e bërë këtë gjë, ai mund të bëjë para-dhe shumë madje.

Jim Simonsi është investitori më i suksesshëm në historinë moderne. Firma e tij e fondeve mbrojtëse, Teknologjitë e Rilindjes diskutohen në tone nderuese në botën e biznesit-e vë standardin global, me analistat financiar, duke u munduar ti kuptojnë metodat sekrete, themeltare të saj.

Por Jim Simonsi është më shumë sesa një djalë i pasur i Wall Street: një gjeometër i dekoruar me çmime, thyes kodi, dhe finantropist, ai pati një karrierë për të cilën do ti duheshin disa jetë për ta zhvilluar. Ndaj për të parë pak nga jeta e tij e jashtëzakonshme, filloni nga këto pulsime.

Në to do ta kuptoni:

• Si e kapi Simoni paradoksin e Zenos në moshën katër vjeqare;
• Pse e emërtoi ai fondin e tij mbrojtës sipas romanit të Joseph Konradit; dhe
• Çfarë nuk veshte ai kur ligjëronte matematikën.

Ideja kyçe 1

Jim Simonsi ishte i obsesionuar me matematikën që nga mosha e hershme.

Jim Simonsi i donte numrat që nga momenti që e kuptoi se çfarë ishin.

I lindur në vitin 1938, në një familje çifute Amerikane të klasës së mesme në Brookline, Massachusetts, Jim ishte fëmiu i vetëm i Mathew dhe Marcia Simons.

Si shume njerëz me talent të pazakontë për numra, ai filloi të tregojë një interes në to shumë herët. Ai mësoi të zgjidhë probleme komplekse në moshën tre vjeqare. Një ditë, prindërit e tij e gjetën atë duke i ndarë numrat dy nga dy, që nga numri 10224 e poshtë. Për një vogëlush, ky ishte një akt mahnitës.

Njëherë tjetër, kur ishte në një vozitje me familje, Jimi katër-vjeqar u hutua kur babait të tij ju desh të ndalej për ta mbushur veturën me gaz. Jimi nuk mund ta kuptonte pse ishte kjo e nevojshme, ngase ai e mendonte se rezervuari asnjëherë nuk do të hargjohej.Ai logjikonte se nëse ai do ta përdorte gjysmën e asaj që gjindej në rezervar, prapë do të kishte edhe një gjysmë tjetër; pastaj ata do të mund ta mbushnin gjysmën e mbetur, duke e lënë tjetrën gjysmë më të vogël për tu përdorur, e kështu me radhë.

Pa e ditur atë, katër-vjeqari kishte filluar një problem matematikor, një nga problemet që folozofi Grek Zeno i kishte adresuar në një grup paradoksesh. Nëse ju gjithnjë duhet të udhëtoni gjysmën e mbetur të largësisë para se ta arrini vendndodhjen tuaj, pa marrë parasysh sa e vogël është ajo, si mund ta arrini ndonjëherë destinacionin tuaj?

Pas shkollës, ai inkurajohej të shkonte në mjekësi nga një mjek familjar, i cili mendonte se kjo ishte një punë e mirë për ‘’një djalë gazmor Çifut.’’Natyrisht, Jimi kishte ide të tjera.

Ai e ndjeki MIT-in dhe studjoi Bachelor në matematikë. Pas vështirësive fillestare dhe dështimeve në disa teste, ai e mori kohën e duhur të një vere për ti gozhduar vërtetë teoremat më komplekse. Pas asaj periudhe, ai filloi të lulëzojë. Atij i pëlqente se si formulat komplekse dukej se bashkoheshin me formulat e tjera në matematikë, dukej se sugjeronin një sistem universal. Ai pyeste veten nëse po shikonte një lloj kodi që mund të shpjegonte misterin e botës. Ai shihej shpesh rreth kampusit i shtrirë në shpinë, me sy të mbyllur, duke menduar për një ekuacion.

Njëherë, ai i pa dy nga profesorët e tij, matematikanë të njohur, Warren Ambrose dhe Isadore Singer, në një diskutim të thellë në mesnatë në një kafe. Në atë moment, ai vendosi se kjo ishte lloji i jetës që donte: cigare, kafe dhe matematikë me orë të tëra.

Ideja kyçe 2

Menjëherë pas studimeve të tij, Simoni hyri në akademi, por e la shpejtë papritur për ti thyer kodet e Sovietikut për një agjensi të inteligjencës.

Pasi shkëlqeu në arritjet akademike në MIT dhe Berkley, Simoni kërkoi një post si ligjërues.

Në Kerkley, ai i kishte përfunduar PHD-në e tij në dy vite. Ajo kishte të bënte me gjeometrinë dhe hapësirat shumëdimensionale të lakuara. Shkëlqimi i saj mjaftonte për ta siguruar një punë mësimdhënieje në Univerzitetin e Harvardit.

Ai aty u bë një profesor i njohur, me një stil joformal, entuziast, që i përshtatej veshjes së tij të përditshme (aq të përditshme, në fakt, saqë ai ndonjëherë nuk mundohej të veshte qorapa). Ai i qasej mësimdhënies me një freski fillestari, duke e pranuar, në disa raste, se ai dinte pak më shumë sesa studentët e tij rreth pjesëve komplekse të algjebrës.

Sidoqoftë, në një pikë të caktuar, ai u lodh nga mësimdhënia.Jeta e tij kishte filluar të ndiqte një model të parashikueshëm, me një cikël ligjëratash dhe shoqërim akademik të mirësjellshëm, dhe ishte përfundimisht i mërzitur. Ai kishte nevojë për një tjetër sfidë.

Kështu, pa kaluar shumë kohë, në vitin 1964, Simons u largua nga Harvardi për të punuar për një grup inteligjence që ndihmonte për të luftuar Luftën e Ftohtë. Ky ishte Instituti për Analizën e Mbrojtjes, një organizatë kërkimore elitare që punësoi matematikanë për të ndihmuar në thyerjen e kodeve sovjetike.

Ato kohë, ID kishte vështirësi. Ata ende nuk i kishin thyer kodet Sovjetike në baza të rregullta për më shumë se një dekadë. Për shkak të kësaj mungesë të suksesit, ata vendosën të punësojnë njerëz sikurse Simoni, pa përvoja të thyerjes së kodeve, vetëm për hir të fuqisë së tyre të pastër mendore. Kjo nënkuptoi se vendi ishte i mbushur me njerëz sikurse Simoni: të apasionuar pas teoremave të pazbuluara dhe argumenteve të gjata rreth matematikës. Motoja e IDA-s ishte ‘’Idetë e këqija janë të mira, idetë e mira janë të tmerrshme, asnjë ide, është gjë e keqe”. Ishte ky moment që Simoni mësoi si ti zhvillojë modelet matematikore për ti interpretuar modelet në të dhëna në pamje të jashtme të pakuptimta. Dhe këtu Simoni zhvilloi një algoritëm me thyerje kodi ultra të shpejtë.

Menjëherë pas inovacionit të Simonit, ekspertët e inteligjencës në Washington zbuluan se mesazhi i koduar me mjedis të pasaktë ishte i dërguar nga Sovjetët. Simoni dhe kolegët e tij u hodh mbi këtë defekt dhe përdori modelin e tyre të thyerjes së kodit për të kuptuar dhe shfrytëzuar më mirë sistemin e mesazheve të brendshme të armikut. Kjo bëri që Simons të bëhej një yll në IDA dhe në përgjithësi në komunitetin që thyen kodet.

Sidoqoftë, edhe ky sukses nuk mjaftonte për mendjen e paqetësuar të Jimit. Ai lëngonte për më shumë sfida matematikore, më shumë kode të fshehta për ti zbuluar.

Ideja kyçe 3

Simoni kishte sukses të madh në gjeometri dhe zhvilloi një sistem të shitjes së aksioneve.

Derisa mundoheshin të thenin kode në IDA, punëtorët kishin mjaft kohë në duart e tyre. Simoni e përdori kohën e tij në mënyrë produktive-për të hulumtuar dhe për të menduar për financat globale botërore.

Në ndërkohë, derisa ende ishte në IDA, hulumtimi i tij në gjeometri filloi të paguajë dividentë. Ai u fokusua në pyetjet e tij teorike, në vend se të përqendrohej tek ato me dobi të menjëhershme praktike. Kjo ishte ajo që mund të quhej matematika e pastër, duke e absorbuar atë me ditë të tëra në reflektim abstakt. Fusha e tij e hulumtimit ishte diçka e quajtur ‘’varietetet minimale’’-një temë jashtëzakonisht komplekse që merrej me pyetjen në pjesën sipërfaqësore.

Një rast klasik ka të bëjë me sipërfaqen e formuar nga një shtresë sapuni e shtrirë përgjatë një kornize teli që është zhytur në një tretësirë sapuni. Filmi i sapunit ka sipërfaqen më të vogël të mundshme në krahasim me çdo lloj sipërfaqeje tjetër të shtrirë midis të njëjtit kornizë teli. Për shkak se një sipërfaqe e tillë është kaq e lëmuar, pavarësisht se sa e ndërlikuar apo e përdredhur korniza e telit, çdo pikë në këtë “zonë minimale” duket e njëjtë. Simons donte të dinte nëse e njëjta gjë do të ishte e vërtetë për sipërfaqet minimale në dimensione më të larta, sesa thjesht për kornizën dydimensionale të telit.

Në vitin 1968, ai publikoi hulumtimin e tij në ‘’Varietete Minimale në Riemannian Manifolds’’, i cili e ndihmoi ta bëjë atë si një nga gjeometret më të njohur botërore.

Por kjo nuk mjaftonte që ta mbante Simonin të angazhuar. I etur për të fituar më shumë para, ai filloi të mendojë mënyra se si ti përdorë talentet e tij për numra për ta matur tregun e aksioneve.

Më shumë sesa metodat investuese provo dhe investo, të cilat llogaritnin fitimet dhe lajmet e korporatave, Simoni filloi ti qaset tregut në të njëjtën mënyrë si i qasej matematikës: si një sistem intelektual abstrakt. Ai zhvilloi një model që thjesht konsideronte ‘’lëvizjet’’ në vetë aksionet, në vend se të shikonte jashtë kontekstit të jashtem.

Ai tha se tregu kishte tetë “gjendje” themelore, të tilla si “ndryshim i lartë”, kur aksionet lëvizin në mënyrë të ç’rregullt, ose “mirë”, kur ato rriten në përgjithësi, për shembull. Ishte një sistem që nuk ishte i interesuar se “pse” tregu hyri në shtete të caktuara, por thjesht vëzhgonte shtetet e ndryshme dhe i lejonte investitorët të bënin baste në përputhje me rrethanat.

Megjithëse puna e tij ishte e papërpunuar në krahasim me të menduarit e sotëm të tregut, ai ishte diçka si një pionier në kohën e tij. Përfundimisht, teoria parashikuese në fusha të ndryshme do t’i ngjante metodës së tij.

Ideja kyçe 4

Pas një sekondi stazhi në akademi, Simoni e themeloi firmën menagjuese të mbrojtjes së fondeve, Monometrikën.

Në vitin 1968, pasi ju zbuloi kolegëve se e kishte kundërshtuar Luftën e Vietnamit, Jimi u shkarkua nga roli i thyerjes së kodeve në IDA.

I shtangur, ai kërkoi një tjetër punë dhe menjëherë u kthye në akademi. Ai u caktua Kryetar i departamentit të matematikës në Univerzitetin Stony Brook, New York. Por prapë, bota përtej sallës së ligjërimit bënte shenjë. Duke i lënë të hutuar shumë nga kolegët e tij akademikë, në moshën 40 vjeqare, ai e la akademinë dhe e themeloi Monometrikën, një firmë menagjuese të mbrojtjes së fondeve. Ai dëshironte ti gjente modelet e fshehura në tregje. Poashtu, ai duhej t’ia pranonte vetes se dëshironte të bëhej shumë i pasur. Ndryshe nga kolegët e tij akademikë, atë e tërheqnin paratë.

Hapi i tij i parë ishte ta ftonte një mik të vjeter nga IDA, Leonard Baumin, për të punuar me të si partner. Baum ishte bashkëautor i algoritmit Baum-Welch-diçka që do të bëhej pjesë e madhe e Monometrikës. Ajo funksiononte duke parashikuar rezultatet e një serie ngjarjesh, pa i ditur parametrat apo variablat që fshiheshin prapa tyre. Këto seri ngjarjesh quhen zingjirët e fshehur Marakov.

Algoritmi Baum-Welch funksiononte duke bërë hamendësime edukative-duke analizuar kështu, një zingjir ngjarjes dhe duke matur probabilitetet. Për shembull, pa i njohur rregullat e bejzbollit, ajo mund të maste se çfarë do të ndodhte tutje thjeshtë duke analizuar modelet në lojë. Ajo dukej se do të bëhej jashtëzakonisht e rëndësishme për të ardhmen, në teknologjinë e njohjes së të folurit dhe madje edhe për makinën e kërkimit të Google.

Simoni dhe Baum-i e kuptuan se një model parashikues si ky do të ishte shumë i dobishëm për monitorimin e lëvizjeve në tregje. Kjo ishte në vitin 1979, para ditëve të shitjes digjitale, prandaj për ti matur të dhënat, ata vendosën shumë grafikona dhe diagramë mbi muret e e HQ-së së tyre-një zyre të vogël në qendrën Long Island.

Duke shitur vetëm në valuta fillimisht, ata filluan të bëjnë shumë para. Në një episodë të paharrueshme, Baumi po relaksohej në plazh kur i erdhi një epifani. Ai e kuptoi se ata do të duhej të blenin shumë funta Britaneze. Margaret Thatcher, kryemisistrja e re Britaneze po e mbante funtën jashtëzakonisht ulet. Nga matjet e Baumit, ajo do të kishte së shpejti rritje, prandaj ai vrapoi prej plazhit e drejtë e në zyrën e Long Island dhe e ngacmoi Simonin ta blejë atë derisa ishte shumë e ulët. Papritur, ashtu siq ai parashikoi, funta filloi të rritet shpejtë.

Dhe si deti që nxiton në një zgavër, fondi i Monemetric u rrit me dhjetëra miliona dollarë.

Ideja kyçe 5

Simoni e emëroi fondin e tyre Momonetrika sipas një karakteri në një roman te Xhosef Konrad-dhe kjo ishte treguese.

Monometrika ishte ndërmarrja e parë reale e Simonit në botën e financave. Ai filloi të mbledhë një ekip të matematicientëve rreth tij dhe Baumin, duke përfshirë shokët nga kolegji. Pasi që ai i kishte bindur të tjerët ti bashkangjiten përpjekjes së tij, ai e krijoi një fond mbrojtës, ku ata do ti menagjonin investimet e tyre.

Ai e emëroi atë ‘’Nimroy.’’. Ky ishte një anagram nga romani i Xhozef Konrad ‘’Lord Jim’’, dhe Bankës Mbretërore të Bermudës, e cila i mbajti transferet e parave të kompanisë për qëllime tatimore (respektivisht, duke i shmangur ato).

Emri ishte përzierje e financës së lartë me një karakter që lufton me idealet e nderit dhe moralit.Në romanin Lord Jim, një marinar i ri bën panikë dhe e braktis një anije fundosëse, duke i lënë pasagjerët e saj në mëshirë të valëve.Pjesa e mbetur e librit ndjek tregimin e marinarit të turpëruar, përderisa ai lufton me ndërgjegjen dhe të kaluarën e tij.

Sipas një të riu të punësuar në Monemetrikë, Greg Hullender, Simons e pasqyronte veten me detarin në romanin e Konrad. Ndërsa Xhimi e kishte braktisur karrierën e tij më “fisnike” si akademik për joshjen e pasurive të mëdha, lufta morale e marinarëve pati jehonë. Braktisja e një anijeje ishte një pikë e zezë e tmerrshme kundër nderit të një detari dhe Xhimi kishte filluar të mendonte se kishte bërë diçka të ngjashme duke hyrë në botën e financave.

Ashtu sikurse në romanin e Konradit, për Monometrikën do të kishte ujëra të turbullta në fazat e saja të para. Ndonëse ato po blenin pak, ata nuk po shitnin shumë.Në një moment, ata kishin gjetur ari, dhe ari ishte rritur në 865$ menjëherë. Monometrika nuk shiti shpejt aq mjaftueshëm, dhe ari ra shumë shpejt në 500$ përnjëherë. Ata filluan të pësojnë edhe më shumë humbje si këto, duke arritur një pike ku fondi po humbte miliona dollarë brenda ditës.

Pastaj një ditë, Greg Hullender shkoi në zyren e Simonit dhe e gjeti atë të shtrirë në krevat. Hullender tha se ishte në rregull. Jimi, i shtrirë në shpinë, filloi ti zbulojë dyshimet e tij: ai pyeste veten nëse ai thjeshtë nuk e dinte çfarë po bënte. Ai e solli përsëri Lord Jimin, duke thënë se personazhi ishte dikush me një mendim të lartë për veten, por kishte dështuar keq. Ai shtoi, me errësirë, “Ai kishte një vdekje vërtet të mirë, megjithatë.”

Ideja kyçe 6

Simoni i prezantoi kompjuterët në botën e investimeve me sukses të madh.

Fatmirësisht, humbjet e hershme të Monometrikës së shpejti do të kompenzoheshin. Por së pari, ata duhej të zhvillonin një sistem më të saktë për ti lexuar lëvizjet e tregut.

Përderisa investitorët e tjerë po mbështeteshin në intuitën e vjeter dhe lajmet e biznesit për parashikimet e tyre, Simoni vendosi që ai do ti pasuronte të dhënat përmes kompjuterëve-një teknologji që ishte e vogël në fillim të viteve 1980. Duke e riemëruar kompaninë ‘’Teknologjitë Rilindëse,’’ ai eci përpara në një botë të re të guximshme të investimeve.

Ai filloi të mbledhte sasi të mëdha të të dhënave historike dhe ti fuste ato direkt në kompjuterin e tij. Simoni bleu pirgje librash nga Banka Botërore, mbështjellës të kasetave magnetike për shkëmbime mallrash, dhe regjistra të çmimeve të valutës që ishin nga koha e para Luftës së Dytë Botërore.

Ai bëri kështu në mënyrë që të mund ti analizonte lëvizjet e tregut të vjetër për modele të vazhdueshme që mund ti aplikonte në të tashmen. Sidoqoftë, e tashmja ishte jashtëzakonisht e paqëndrueshme. Ndonëse kishte ngjashmëri të mëdha, ishte shumë e vështirë të dallonte modele që do të ishin të përshtatshme në të tashmen nga të dhënat historike. Prandaj qëllimi ishte të monitorohej e tashmja sa më shpejt që të ishte e mundur.

Për ta bërë këtë, ata blenë shumë kompjuterë të shtrenjtë, sasi të mëdha të të dhënave të ruajtura, dhe lidhje të shpejtësisë së lartë për ti shitur të dhënat. Ata ofruan çmime tregu në të cilat askush tjetër në botë nuk kishte qasje.

Ata e kombinuan këtë vërshim të dhënash me parashikimet matematikore të Baumit, të përmirësuara nga një tjetër ekip që Simoni kishte mbledhur, Metodën e Baumit të algjebristit të shpërblyer me çmim Ax.Refining, në atë mënyrë që ti parashikonte më mirë seritë ‘’dinamike’’ sikurse tregjet çmendurisht luhatëse në vitet 1980, Përmirësimet e Axe përmirësuan kompensimet e tyre. Gjithashtu, në kohën kur ata kishin rafinuar modelin e tyre, u bënë të disponueshëm kompjuterë më të fortë, duke përmirësuar kapacitetin e tyre për të monitoruar të dhënat e reja.

Pas kësaj, Simoni dhe Ax-i e emërtuan fondin e tyre mbrojtës Rilindja si ‘’Medalioni’’ për të reflektuar në sukseset e matematikës që kishin pasur të dy në vitet e mëhershme. Dhe duke shfrytëzuar fuqinë e tyre mendore të kombinuar, fondi i Medalionit u bë portofolio me përfitues i Rilindjes.

Më vonë, ky fond u bë i famshëm për rekordin më të mirë në historinë e investimeve, duke kthyer më shumë se 66% të kompensimeve vjetore dhe duke tregtuar fitime më shumë se 100 bilion$. Ata nuk i kishin ‘’shitur’’ tregjet, por kishin gjetur një mënyrë për ti gjumruar dridhjet dhe ndërrimet e tyre më të brishta në këtë fushë.

Ideja kyçe 7

Karriera e Simonit e solli atë në kufinjë të një njeriu brilant i cili do të bënte polemika të mëdha.

Me zgjerimin e investimeve të aktiviteteve të saj, Rilindja kërkonte më shumë fuqi mendore. Një nga këta rekrutues ishte një njeri i quajtur Robert Mercer, i cili kishte punuar për kompjuterin gjigant IBM. Ai kishte sukses të madh me IBM-në, duke shtruar bazën për përparime në teknologjinë e njohjes së të folurit.

So kodues brilant, ai ishte saktësisht lloji i personit të cilin Rilindja po e kërkonte. Merceri e kishte kaluar fëmijërinë dhe adoleshencën e tij në një tastierë kompjuteri-apo së paku aq kohë sa mundej në vitet 1960 dhe 1970.Si djalë i ri, ai ishte frymëzuar veqanarisht nga një takim me Neil Armstrongun, i cili kishte dhënë një fjalim për shkenctarët e rinjë të kompjuterëve në një kamp shekencor rinor në malet e Virgjinias Perëndimore.

Pas diplomimit nga kolegji, Merceri kishte shkuar për të punuar në një laborator armësh si një programmer kompjuteri. Atje, pasi kishte bërë disa përmirësime goditëse në shpejtësinë e kompjuterëve të laboratorit, atij i kishin thënë shefat e tij, të cilët kishin shumë pak interes në arritjet e tij, të mos e pengonte askë. Sipas Mercer, ata ishin më të interesuar të kontrollonin me sukses kutitë pasi konsumonin buxhetin e qeverisë për kërkime. Kjo e ktheu Mercerin në një kundërshtar të qeverisë. Më vonë ai e kishte fituar pikëpamjen se individët duhet të jenë të vetë-mjaftueshëm dhe të shmangin ndihmën shtetërore.

Në Rilindje, talenti i tij për të koduar e ndihmoi ti identifikonte mangësitë dhe defektet në sistem, duke e rritur suksesin e madh të firmës përgjatë viteve 1990.Por ishin përkatësitë politike që do të vazhdonin ta definonin atë.

I qetë dhe me një sens të pafjalë të humorit, ai nuk u shfaq menjëherë të kishte bindje të thella ideologjike. Por ai e bëri këtë, eventualisht, dhe kjo e çoi atë që ti financojë lëvizjet dhe publikimet e krahut të djathtë, duke përfshirë websajtin Breitbart, dhe më vonë, kampanjën për ta zgjedhur Donald Trumpin si president të SHB.

Kjo ishte në kundërshtim me Jim Simonsin, i cili ishte Demokrat, që ti dhurojë miliona kampanjës së tyre me vite të tëra. Duke punuar së bashku në rënie dhe shtytje të financave, këto dallime nuk ishin edhe aq të qëndrueshme. Por më vonë, kur Merceri e financoi garën e Donald Trumpit në presidencë në vitin 2016, ai u detyrua të zbriste nga pozita e tij në Rlindje-në atë pikë bashkëthemelues-pas një përplasjeje nga investitorët. Jim Simonsi thuhet ta ketë bërë thirrjen përfundimtare.

Simoni dhe Merceri-dy gjeni karakteristikë, njëri në matematikë, tjetri në llogaritje. Qifti patën ndikim të jashtëzakonshëm, në mënyrat e tyre të ndryshme, duke i çrregulluar jetët për të mirë apo për të keq, derisa ata qetësisht preknin në tastierat e tyre.

Ideja kyçe 8

Në fund të fundit, CV-ja e Jim Simonsit është një dokument mahnitës.

Medikët ishin familje e fuqishme bankare të cilët e përcaktuan rrugën e politikës, artit dhe fuqisë mbretërore në Italinë e mesjetës dhe më tej. Mund të thuhet, jo me aq saktësi, se Jom Simonsi është pak a shumë një anëtar modern i barabartë me një anëtar të asaj dinastie. Arritjet e tij, në fund të fundit, janë vërtetë frymëzuese.

Së pari, ai është tregtari më i suksesshëm në historinë e financave moderne.

Askush në botën e investimeve as nuk ju afrohet fitimeve të tij në Rilindje. Këto legjenda tregtare, sikurse Warren Buffet, George Sorosi, Peter Lynch, Steve Cohen dhe Ray Dalio, të gjithë kanë mangësi. Siq e përmendëm më herët, profitet e fondit total të Medalionit llogariten të jenë 100E. Dhe prapë, viteve të fundit, Rilindja ka bërë 7billion në vit në fitimet e tregut. Kjo është më shumë se të ardhurat vjetore të emrave të markave gjigante, duke përfshirë Levi Strauss, Hyatt Hotels dhe Hasbro. Sot, Simons vlen rreth 23 miliardë dollarë, duke e bërë atë më të pasur se Elon Musk, Rupert Murdoch dhe Laurene Powell Jobs – e veja e Steve Jobs.

Dhe metodat pioneere tregtare që Rilindja i përdori, i formësuan fushat shumë më tepër se në botën e financave.

Me të vërtetë ato janë përqafuar nga pothuajse çdo industri. Merre për shembull kërcitjen statike masive që e bëri Rilindja dhe Monometrika-nuk ka ekip sporti në botë që nuk e bën të njëjtën gjë tani.
Më pas ka kthimin e detyrave te makineritë – mendoni për mbështetjen në rritje të ushtrisë tek robotët, ose tek profesionistët shëndetësorë që përdorin kompjuterë për të diagnostikuar sëmundjet. Ose përdorimi i algoritmeve në pothuajse çdo fushë ku kërkohet parashikimi.

Por ndikimi i Simonsit nuk ndalon vetëm në industri. Më vonë, pasi që ja kishte dalë të bënte shumë para, ai u bë bamirës i madh.

Sikurse Medikët që ishin pronarë të mëdhenjë të piktorëve dhe dijetarëve të Rilindjes, Simonsi kishte subvencionuar organizata dhe individe përreth gjithë globit. Për ti listuar vetëm disa nga ata: ai e ndërtoi Foncaionin e Simonsit për edukim dhe shëndet, e themeloi Matematikën për iniciativën Amerikane, e ndihmoi zhvillimin e kujdesit shëndetësor të Nepalese, dhe dhuroi shuma të mëdha tek Univerziteti Stony Brook.

Sot, Simons është jashtëzakonisht i vështirë për t’u kontaktuar. Punonjësit aktualë dhe të mëparshëm janë betuar për fshehtësi në lidhje me sekretet tregtare të Rilindjes.

Nga një djalë që i pëlqente të mbyllte sytë dhe të ëndërronte numrat, Jim Simons është bërë një nga njerëzit më të fuqishëm dhe më enigmatikë në botë.

Përmbledhja Përfundimtare

Mesazhi kyç në këto pulsime është:

Pas një karriere të hershme të suksesshme si një matematikan i talentuar, Jim Simonsi thei kode Sovjetike, përpara se ta revolucionarizonte botën e investimeve me Teknologjitë Rilindëse. Përmes përdorimit të të dhënave të mëdha, algoritmeve dhe llogaritjes, ai e ndryshoi mënyrën se si funksionojnë financat globale. Pas grumbullimit të pasurisë së madhe, ai tani vepron si një bëmirës i fuqishëm për një mori organizatash dhe iniciativash progresive.

Keni komente?

Sigurisht që do të donim të dëgjonim se çfarë mendoni për përmbajtjen tonë! Thjesht dërgoni një email në [email protected] me titullin e këtij libri si temë dhe ndani mendimet tuaja!

Çfarë të lexoni më tutje: ‘’Gratë e Padukshme’’ nga Caroline Criado Perez

Sapo keni mësuar për një nga meshkujt më të fuqishëm në botë. Në botën famëkeqe të financave të dominuar nga meshkujt, Jim Simonsi asnjëherë nuk bëri bujë të madhe, pa marrë parasysh arritjet e tij të jashtëzakonshme.

Për një pamje të kundërt, Caroline Criado Perez hedh një vështrim se sa i vështirë mund të jetë një sukses i tillë për një grua – qoftë edhe një grua që ka të njëjtat talente intelektuale si Simons. Ajo argumenton se ekziston një “hendek i të dhënave” gjinore, ku të dhënat që përcaktojnë vendimmarrjen e përditshme dhe madje edhe kërkimet mjekësore jo vetëm që u shërbejnë burrave, por në mënyrë aktive i vënë në disavantazh gratë. Ajo tregon se si çdo gjë në shoqëri, nga mënyra se si është bërë një smartphone e deri te kodimi i IA, përfiton burrat në kurriz të grave. Për të mësuar më shumë, merrni pulsimet për Gratë e padukshme,